«Πολύτιμος λαός, η δόξα του Θεού / η νύμφη Του η εκλεκτή, η εκκλησία Του».
Τίτο 2:1-10
1Εσύ, όμως, να διδάσκεις ό,τι συμφωνεί με τη σωστή διδασκαλία. 2Να παρακινείς τους ηλικιωμένους να είναι νηφάλιοι, αξιοπρεπείς, να ελέγχουν τον εαυτό τους, να είναι υγιείς στην πίστη, στην αγάπη, στην υπομονή. 3Το ίδιο και τις ηλικιωμένες γυναίκες να τις παρακινείς να συμπεριφέρονται έτσι που να εμπνέουν το σεβασμό· να μην κακολογούν, να μην είναι υποδουλωμένες στο κρασί· να διδάσκουν το καλό. 4Έτσι θα καθοδηγούν τις νέες να αγαπούν τους άντρες τους και τα παιδιά τους, 5να έχουν σωφροσύνη, αγνότητα, να φροντίζουν για το σπίτι τους, να έχουν καλοσύνη και να υποτάσσονται στους άντρες τους, για να μη δυσφημίζεται ο λόγος του Θεού. 6Το ίδιο και τους νέους, να τους προτρέπεις να είναι εγκρατείς. 7Κι εσύ να συμπεριφέρεσαι έτσι, ώστε σε όλα να είσαι υπόδειγμα καλών έργων. Η διδασκαλία σου να είναι ανόθευτη, σοβαρή, καθαρή, 8με σωστό περιεχόμενο, που δε θα δίνει αφορμή για κατηγορίες. Έτσι οι αντίπαλοι θα ντροπιαστούν, αφού δε θα ’χουν τίποτε κακό να λένε για μας. 9Συμβούλευε τους δούλους να υποτάσσονται στους κυρίους τους σε όλα, να τους είναι ευχάριστοι, να μην αντιμιλούν· 10να μην κλέβουν, αλλά με την καλοσύνη τους να δείχνουν ότι είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Έτσι με ό,τι κάνουν θα τιμούν τη διδασκαλία του Θεού, του σωτήρα μας.
Αυτή η καινούργια χριστιανική ομάδα στην Κρήτη ζούσε σε ένα περιβάλλον που δεν ευνοούσε καθόλου την αύξηση της πίστης τους. Η αναγνώριση των περιορισμών μιας δεδομένης κατάστασης μπορεί να μας κάνει να περιορίζουμε και τις αντιδράσεις μας, με τη δικαιολογία ότι κάνουμε το καλύτερο στις δεδομένες συνθήκες. Καταπολεμώντας αυτή την ανθρώπινη τάση, ο Παύλος παραθέτει στους πιστούς της Κρήτης μια λίστα ασυμβίβαστων με την πίστη τους.
Τα λόγια του υποδηλώνουν ότι τέτοιου είδους δικαιολογίες δεν αποτελούν κατάλληλο τρόπο σκέψης για τους ανθρώπους που έχουν συνειδητοποιήσει ποιο είναι το έργο της σωτηρίας που ο Θεός έχει κάνει για αυτούς. Οι πράξεις τους πρέπει να δείχνουν τη χάρη και την αγάπη που ενεργεί ο Θεός στη ζωή τους. Είμαστε συνεργάτες του Θεού στο έργο Του στη γη, γιατί έχουμε βιώσει την υπερβολή της αγάπης Του προς εμάς (εδ. 4-7). Η στάση και η παραδειγματική συμπεριφορά μας προς τους κοντινούς μας ανθρώπους είναι μάρτυρας αυτής της πραγματικότητας.
Ζητάει ο Παύλος την τελειότητα; Ασφαλώς όχι. Όμως, μόνο μέσα στην κοινότητα βρίσκουμε αληθινά τον εαυτό μας. Αυτός είναι ο λόγος που αυτή η διακριτή κοινότητα ανθρώπων, με την ιδιαίτερη ταυτότητά της, θα πρέπει να έχει στοιχεία σεβασμού, αυτοελέγχου, ακεραιότητας και ευθυκρισίας.
Δευτερονόμιο 15–16, Ψαλμός 34
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
