«Σε ευχαριστώ, Κύριε Ιησού, που μας άνοιξες τον δρόμο προς το σπίτι του Πατέρα σου, ώστε να μπορούμε να μπούμε χαρούμενοι και συγχωρημένοι. Αμήν.»

Αυτός ο αναζωογονητικός Ψαλμός μάς καλεί να χαιρόμαστε και μας θυμίζει γιατί ευχαριστούμε τον Κύριο και τον επαινούμε με ευχαρίστηση (αγάλλεστε=χαίρεστε).

Πρώτον, ο Κύριος είναι παγκόσμιος. Όλος ο κόσμος καλείται να συμμετάσχει στη δοξολογία (εδ. 1). Δεύτερον, ο Κύριος είναι «καλά νέα». Αγγίζει τα συναισθήματά μας σε βάθος και φέρνει χαρά, αγαλλίαση και τραγούδι (εδ. 2). Τρίτον, ο Κύριος είναι Θεός (εδ. 3), κυρίαρχος των υποθέσεων ουρανού και γης. Ακριβώς όπως έπλασε τον Ισραήλ να γίνει λαός Του, έτσι κι εμείς Του ανήκουμε και είναι ο Βοσκός μας. Τέταρτον, ο Κύριος είναι αιώνιος (εδ. 5). Η καλοσύνη του είναι σταθερή και η στοργική Του δέσμευση προς εμάς είναι ακλόνητη. Θα αποδειχτεί αληθινός μέχρι το τέλος των αιώνων. Υπάρχουν τόσα πολλά για να Τον επαινούμε. 

Έπαινος και ευχαριστία είναι απαραίτητα για υγιείς ανθρώπινες σχέσεις. Είναι εύκολο να επαινώ κάποιον για κάποια καλή υπηρεσία ή μια ιδιαίτερη πράξη καλοσύνης, για παράδειγμα, αλλά παραλείπω να τον ευχαριστήσω. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά που γνωρίζουμε για την κυριαρχία και την καλοσύνη του Κυρίου, ο ψαλμωδός επιμένει να τον επαινείς και να τον ευχαριστείς (δύο φορές στο εδ. 4). Ας είναι η αφοσίωσή μας στον Κύριο όπως του ψαλμωδού – γεμάτη χαρά και ευγνωμοσύνη.

Νεεμίας 3–4, Λουκάς 6