Ο άνθρωπος δεν είναι έτοιμος να ζήσει, παρά μόνο όταν είναι έτοιμος να πεθάνει. Συμφωνείς;
Β΄ Κορινθίους 5:1-10
1Διότι ἐξεύρομεν ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος οἰκία τοῦ σκηνώματος ἡμῶν χαλασθῇ, ἔχομεν ἐκ τοῦ Θεοῦ οἰκοδομήν, οἰκίαν ἀχειροποίητον, αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 2Ἐπειδή ἐν τούτῳ στενάζομεν, ἐπιποθοῦντες νὰ ἐπενδυθῶμεν τὸ κατοικητήριον ἡμῶν τὸ οὐράνιον,3ἄν καὶ ἐνδυθέντες αὐτὸ δὲν θέλωμεν εὑρεθῆ γυμνοί.4Διότι ὅσοι εἴμεθα ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι στενάζομεν ὑπὸ τὸ βάρος αὐτοῦ· ἐπειδή θέλομεν οὐχὶ νὰ ἐκδυθῶμεν, ἀλλὰ νὰ ἐπενδυθῶμεν, διὰ νὰ καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.5Ἐκεῖνος δέ, ὅστις ἔπλασεν ἡμᾶς δι᾿ αὐτὸ τοῦτο, εἶναι ὁ Θεός, ὅστις καὶ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος.
6Ἔχοντες λοιπὸν τὸ θάρρος πάντοτε καὶ ἐξεύροντες ὅτι ἐνόσῳ ἐνδημοῦμεν ἐν τῷ σώματι ἀποδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου·7διότι περιπατοῦμεν διὰ πίστεως, οὐχὶ διὰ τῆς ὄψεως· 8θαρροῦμεν δὲ καὶ ἐπιθυμοῦμεν μᾶλλον νὰ ἀποδημήσωμεν ἀπὸ τοῦ σώματος καὶ νὰ ἐνδημήσωμεν πρὸς τὸν Κύριον.9Ὅθεν καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἀποδημοῦντες, νὰ ἤμεθα εὐάρεστοι εἰς αὐτόν. 10Διότι πρέπει πάντες νὰ ἐμφανισθῶμεν ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ ἀνταμειφθῇ ἕκαστος κατὰ τὰ πεπραγμένα διὰ τοῦ σώματος καθ᾿ ἅ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν.
«Είσαι τόσο προσκολλημένος στον ουρανό, που δεν έχεις κάποια γήινη χρησιμότητα». Δεν είναι λίγες οι φορές που μου το είπε κάποιος αυτό, όταν είχα ξεχάσει κάποιο βασικό οικιακό καθήκον, καθώς το μυαλό μου ήταν «στα σύννεφα». Ίσως μπορείς κι εσύ να ταυτιστείς μαζί μου.
Το μυαλό (και η καρδιά) του Παύλου είναι σίγουρα στα σύννεφα, καθώς εκφράζει με πάθος την επιθυμία του να αποχωρήσει από αυτή τη ζωή και να είναι με τον Χριστό. Το πάθος του για αυτό που έρχεται είναι πολύ μεγαλύτερο από τη δική μου εύκολη ικανοποίηση με την υλική μου ύπαρξη.
Φυσικά, τίποτα δεν αποκλείεται. Ο Παύλος εξηγεί ότι το Πνεύμα του Θεού δίνεται για να ενισχύσει την όρεξή μας για την αιώνια ζωή και συγχρόνως να εστιάσουμε στο να ευχαριστούμε τον Θεό (ο Παύλος στην Κόρινθο). Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Όσο περισσότερο είναι το μυαλό μας στα σύννεφα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επιθυμία μας να ευχαριστούμε τον Θεό στη γη, εδώ και τώρα. Μπορεί, όμως, με το μυαλό του στα σύννεφα να εστιάσει κάποιος στο εδώ και τώρα; Ναι. Θυμήσου, θα αποδώσουμε λόγο για τη ζωή μας στη γη ενώπιον του θρόνου της κρίσης του Χριστού. Είναι μάλιστα σημαντικό ζήτημα, στο οποίο θα έπρεπε να στρέφουμε τον νου μας όχι από φόβο, αλλά με τη χαρμόσυνη επιδίωξη του θελήματός Του κάθε μέρα.
Α΄ Χρονικών 7–10, Ψαλμός 68
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
