1Καὶ πάλιν συνήθροισεν ὁ Δαβὶδ πάντας τοὺς ἐκλεκτοὺς ἐκ τοῦ Ἰσραήλ, τριάκοντα χιλιάδας.2Καὶ ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ καὶ ὑπῆγε, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ, ἀπὸ Βάαλ τοῦ Ἰούδα, διὰ νὰ ἀναγάγῃ ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν ἐπικαλεῖται τὸ Ονομα, τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, τοῦ καθημένου ὑπεράνω αὐτῆς ἐπὶ τῶν χερουβείμ.
3Καὶ ἐπεβίβασαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ νέας ἁμάξης καὶ ἐσήκωσαν αὐτήν ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ Ἀβιναδάβ, τοῦ ἐν τῷ βουνῷ· ὡδήγησαν δὲ τὴν ἅμαξαν τὴν νέαν ὁ Οὐζὰ καὶ Ἀχιώ, υἱοὶ τοῦ Ἀβιναδάβ.4Καὶ ἐσήκωσαν αὐτήν ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Ἀβιναδάβ, τοῦ ἐν τῷ βουνῷ, μετὰ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ· καὶ ὁ Ἀχιὼ προεπορεύετο τῆς κιβωτοῦ.5Ὁ δὲ Δαβὶδ καὶ πᾶς ὁ οἶκος τοῦ Ἰσραήλ ἔπαιζον ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου πᾶν εἶδος ὀργάνων ἀπὸ ξύλου ἐλάτης καὶ κιθάρας καὶ ψαλτήρια καὶ τύμπανα καὶ σείστρα καὶ κύμβαλα.
6Καὶ ὅτε ἦλθον ἕως τοῦ ἁλωνίου τοῦ Ναχών, ἐξήπλωσεν ὁ Οὐζὰ τὴν χεῖρα αὑτοῦ εἰς τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκράτησεν αὐτήν· διότι ἔσεισαν αὐτήν οἱ βόες.7Καὶ ἐξήφθη ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου κατὰ τοῦ Οὐζά· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ὁ Θεὸς ἐκεῖ διὰ τὴν προπέτειαν αὐτοῦ· καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ παρὰ τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ.8Καὶ ἐλυπήθη ὁ Δαβίδ, ὅτι ὁ Κύριος ἔκαμε χαλασμὸν εἰς τὸν Οὐζά· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου Φαρὲς-οὐζά, ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
9Καὶ ἐφοβήθη ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ εἶπε, Πῶς θέλει εἰσέλθει πρὸς ἐμὲ ἡ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου;10Καὶ δὲν ἠθέλησεν ὁ Δαβὶδ νὰ μετακινήσῃ τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου πρὸς ἑαυτὸν εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, ἀλλ᾿ ἔστρεψεν αὐτήν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν οἶκον Ὠβήδ-ἐδὼμ τοῦ Γετθαίου.
11Καὶ ἐκάθησεν ἡ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου ἐν τῷ οἴκῳ Ὠβήδ-ἐδὼμ τοῦ Γετθαίου τρεῖς μῆνας· καὶ εὐλόγησεν ὁ Κύριος τὸν Ὠβήδ-ἐδὼμ καὶ πάντα τὸν οἶκον αὐτοῦ.12Καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν βασιλέα Δαβίδ, λέγοντες, Ὁ Κύριος εὐλόγησε τὸν οἶκον τοῦ Ὠβήδ-ἐδὼμ καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ ἕνεκα τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ. Τότε ὑπῆγεν ὁ Δαβὶδ καὶ ἀνεβίβασε τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ Ὠβήδ-ἐδὼμ εἰς τὴν πόλιν Δαβὶδ ἐν εὐφροσύνῃ.13Καί ὅτε ἐβάδιζον οἱ βαστάζοντες τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου ἕξ βήματα, ἐθυσίαζον βοῦν καὶ σιτευτόν.14Καὶ ἐχόρευεν ὁ Δαβὶδ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἐξ ὅλης δυνάμεως· καὶ ἦτο ὁ Δαβὶδ περιεζωσμένος λινοῦν ἐφόδ.15Καὶ ὁ Δαβὶδ καὶ πᾶς ὁ οἶκος Ἰσραήλ ἀνεβίβασαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου ἐν ἀλαλαγμῷ καὶ ἐν φωνῇ σάλπιγγος.
16Ἐνῷ δὲ ἡ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου εἰσήρχετο εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, Μιχάλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Σαοὺλ, ἔκυψε διὰ τῆς θυρίδος, καὶ ἰδοῦσα τὸν βασιλέα Δαβὶδ ὀρχούμενον καὶ χορεύοντα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐξουδένωσεν αὐτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῆς.
17Καὶ ἔφεραν τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἔθεσαν αὐτήν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, εἰς τὸ μέσον τῆς σκηνῆς τὴν ὁποίαν ἔστησε δι᾿ αὐτήν ὁ Δαβίδ· καὶ προσέφερεν ὁ Δαβὶδ ὁλοκαυτώματα καὶ εἰρηνικὰς προσφορὰς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.18Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσεν ὁ Δαβὶδ προσφέρων τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς εἰρηνικὰς προσφοράς, εὐλόγησε τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων.19Καὶ διεμοίρασεν εἰς πάντα τὸν λαόν, εἰς ἅπαν τὸ πλῆθος τοῦ Ἰσραήλ, ἀπὸ ἀνδρὸς ἕως γυναικός, εἰς ἕκαστον ἄνθρωπον ἕν ψωμίον καὶ ἕν τμῆμα κρέατος καὶ μίαν φιάλην οἴνου. Τότε πᾶς ὁ λαὸς ἀνεχώρησεν, ἕκαστος εἰς τὴν οἰκίαν αὑτοῦ.
20Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Δαβὶδ διὰ νὰ εὐλογήσῃ τὸν οἶκον αὑτοῦ. Καὶ ἐξελθοῦσα Μιχάλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Σαοὺλ, εἰς συνάντησιν τοῦ Δαβίδ, εἶπε, Πόσον ἔνδοξος ἦτο σήμερον ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὅστις ἐγυμνώθη σήμερον εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν θεραπαινίδων τῶν δούλων αὑτοῦ, καθὼς γυμνόνεται ἀναισχύντως εἷς τῶν μηδαμινῶν ἀνθρώπων.21Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὴν Μιχάλ, Ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅστις μὲ ἐξέλεξεν ὑπὲρ τὸν πατέρα σου καὶ ὑπὲρ πάντα τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὥστε νὰ μὲ καταστήσῃ ἡγεμόνα ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ, ναί, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἔπαιξα·22καὶ θέλω ἐξευτελισθῆ ἔτι περισσότερον καὶ θέλω ταπεινωθῆ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς μου· καὶ μετὰ τῶν θεραπαινίδων, περὶ τῶν ὁποίων σὺ ἐλάλησας, μετ᾿ αὐτῶν θέλω δοξασθῆ.
23Διὰ τοῦτο ἡ Μιχάλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Σαούλ, δὲν ἐγέννησε τέκνον ἕως τῆς ἡμέρας τοῦ θανάτου αὑτῆς.
3Καὶ ἐπεβίβασαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ νέας ἁμάξης καὶ ἐσήκωσαν αὐτήν ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ Ἀβιναδάβ, τοῦ ἐν τῷ βουνῷ· ὡδήγησαν δὲ τὴν ἅμαξαν τὴν νέαν ὁ Οὐζὰ καὶ Ἀχιώ, υἱοὶ τοῦ Ἀβιναδάβ.4Καὶ ἐσήκωσαν αὐτήν ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Ἀβιναδάβ, τοῦ ἐν τῷ βουνῷ, μετὰ τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ· καὶ ὁ Ἀχιὼ προεπορεύετο τῆς κιβωτοῦ.5Ὁ δὲ Δαβὶδ καὶ πᾶς ὁ οἶκος τοῦ Ἰσραήλ ἔπαιζον ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου πᾶν εἶδος ὀργάνων ἀπὸ ξύλου ἐλάτης καὶ κιθάρας καὶ ψαλτήρια καὶ τύμπανα καὶ σείστρα καὶ κύμβαλα.
6Καὶ ὅτε ἦλθον ἕως τοῦ ἁλωνίου τοῦ Ναχών, ἐξήπλωσεν ὁ Οὐζὰ τὴν χεῖρα αὑτοῦ εἰς τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκράτησεν αὐτήν· διότι ἔσεισαν αὐτήν οἱ βόες.7Καὶ ἐξήφθη ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου κατὰ τοῦ Οὐζά· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ὁ Θεὸς ἐκεῖ διὰ τὴν προπέτειαν αὐτοῦ· καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ παρὰ τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ.8Καὶ ἐλυπήθη ὁ Δαβίδ, ὅτι ὁ Κύριος ἔκαμε χαλασμὸν εἰς τὸν Οὐζά· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου Φαρὲς-οὐζά, ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
9Καὶ ἐφοβήθη ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ εἶπε, Πῶς θέλει εἰσέλθει πρὸς ἐμὲ ἡ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου;10Καὶ δὲν ἠθέλησεν ὁ Δαβὶδ νὰ μετακινήσῃ τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου πρὸς ἑαυτὸν εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, ἀλλ᾿ ἔστρεψεν αὐτήν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν οἶκον Ὠβήδ-ἐδὼμ τοῦ Γετθαίου.
11Καὶ ἐκάθησεν ἡ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου ἐν τῷ οἴκῳ Ὠβήδ-ἐδὼμ τοῦ Γετθαίου τρεῖς μῆνας· καὶ εὐλόγησεν ὁ Κύριος τὸν Ὠβήδ-ἐδὼμ καὶ πάντα τὸν οἶκον αὐτοῦ.12Καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν βασιλέα Δαβίδ, λέγοντες, Ὁ Κύριος εὐλόγησε τὸν οἶκον τοῦ Ὠβήδ-ἐδὼμ καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ ἕνεκα τῆς κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ. Τότε ὑπῆγεν ὁ Δαβὶδ καὶ ἀνεβίβασε τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ Ὠβήδ-ἐδὼμ εἰς τὴν πόλιν Δαβὶδ ἐν εὐφροσύνῃ.13Καί ὅτε ἐβάδιζον οἱ βαστάζοντες τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου ἕξ βήματα, ἐθυσίαζον βοῦν καὶ σιτευτόν.14Καὶ ἐχόρευεν ὁ Δαβὶδ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἐξ ὅλης δυνάμεως· καὶ ἦτο ὁ Δαβὶδ περιεζωσμένος λινοῦν ἐφόδ.15Καὶ ὁ Δαβὶδ καὶ πᾶς ὁ οἶκος Ἰσραήλ ἀνεβίβασαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου ἐν ἀλαλαγμῷ καὶ ἐν φωνῇ σάλπιγγος.
16Ἐνῷ δὲ ἡ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου εἰσήρχετο εἰς τὴν πόλιν Δαβίδ, Μιχάλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Σαοὺλ, ἔκυψε διὰ τῆς θυρίδος, καὶ ἰδοῦσα τὸν βασιλέα Δαβὶδ ὀρχούμενον καὶ χορεύοντα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐξουδένωσεν αὐτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῆς.
17Καὶ ἔφεραν τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἔθεσαν αὐτήν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, εἰς τὸ μέσον τῆς σκηνῆς τὴν ὁποίαν ἔστησε δι᾿ αὐτήν ὁ Δαβίδ· καὶ προσέφερεν ὁ Δαβὶδ ὁλοκαυτώματα καὶ εἰρηνικὰς προσφορὰς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.18Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσεν ὁ Δαβὶδ προσφέρων τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς εἰρηνικὰς προσφοράς, εὐλόγησε τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων.19Καὶ διεμοίρασεν εἰς πάντα τὸν λαόν, εἰς ἅπαν τὸ πλῆθος τοῦ Ἰσραήλ, ἀπὸ ἀνδρὸς ἕως γυναικός, εἰς ἕκαστον ἄνθρωπον ἕν ψωμίον καὶ ἕν τμῆμα κρέατος καὶ μίαν φιάλην οἴνου. Τότε πᾶς ὁ λαὸς ἀνεχώρησεν, ἕκαστος εἰς τὴν οἰκίαν αὑτοῦ.
20Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Δαβὶδ διὰ νὰ εὐλογήσῃ τὸν οἶκον αὑτοῦ. Καὶ ἐξελθοῦσα Μιχάλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Σαοὺλ, εἰς συνάντησιν τοῦ Δαβίδ, εἶπε, Πόσον ἔνδοξος ἦτο σήμερον ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ὅστις ἐγυμνώθη σήμερον εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν θεραπαινίδων τῶν δούλων αὑτοῦ, καθὼς γυμνόνεται ἀναισχύντως εἷς τῶν μηδαμινῶν ἀνθρώπων.21Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὴν Μιχάλ, Ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅστις μὲ ἐξέλεξεν ὑπὲρ τὸν πατέρα σου καὶ ὑπὲρ πάντα τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὥστε νὰ μὲ καταστήσῃ ἡγεμόνα ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ, ναί, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἔπαιξα·22καὶ θέλω ἐξευτελισθῆ ἔτι περισσότερον καὶ θέλω ταπεινωθῆ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς μου· καὶ μετὰ τῶν θεραπαινίδων, περὶ τῶν ὁποίων σὺ ἐλάλησας, μετ᾿ αὐτῶν θέλω δοξασθῆ.
23Διὰ τοῦτο ἡ Μιχάλ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Σαούλ, δὲν ἐγέννησε τέκνον ἕως τῆς ἡμέρας τοῦ θανάτου αὑτῆς.
