Εισαγωγή:
Το Β΄ Σαμουήλ 13-19 και οι συνοδευτικοί Ψαλμοί (63, 64) μιλούν στην καρδιά του σύγχρονου ακροατή. Τα ηθικά διλήμματα που συνοδεύουν τον πόλεμο είναι εδώ, όπως και η προσωπική αποτυχία με τις μακροχρόνιες συνέπειές της, οικογενειακές αντιθέσεις, εκμετάλλευση εξουσίας, σεξουαλική εκμετάλλευση και σχέδια ανατροπής της κυβέρνησης. Μέσα στο χάος, μας δίνονται μονάχα φευγαλέες εικόνες του Θεού. Αυτό δεν μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο Θεός μας δεν εμπλέκεται στη βρομιά της ανθρώπινης αμαρτίας. Αντίθετα, βλέπουμε τον Θεό να εργάζεται μέσα στον βούρκο της αμαρτίας, χρησιμοποιώντας αμαρτωλούς ανθρώπους, αλλά μένοντας πιστός στις υποσχέσεις Του.
Όταν ο Δαβίδ αμαρτάνει τραγικά και καταστροφικά, η γέννηση του Σολομώντα γίνεται πηγή ελπίδας. Όταν ο Αβεσσαλώμ σχεδιάζει να εξοντώσει τον Δαβίδ, ο Θεός φροντίζει, ώστε το σχέδιό του να αποτύχει. Βλέπουμε τον Θεό να αναδεικνύει ανθρώπους πίστης (όπως ο Ουρίας, ο Νάθαν, μια ανώνυμη γυναίκα, ο Βαρζιλαΐ) και τους δίνει στοιχεία της καλοσύνης Του. Αντιλαμβανόμαστε τον Θεό και το έργο Του διαφορετικά μέσα στις δυσκολίες της ύπαρξής μας και ανανεώνουμε τη βεβαιότητά μας ότι, όπως όλα αυτά σχηματίζουν το σκηνικό για την έλευση του Μεσσία, έτσι κι εμείς πιστεύουμε ότι η υπόσχεσή Του για νέο ουρανό και νέα γη θα φέρει έναν ιδανικό κόσμο.
Σκέψου κάποιους τρόπους με τους οποίους ο Θεός σού δείχνει καλοσύνη και ευχαρίστησέ Τον.
Β΄ Σαμουήλ 10:1-19
1Μετὰ δὲ ταῦτα ἀπέθανεν ὁ βασιλεὺς τῶν υἱῶν Ἀμμών, καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ᾿ αὐτοῦ Ἀνοὺν ὁ υἱὸς αὐτοῦ.
2Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Θέλω κάμει ἔλεος πρὸς Ἀνούν, τὸν υἱὸν τοῦ Ναάς, ἐπειδή ὁ πατήρ αὐτοῦ ἔκαμεν ἔλεος πρὸς ἐμέ. Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ νὰ παρηγορήσῃ αὐτὸν περὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ διὰ χειρὸς τῶν δούλων αὑτοῦ. Καὶ ἦλθον οἱ δοῦλοι τοῦ Δαβὶδ εἰς τὴν γῆν τῶν υἱῶν Ἀμμών.3Καὶ εἶπον οἱ ἄρχοντες τῶν υἱῶν Ἀμμὼν πρὸς Ἀνοὺν τὸν κύριον αὑτῶν, Νομίζεις ὅτι ὁ Δαβὶδ τιμῶν τὸν πατέρα σου ἀπέστειλε πρὸς σὲ παρηγορητάς; δεν ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ τοὺς δούλους αὑτοῦ πρὸς σέ, διὰ νὰ ἐρευνήσῃ τὴν πόλιν καὶ νὰ κατασκοπεύσῃ αὐτήν καὶ νὰ καταστρέψῃ αὐτήν;4Καὶ ἐπίασεν ὁ Ἀνοὺν τοὺς δούλους τοῦ Δαβίδ, καὶ ἐξύρισε τὸ ἥμισυ τοῦ πώγωνος αὐτῶν καὶ ἀπέκοψε τὸ ἥμισυ τῶν ἱματίων αὐτῶν μέχρι τῶν γλουτῶν αὐτῶν, καὶ ἀπέπεμψεν αὐτούς.
5Ὅτε ἀπήγγειλαν τοῦτο πρὸς τὸν Δαβίδ, ἀπέστειλεν εἰς συνάντησιν αὐτῶν, ἐπειδή οἱ ἄνδρες ἦσαν ἠτιμασμένοι σφόδρα· καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς, Καθήσατε ἐν Ἱεριχὼ ἑωσοῦ αὐξηνθῶσιν οἱ πώγωνές σας, καὶ ἐπιστρέψατε.
6Βλέποντες δὲ οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν ὅτι ἦσαν βδελυκτοὶ εἰς τὸν Δαβίδ, ἀπέστειλαν οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν καὶ ἐμίσθωσαν ἐκ τῶν Συρίων Βαὶθ-ρεὼβ καὶ τῶν Συρίων Σωβὰ εἴκοσι χιλιάδας πεζῶν, καὶ παρὰ τοῦ βασιλέως Μααχὰ χιλίους ἄνδρας, καὶ παρὰ τοῦ Ἴς-τὼβ δώδεκα χιλιάδας ἀνδρῶν.7Καὶ ὅτε ἤκουσε ταῦτα ὁ Δαβίδ, ἀπέστειλε τὸν Ἰωὰβ καὶ ἅπαν τὸ στράτευμα τῶν δυνατῶν.8Καὶ ἐξῆλθον οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν καὶ παρετάχθησαν εἰς πόλεμον κατὰ τὴν εἴσοδον τῆς πύλης· καὶ οἱ Σύριοι Σωβὰ καὶ Ῥεὼβ καὶ Ἴς-τὼβ καὶ Μααχὰ ἦσαν καθ᾿ ἑαυτοὺς ἐν τῇ πεδιάδι.
9Βλέπων δὲ ὁ Ἰωὰβ ὅτι ἡ μάχη παρετάχθη ἐναντίον αὐτοῦ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν, ἐξέλεξεν ἐκ πάντων τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Ἰσραήλ καὶ παρέταξεν αὐτοὺς ἐναντίον τῶν Συρίων·10τὸ δὲ ὑπόλοιπον τοῦ λαοῦ ἔδωκεν εἰς τὴν χεῖρα τοῦ Ἀβισαί, ἀδελφοῦ αὑτοῦ, καὶ παρέταξεν αὐτοὺς ἐναντίον τῶν υἱῶν Ἀμμών. 11Καὶ εἶπεν, Ἐὰν οἱ Σύριοι ὑπερισχύσωσι κατ᾿ ἐμοῦ, τότε σὺ θέλεις μὲ σώσει ἐὰν δὲ οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν ὑπερισχύσωσι κατὰ σοῦ, τότε ἐγὼ θέλω ἐλθεῖ διὰ νὰ σὲ σώσω· 12ἀνδρίζου, καὶ ἄς κραταιωθῶμεν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ἡμῶν καὶ ὑπὲρ τῶν πόλεων τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ὁ δὲ Κύριος ἄς κάμῃ τὸ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ.
13Καὶ προσῆλθεν ὁ Ἰωὰβ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς μάχην ἐναντίον τῶν Συρίων· οἱ δὲ ἔφυγον ἀπ᾿ ἔμπροσθεν αὐτοῦ.14Καί ὅτε εἶδον οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν ὅτι οἱ Σύριοι ἔφυγον, τότε ἔφυγον καὶ αὐτοὶ ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ Ἀβισαὶ καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν. Καὶ ὁ Ἰωὰβ ἐπέστρεψεν ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἀμμὼν καὶ ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ.
15Ἰδόντες δὲ οἱ Σύριοι ὅτι κατετροπώθησαν ἔμπροσθεν τοῦ Ἰσραήλ, συνηθροίσθησαν ὁμοῦ.16Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἀδαρέζερ καὶ ἐξήγαγε τοὺς Συρίους τοὺς πέραν τοῦ ποταμοῦ· καὶ ἦλθον εἰς Αἰλάμ· καὶ Σωβάκ, ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Ἀδαρέζερ, προεπορεύετο ἔμπροσθεν αὐτῶν.17Καί ὅτε ἀπηγγέλθη πρὸς τὸν Δαβίδ, συνήθροισε πάντα τὸν Ἰσραήλ καὶ διέβη τὸν Ἰορδάνην καὶ ἦλθεν εἰς Αἰλάμ. Οἱ δὲ Σύριοι παρετάχθησαν ἐναντίον τοῦ Δαβὶδ καὶ ἐπολέμησαν μὲ αὐτόν.18Καὶ ἔφυγον οἱ Σύριοι ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐξωλόθρευσεν ὁ Δαβὶδ ἐκ τῶν Συρίων ἑπτακοσίας ἁμάξας καὶ τεσσαράκοντα χιλιάδας ἱππέων, καὶ Σωβὰκ τὸν ἀρχιστράτηγον αὐτῶν ἐπάταξε, καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ.19Καὶ ἰδόντες πάντες οἱ βασιλεῖς, οἱ δοῦλοι τοῦ Ἀδαρέζερ, ὅτι κατετροπώθησαν ἔμπροσθεν τοῦ Ἰσραήλ, ἔκαμον εἰρήνην μετὰ τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἔγειναν δοῦλοι αὐτῶν. Καὶ οἱ Σύριοι ἐφοβοῦντο νὰ βοηθήσωσι πλέον τοὺς υἱοὺς Ἀμμών.
Εύκολα ξεκινάνε οι διενέξεις. Ο Δαβίδ έχει καλές προθέσεις, όταν προτείνει συνθήκη ειρήνης με τον νέο βασιλιά των Αμμωνιτών, τον Χανούν. Αλλά αντί να δεχτούν την ειρήνη, οι Αμμωνίτες υποπτεύονται και κοροϊδεύουν τους απεσταλμένους του Δαβίδ, ξυρίζοντας τα γένια τους και ατιμάζοντάς τους. Ο πατέρας του Χανούν ήταν σύμμαχος του Δαβίδ, όταν ο δεύτερος προσπαθούσε να ξεφύγει από τον Σαούλ. Ο Δαβίδ απλώνει τώρα χείρα φιλίας, όμως απορρίπτεται με κακία. Η καλοσύνη του Θεού μέσω του λαού Του μπορεί να παρερμηνευτεί, να φανεί σαν σημάδι αδυναμίας ή να σηκώσει υποψίες για ύπαρξη κρυφής ατζέντας. Η καλοσύνη δεν είναι απαραίτητο ότι παράγει ευγνωμοσύνη.
Οι διενέξεις ξεκινάνε εύκολα, αλλά έχουν κόστος. Η ειρήνη ήταν στο χέρι των Αμμωνιτών, αλλά ξεκινάει πόλεμος. Αυτοί και οι σύμμαχοί τους συντρίβονται και το κόστος είναι η ζωή πολλών ανθρώπων. Ο στρατός του Δαβίδ εφαρμόζει τακτική που περιλαμβάνει και στρατηγικό σχέδιο και εμπιστοσύνη στον Θεό. Η πίστη στον Θεό δεν σημαίνει απάθεια. Σκαρώνουν στρατηγικά σχέδια γνωρίζοντας ότι το αποτέλεσμα επαφίεται στα χέρια του Θεού. Ο Θεός δίνει τη νίκη· ο Ισραήλ διασφαλίζει την επικράτειά του και ο Δαβίδ τιμάται. Αλλά σε λίγο θα χτυπήσει άλλο ένα δυνατό κύμα. Υπάρχει η νίκη, αλλά και ο κίνδυνος να διαλυθούν όλα.
Ησαΐας 25–26, Ψαλμός 104
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
