1Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς Ἰωνάθαν τὸν υἱὸν αὑτοῦ καὶ πρὸς πάντας τοὺς δούλους αὑτοῦ, νὰ θανατώσωσι τὸν Δαβίδ.2Ὁ Ἰωνάθαν ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, ἠγάπα καθ᾿ ὑπερβολήν τὸν Δαβίδ· καὶ ἀπήγγειλεν ὁ Ἰωνάθαν πρὸς τὸν Δαβίδ, λέγων, Σαοὺλ ὁ πατήρ μου ζητεῖ νὰ σὲ θανατώσῃ· τώρα λοιπὸν φυλάχθητι, παρακαλῶ, ἕως πρωΐ, καὶ μένε ἐν ἀποκρύφῳ τόπῳ καὶ κρύπτου·3ἐγὼ δὲ θέλω ἐξέλθει καὶ σταθῆ πλησίον τοῦ πατρὸς μου ἐν τῷ ἀγρῷ ὅπου θέλεις εἶσθαι, καὶ θέλω ὁμιλήσει περὶ σοῦ πρὸς τὸν πατέρα μου· καὶ θέλω ἰδεῖ τί εἶναι καὶ θέλω σοὶ ἀπαγγείλει.
4Καὶ ἐλάλησεν ὁ Ἰωνάθαν καλὰ περὶ τοῦ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαοὺλ τὸν πατέρα αὑτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἄς μή ἁμαρτήσῃ ὁ βασιλεὺς ἐναντίον τοῦ δούλου αὑτοῦ, ἐναντίον τοῦ Δαβίδ· ἐπειδή δὲν ἡμάρτησεν ἐναντίον σου καὶ ἐπειδή τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐστάθησαν εἰς σὲ πολὺ καλά·5διότι ἐρριψοκινδύνευσε τὴν ζωήν αὑτοῦ καὶ ἐθανάτωσε τὸν Φιλισταῖον, καὶ ὁ Κύριος ἔκαμε σωτηρίαν μεγάλην εἰς πάντα τὸν Ἰσραήλ· εἶδες καὶ ἐχάρης· διὰ τί λοιπὸν θέλεις νὰ ἁμαρτήσῃς ἐναντίον ἀθῴου αἵματος, θανατόνων τὸν Δαβὶδ χωρὶς αἰτίας;
6Καὶ ὑπήκουσεν ὁ Σαοὺλ εἰς τὴν φωνήν τοῦ Ἰωνάθαν· καὶ ὥμοσεν ὁ Σαούλ, λέγων, Ζῇ Κύριος, δὲν θέλει θανατωθῆ.7Καὶ ἔκραξεν ὁ Ἰωνάθαν τὸν Δαβὶδ καὶ ἀπήγγειλε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰωνάθαν πάντας τοὺς λόγους τούτους. Καὶ ἔφερεν ὁ Ἰωνάθαν τὸν Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαούλ, καὶ ἦτο ἐνώπιον αὐτοῦ ὡς τὸ πρότερον.
8Ἔγεινε δὲ πάλιν πόλεμος· καὶ ἐξῆλθεν ὁ Δαβὶδ καὶ ἐπολέμησε μετὰ τῶν Φιλισταίων καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺς ἐν σφαγῇ μεγάλῃ· καὶ ἔφυγον ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ.9Καὶ τὸ πονηρὸν πνεῦμα παρὰ Κυρίου ἐστάθη ἐπὶ τὸν Σαούλ, ἐνῷ ἐκάθητο ἐν τῷ οἴκῳ αὑτοῦ μετὰ τοῦ δορατίου ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ· ὁ δὲ Δαβὶδ ἔπαιζε τὸ ὄργανον διὰ τῆς χειρὸς αὑτοῦ.
10Καὶ ἐζήτησεν ὁ Σαοὺλ νὰ κτυπήσῃ μὲ τὸ δοράτιον τὸν Δαβὶδ καὶ ἕως εἰς τὸν τοῖχον· ἐξέκλινεν ὅμως ἀπὸ προσώπου τοῦ Σαοὺλ καὶ ἐκτύπησε τὸν τοῖχον μὲ τὸ δοράτιον· ὁ δὲ Δαβὶδ ἔφυγε καὶ διεσώθη ἐκείνην τὴν νύκτα.11Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Σαοὺλ μηνυτὰς πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Δαβίδ, διὰ νὰ παραφυλάξωσιν αὐτὸν καὶ νὰ θανατώσωσιν αὐτὸν τὸ πρωΐ· ἀπήγγειλε δὲ πρὸς τὸν Δαβὶδ ἡ Μιχάλ, ἡ γυνή αὐτοῦ, λέγουσα, Ἐὰν δὲν σώσῃς τὴν ζωήν σου τὴν νύκτα ταύτην, αὔριον θέλεις θανατωθῆ.12Καὶ κατεβίβασεν ἡ Μιχὰλ τὸν Δαβὶδ διὰ τῆς θυρίδος· καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἔφυγε καὶ διεσώθη.
13Τότε λαβοῦσα ἡ Μιχὰλ ὁμοίωμα, ἔθεσεν ἐπὶ τῆς κλίνης καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν κεφαλήν αὐτοῦ προσκεφάλαιον ἐκ τριχῶν αἰγῶν καὶ ἐσκέπασεν αὐτὸ μὲ φόρεμα.14Καὶ ὅτε ἀπέστειλεν ὁ Σαοὺλ μηνυτὰς διὰ νὰ συλλάβωσι τὸν Δαβίδ, ἐκείνη εἶπεν, Ἄρρωστος εἶναι.15Πάλιν ἀπέστειλεν ὁ Σαοὺλ τοὺς μηνυτὰς διὰ νὰ ἴδωσι τὸν Δαβίδ, λέγων, Φέρετέ μοι αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης, διὰ νὰ θανατώσω αὐτόν.16Καὶ ὅτε εἰσῆλθον οἱ μηνυταί, ἰδού, ἦτο τὸ ὁμοίωμα ἐπὶ τῆς κλίνης καὶ προσκεφάλαιον εἰς τὴν κεφαλήν αὐτοῦ ἐκ τριχῶν αἰγῶν.17Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὴν Μιχάλ, Διὰ τί μὲ ἠπάτησας οὕτω καὶ ἀπέπεμψας τὸν ἐχθρὸν μου καὶ διεσώθη; Καὶ ἀπεκρίθη Μιχὰλ πρὸς τὸν Σαούλ, Αὐτὸς εἶπε πρὸς ἐμέ, Ἄφες με νὰ φύγω· διὰ τί νὰ σὲ θανατώσω;
18Καὶ ἔφυγεν ὁ Δαβὶδ καὶ διεσώθη καὶ ἦλθε πρὸς τὸν Σαμουήλ εἰς Ῥαμά, καὶ ἀπήγγειλε πρὸς αὐτὸν πάντα ὅσα εἶχε κάμει εἰς αὐτὸν ὁ Σαούλ· καὶ ὑπῆγαν, αὐτὸς καὶ ὁ Σαμουήλ, καὶ κατῴκησαν ἐν Ναυϊώθ.19Ἀπήγγειλαν δὲ πρὸς τὸν Σαοὺλ καὶ εἶπον, Ἰδού, ὁ Δαβὶδ εἶναι ἐν Ναυϊὼθ ἐν Ῥαμά.20Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Σαοὺλ μηνυτὰς νὰ συλλάβωσι τὸν Δαβίδ· καὶ ὅτε εἶδον τὴν σύναξιν τῶν προφητῶν προφητευόντων καὶ τὸν Σαμουήλ προϊστάμενον ἐπ᾿ αὐτούς, ἐπῆλθε Πνεῦμα Θεοῦ ἐπὶ τοὺς μηνυτὰς τοῦ Σαούλ, καὶ προεφήτευον καὶ αὐτοί.21Καὶ ὅτε ἀπηγγέλθη πρὸς τὸν Σαούλ, ἀπέστειλεν ἄλλους μηνυτάς· καὶ αὐτοὶ ὁμοίως προεφήτευον. Καὶ ἀπέστειλε πάλιν ὁ Σαοὺλ τρίτην φορὰν μηνυτάς, καὶ αὐτοὶ ἔτι προεφήτευον.
22Τότε ὑπῆγε καὶ αὐτὸς εἰς Ῥαμὰ καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ μεγάλου φρέατος τοῦ ἐν Σοκχώ· καὶ ἠρώτησε, λέγων, Ποῦ εἶναι ὁ Σαμουήλ καὶ ὁ Δαβίδ; Καὶ εἶπον, Ἰδού, ἐν Ναυϊὼθ ἐν Ῥαμά.23Καὶ ὑπῆγεν ἐκεῖ εἰς Ναυϊὼθ τὴν ἐν Ῥαμά· καὶ Πνεῦμα Θεοῦ ἐπῆλθε καὶ ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ ἐξηκολούθει τὴν ὁδὸν αὑτοῦ προφητεύων, ἑωσοῦ ἦλθεν εἰς Ναυϊὼθ ἐν Ῥαμά.24Καὶ ἐκδυθεὶς τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ αὐτός, προεφήτευεν ἐνώπιον τοῦ Σαμουήλ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, καὶ κατέκειτο γυμνὸς ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα. Διὰ τοῦτο λέγουσι, Καὶ Σαοὺλ ἐν προφήταις;