Εισαγωγή:
«Άνθρωπός τις ήτο εν τη γη της Αυσίτιδος ονομαζόμενος Ιώβ· και ο άνθρωπος ούτος ήτο άμεμπτος και ευθύς και φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού» (Ιώβ 1:1). Συχνά αναφερόμαστε στο βιβλίο του Ιώβ ως μια μελέτη της ταλαιπωρίας. Αυτή είναι μόνο η μισή ιστορία. Οι ρίζες της βρίσκονται βαθιά μέσα στα κεφάλαια 1 και 2. Κοίταξέ τα πάλι για να θυμηθείς πώς ξεκίνησαν όλα. Τι γίνεται; Ποιοι είναι οι βασικοί χαρακτήρες; Ποια είναι η σχέση μεταξύ τους; Ποιος κινεί τα νήματα; Ποιος έχει τον έλεγχο; Ποιος επιτρέπει κάτι και γιατί;
Ο Ιώβ δεν ξέρει τίποτα απ’ αυτά –γιατί αλλάζει τόσο δραματικά η ζωή του, γιατί χάνει το κύρος του, την οικογένειά του, τους φίλους και την υγεία του. Δεν γνωρίζει την πρόκληση που έθεσε ο σατανάς στον Θεό.
Οι τρεις παρηγορητικοί φίλοι του δεν τον παρηγορούν καθόλου. Ο Ελιφάς λέει ότι ο Ιώβ μάλλον αξίζει αυτή την ατυχία εξαιτίας της αμαρτίας του. Ο Βιλδάδ επικρίνει την επιμονή για δικαιοσύνη του Ιώβ και ο Σωφάρ τού θυμίζει ότι ο Θεός όχι μόνο τιμωρεί τους κακούς, αλλά ότι ο Ιώβ τη γλίτωσε φτηνά! Ο Ιώβ δεν ενδίδει. Δεν έχει κάνει κανένα κακό απέναντι στον Θεό, αλλά αναρωτιέται «πού είναι ο Θεός;» και γιατί του συμβαίνει αυτό; Ώρα να μπει στη συζήτηση ο νεαρός Ελιού.
«…τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον …τότε θα γνωρίσω καθώς και εγνωρίσθην» (Α΄ Κορινθίους 13:12).
Ιώβ 32:1-22
1Ἔπαυσαν δὲ καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι ἄνθρωποι ἀποκρινόμενοι πρὸς τὸν Ἰώβ, διότι ἦτο δίκαιος εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ.2Τότε ἐξήφθη ὁ θυμὸς τοῦ Ἐλιοὺ, υἱοῦ τοῦ Βαραχιήλ τοῦ Βουζίτου, ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ Ἀράμ· κατὰ τοῦ Ἰὼβ ἐξήφθη ὁ θυμὸς αὐτοῦ, διότι ἐδικαίονεν ἑαυτὸν μᾶλλον παρὰ τὸν Θεόν.3Καὶ κατὰ τῶν τριῶν αὐτοῦ φίλων ἐξήφθη ὁ θυμὸς αὐτοῦ, διότι δὲν εὕρηκαν ἀπόκρισιν καὶ κατεδίκασαν τὸν Ἰώβ.4Ὁ δὲ Ἐλιοὺ περιέμενε νὰ λαλήσῃ πρὸς τὸν Ἰώβ, διότι ἐκεῖνοι ἦσαν γεροντότεροι αὐτοῦ.
5Ὅτε δὲ ὁ Ἐλιοὺ εἶδεν, ὅτι δὲν ἦτο ἀπόκρισις ἐν τῷ στόματι τῶν τριῶν ἀνδρῶν, ἐξήφθη ὁ θυμὸς αὐτοῦ.6καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἐλιοὺ ὁ υἱὸς τοῦ Βαραχιήλ τοῦ Βουζίτου καὶ εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι νέος τὴν ἡλικίαν, καὶ σεῖς γέροντες· διὰ τοῦτο ἐφοβήθην καὶ συνεστάλην νὰ σᾶς φανερώσω τὴν γνώμην μου.7Ἐγὼ εἶπα, Αἱ ἡμέραι ἄς λαλήσωσι καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἐτῶν ἄς διδάξῃ, σοφίαν.8Βεβαίως εἶναι πνεῦμα ἐν τῷ ἀνθρώπῳ ἡ ἔμπνευσις ὅμως τοῦ Παντοδυνάμου συνετίζει αὐτόν.9Οἱ μεγαλήτεροι δὲν εἶναι πάντοτε σοφοί· οὔτε οἱ γέροντες νοοῦσι κρίσιν.
10Διὰ τοῦτο εἶπα, Ἀκούσατέ μου· θέλω φανερώσει καὶ ἐγὼ τὴν γνώμην μου.11Ἰδού, ἐπρόσμενα τοὺς λόγους σας· ἠκροάσθην τὰ ἐπιχειρήματά σας, ἑωσοῦ ἐξετάσητε τοὺς λόγους.12Καὶ σᾶς παρετήρουν, καὶ ἰδού, οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἠδυνήθη νὰ καταπείση τὸν Ἰώβ, ἀποκρινόμενος εἰς τοὺς λόγους αὐτοῦ·13διὰ νὰ μή εἴπητε, Ἡμεῖς εὑρήκαμεν σοφίαν. Ὁ Θεὸς θέλει καταβάλει αὐτόν, οὐχὶ ἄνθρωπος. 14Ἐκεῖνος δὲ δὲν διηύθυνε λόγους πρὸς ἐμέ· καὶ δὲν θέλω ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν κατὰ τὰς ὁμιλίας σας.15Ἐκεῖνοι ἐτρόμαξαν, δὲν ἀπεκρίθησαν πλέον· ἔχασαν τοὺς λόγους αὑτῶν.16Καὶ περιέμενον, ἐπειδή δὲν ἐλάλουν· ἀλλ᾿ ἵσταντο· δὲν ἀπεκρίνοντο πλέον.17Ἄς ἀποκριθῶ καὶ ἐγὼ τὸ μέρος μου· ἄς φανερώσω καὶ ἐγὼ τὴν γνώμην μου.18Διότι εἶμαι πλήρης λόγων· τὸ πνεῦμα ἐντὸς μου μὲ ἀναγκάζει.19Ἰδού, ἡ κοιλία μου εἶναι ὡς οἶνος ὅστις δὲν ἠνοίχθη· εἶναι ἑτοίμη νὰ σπάσῃ, ὡς ἀσκοὶ γλεύκους.20Θέλω λαλήσει διὰ νὰ ἀναπνεύσω· θέλω ἀνοίξει τὰ χείλη μου καὶ ἀποκριθῆ.21Μή γένοιτο νὰ γείνω προσωπολήπτης, μηδὲ νὰ κολακεύσω ἄνθρωπον.22Διότι δὲν ἐξεύρω νὰ κολακεύω· ὁ Ποιητής μου ἤθελε μὲ ἀναρπάσει εὐθύς.
Μέχρι τώρα ο Ιώβ έχει μιλήσει απευθείας με τους τρεις δήθεν φίλους του. Η συζήτηση δεν έχει πάει πολύ καλά. Ο Ιώβ μιλάει επίσης στον Θεό, αλλά δεν ακούει ούτε δεν βλέπει κάτι από Αυτόν.
Το κεφάλαιο 32 ξαφνικά μας παρουσιάζει έναν καινούργιο χαρακτήρα, τον Ελιού, έναν νεαρό ο οποίος δεν εμφανίζεται ούτε πριν ούτε μετά από τα έξι επόμενα κεφάλαια (Ιώβ 32-37). Πολλοί σχολιαστές τον θεωρούν μετέπειτα προσθήκη, ελάχιστης σχέσης – ή μια προτύπωση του Χριστού (βλ. για παράδειγμα, 33:23-26), εξηγώντας τα λάθη του Ιώβ, αλλά και δίνοντάς του καλές συμβουλές. Ούτε ο Ιώβ, μα ούτε και ο Θεός μιλούν μαζί του.
Λέει ο Ελιού: «οι μεγαλύτεροι δεν είναι πάντοτε σοφοί· ούτε οι γέροντες νοούσιν κρίσιν» (εδ. 9-10). Μήπως ο Ελιού λειτουργεί κάπως σαν μια γέφυρα μεταξύ των ανθρώπινων παραπόνων και της αστείρευτης αγιοσύνης και δύναμης του Θεού;
Όπως κι οποιοσδήποτε άλλος, ο Ελιού μπορεί να βλέπει τα πράγματα και του Θεού (έστω και αμυδρά) και του ανθρώπου. Και κάποιες φορές οι νέοι μας ξυπνούν από τη συμβατικότητά μας. Θα ακούσουμε όμως όταν οι νέοι (ή οποιοσδήποτε άλλος) μιλάει λογικά;
Αριθμοί 32–33, Πράξεις 24
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
