Ας είναι ο Ψαλμός 107:1-2 η έμπνευση για να ευχαριστήσεις τον Θεό για όλα τα καλά που έχει φέρει στη ζωή σου.
Λουκάς 10:25-37
25Καὶ ἰδού, νομικὸς τις ἐσηκώθη πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αἰώνιον;26Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί εἶναι γεγραμμένον; πῶς ἀναγινώσκεις;27Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· Θέλεις ἀγαπᾷ Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 28Εἶπε δὲ πρὸς αὐτόν· Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο κάμνε καὶ θέλεις ζήσει.29Ἀλλ᾿ ἐκεῖνος, θέλων νὰ δικαιώσῃ ἑαυτόν, εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Καὶ τίς εἶναι ὁ πλησίον μου;
30Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλήμ εἰς Ἱεριχὼ καὶ περιέπεσεν εἰς ληστάς· οἵτινες καὶ γυμνώσαντες αὐτὸν καὶ καταπληγώσαντες, ἀνεχώρησαν ἀφήσαντες αὐτὸν ἡμιθανῆ.31Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεὺς τις κατέβαινε δι᾿ ἐκείνης τῆς ὁδοῦ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐπέρασεν ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος.32Ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης, φθάσας εἰς τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἐπέρασεν ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος.33Σαμαρείτης δὲ τις ὁδοιπορῶν ἦλθεν εἰς τὸν τόπον ὅπου ἦτο, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη,34καὶ πλησιάσας ἔδεσε τὰς πληγὰς αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, καὶ ἐπιβιβάσας αὐτὸν ἐπὶ τὸ κτῆνος αὑτοῦ, ἔφερεν αὐτὸν εἰς ξενοδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ·35καὶ τὴν ἐπαύριον, ὅτε ἐξήρχετο, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκεν εἰς τὸν ξενοδόχον καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ, τι σὺ δαπανήσῃς περιπλέον, ἐγὼ ὅταν ἐπανέλθω θέλω σοι ἀποδώσει.36Τίς λοιπὸν ἐκ τῶν τριῶν τούτων σοὶ φαίνεται ὅτι ἔγεινε πλησίον τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς ληστάς;
37Ὁ δὲ εἶπεν· Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος εἰς αὐτόν· Εἶπε λοιπὸν πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε καὶ σύ, κάμνε ὁμοίως.
Δεν χρειάζεται να προσθέσει κάτι ο Ιησούς μετά από την απάντηση του νομικού (εδ. 27), που αποτυπώνει ακριβώς τον σκοπό της ιστορίας που ακολουθεί. Όμως, ο νομικός δεν καταλαβαίνει τίποτα για τον «πλησίον».
Αυτό είναι το νόημα της μαθητείας: η ανταπόκριση στη χάρη και καλοσύνη του Θεού με όλο μας το είναι, με ό,τι σκεφτόμαστε, λέμε, αισθανόμαστε και κάνουμε, και η ευγνωμοσύνη μας που ξεχειλίζει, επηρεάζει τη συμπεριφορά μας προς τους άλλους. Αν αγαπούσαμε πραγματικά και τέλεια, δεν θα χρειαζόταν καν να συνεχίσει ο Ιησούς την ιστορία. Αλλά είμαστε ασταθείς και αμαρτωλοί, στην ουσία εγωιστές και εαυτούληδες.
Το νόημα δεν είναι πόσα μπορούμε να κάνουμε για να κερδίσουμε τη χάρη του Θεού, όπως νομίζει ο νομικός (εδ. 25). Η αφήγηση του Ιησού (εδ. 30-35) δείχνει ότι δεν υπάρχουν όρια ή εξαιρέσεις στην ευγνωμοσύνη μας μέσα στη ζωή. Η έμφαση δεν δίνεται στο πόσα πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουμε (όπως νόμιζαν οι δύο θρησκευτικοί άρχοντες), αλλά στο πόσα χρειάζεται ο «πλησίον» μας (αυτό δείχνει η ανιδιοτέλεια του Σαμαρείτη). Ακολουθώ τον Ιησού σημαίνει ότι είμαι ευγνώμων στον Θεό και δεν σκέφτομαι πόσο μου κοστίζει να υπηρετώ τους άλλους. Και αυτό επίσης σημαίνει «πεθαίνω ως προς τον εαυτό μου».
Ιεζεκιήλ 26–27, Α΄ Πέτρου 4
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
