1Καὶ ἔφυγεν ὁ Δαβὶδ ἐκ Ναυϊὼθ τῆς ἐν Ῥαμά, καὶ ἦλθε καὶ εἶπεν ἐνώπιον τοῦ Ἰωνάθαν, Τί ἔπραξα; τί τὸ ἀδίκημά μου καὶ τί τὸ ἁμάρτημά μου ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς σου, διὰ τὸ ὁποῖον ζητεῖ τὴν ψυχήν μου;2Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Μή γένοιτο· σὺ δὲν θέλεις ἀποθάνει ἰδού, ὁ πατήρ μου δὲν θέλει κάμει οὐδὲν, εἴτε μέγα εἴτε μικρόν, τὸ ὁποῖον νὰ μή φανερώσῃ εἰς ἐμέ· καὶ διὰ τί ὁ πατήρ μου ἤθελε κρύψει τὸ πρᾶγμα τοῦτο ἀπ᾿ ἐμοῦ; δὲν εἶναι οὕτω.
3Καὶ ὥμοσεν ὁ Δαβὶδ ἔτι καὶ εἶπεν, Ὁ πατήρ σου ἐξεύρει βεβαίως ὅτι ἐγὼ εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου· ὅθεν λέγει, Ἄς μή ἐξεύρῃ τοῦτο ὁ Ἰωνάθαν, μήποτε λυπηθῇ. Ἀλλά, ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, δὲν εἶναι παρὰ ἕν βῆμα μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τοῦ θανάτου.
4Τότε εἶπεν ὁ Ἰωνάθαν πρὸς τὸν Δαβίδ, Ὅ, τι ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου θέλω κάμει εἰς σέ.5Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἰωνάθαν, Ἰδού, αὔριον εἶναι νεομηνία, καθ᾿ ἥν ἐγὼ συνειθίζω νὰ κάθωμαι μετὰ τοῦ βασιλέως νὰ συντρώγω· ἄφες με λοιπὸν νὰ ὑπάγω, διὰ νὰ κρυφθῶ ἐν τῷ ἀγρῷ μέχρι τῆς ἑσπέρας τῆς τρίτης ἡμέρας·6ἐὰν ὁ πατήρ σου περιβλέπων μὲ ζητήσῃ, τότε εἰπέ, Ὁ Δαβὶδ ἐζήτησεν ἐνθέρμως παρ᾿ ἐμοῦ νὰ τρέξῃ εἰς Βηθλεὲμ τὴν πόλιν αὑτοῦ. διότι γίνεται ἐκεῖ ἐτήσιος θυσία ὑφ᾿ ὅλης τῆς συγγενείας αὐτοῦ· 7ἐὰν εἴπῃ οὕτω, Καλῶς· θέλει εἶσθαι εἰρήνη εἰς τὸν δοῦλόν σου· ἐὰν ὅμως ὀργισθῇ πολύ, ἔξευρε ὅτι τὸ κακὸν εἶναι ἀποφασισμένον παρ᾿ αὐτοῦ·8θέλεις λοιπὸν κάμει ἔλεος πρὸς τὸν δοῦλόν σου· διότι εἰς συνθήκην Κυρίου εἰσήγαγες τὸν δοῦλόν σου μετὰ σεαυτοῦ· ἐὰν ὅμως ἦναι ἀδικία ἐν ἐμοί, θανάτωσόν με σύ· καὶ διὰ τί νὰ μὲ φέρῃς ἕως τοῦ πατρὸς σου;9Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωνάθαν, Μή γένοιτο ποτὲ τοῦτο εἰς σέ· διότι, ἐὰν τῷ ὄντι γνωρίσω ὅτι τὸ κακὸν εἶναι ἀποφασισμένον παρὰ τοῦ πατρὸς μου νὰ ἔλθῃ ἐπὶ σέ, βεβαίως θέλω σοὶ ἀπαγγείλει τοῦτο.10Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἰωνάθαν, Τίς θέλει μοὶ ἀπαγγείλει ἐὰν ὁ πατήρ σου ἀποκριθῇ εἰς σὲ σκληρά;
11Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωνάθαν πρὸς τὸν Δαβίδ, Ἐλθέ, καὶ ἄς ἐξέλθωμεν εἰς τὸν ἀγρόν. Καὶ ἐξῆλθον ἀμφότεροι εἰς τὸν ἀγρόν.12Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωνάθαν πρὸς τὸν Δαβίδ, Κύριε Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ· ὅταν ποτὲ περὶ τὴν αὔριον ἤ τὴν μετὰ τὴν αὔριον, ἐξιχνιάσω τὸν πατέρα μου, καὶ ἰδού, εἶναί τι καλὸν περὶ τοῦ Δαβίδ, ἐὰν δὲν ἀποστείλω τότε πρὸς σὲ νὰ σοὶ τὸ ἀπαγγείλω,13οὕτω νὰ κάμῃ ὁ Κύριος εἰς τὸν Ἰωνάθαν καὶ οὕτω νὰ προσθέσῃ· ἐὰν δὲ ὁ πατήρ μου ἀπεφάσισε τὸ κακὸν ἐναντίον σου, θέλω σοὶ ἀπαγγείλει τοῦτο καὶ σὲ ἐξαποστείλει, καὶ θέλεις ὑπάγει ἐν εἰρήνῃ· καὶ ὁ Κύριος ἄς ἦναι μετὰ σοῦ, καθὼς ἐστάθη μετὰ τοῦ πατρὸς μου·14καὶ οὐχὶ μόνον ἐνόσῳ ζῶ, θέλεις δείξει πρὸς ἐμὲ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ μή ἀποθάνω·15ἀλλὰ καὶ δὲν θέλεις ἀποκόψει τὸ ἔλεός σου ἀπὸ τοῦ οἴκου μου εἰς τὸν αἰῶνα· οὐχί, οὐδὲ ὅταν ὁ Κύριος ἀφανίσῃ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Δαβὶδ ἕκαστον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.16Καὶ ἔκαμεν ὁ Ἰωνάθαν συνθήκην μετὰ τοῦ οἴκου τοῦ Δαβίδ, ἐπιλέγων, Καὶ ὁ Κύριος νὰ ἐκζητήσῃ λόγον παρὰ τῶν ἐχθρῶν τοῦ Δαβίδ.17Καὶ ἔκαμεν ἔτι ὁ Ἰωνάθαν τὸν Δαβὶδ νὰ ὁμόσῃ εἰς τὴν ἀγάπην αὑτοῦ τὴν πρὸς αὐτόν· διότι ἠγάπα αὐτὸν καθὼς ἠγάπα τὴν ἰδίαν αὑτοῦ ψυχήν.
18Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰωνάθαν, Αὔριον εἶναι νεομηνία· καὶ θέλεις ζητηθῆ, διότι ἡ καθέδρα σου θέλει εἶσθαι κενή·19καὶ ἀφοῦ σταθῇς τρεῖς ἡμέρας, θέλεις καταβῆ μετὰ σπουδῆς καὶ ἐλθεῖ εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἐκρύφθης τὴν ἡμέραν τῆς πράξεως, καὶ θέλεις καθίσει πλησίον τῆς πέτρας Ἐζήλ·20καὶ ἐγὼ θέλω τοξεύσει τρία βέλη εἰς τὸ πλάγιον αὐτῆς, ὡς τοξεύων εἰς σημεῖον·21καὶ ἰδού, θέλω ἀποστείλει τὸν ὑπηρέτην, λέγων, Ὕπαγε, εὑρὲ τὰ βέλη· ἐὰν ῥητῶς εἴπω εἰς τὸν ὑπηρέτην, Ἰδού, τὰ βέλη εἶναι ἐδῶθεν ἀπὸ σοῦ, λάβε αὐτά· τότε ἐλθέ, διότι εἶναι εἰρήνη εἰς σέ, καὶ οὐδεμία βλάβη, ζῇ Κύριος·22ἐὰν ὅμως εἴπω οὕτω πρὸς τὸν νέον, Ἰδού, τὰ βέλη εἶναι ἐπέκεινα ἀπὸ σοῦ· ὕπαγε τὴν ὁδὸν σου, διότι σὲ ἐξαπέστειλεν ὁ Κύριος·23περὶ δὲ τοῦ λόγου, τὸν ὁποῖον ὡμιλήσαμεν ἐγὼ καὶ σύ, ἰδού, ὁ Κύριος ἄς ἦναι μάρτυς μεταξὺ ἐμοῦ καὶ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα.