1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ἐπὶ σέ, Κύριε, ἤλπισα ἄς μή καταισχυνθῶ εἰς τὸν αἰῶνα· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου σῶσόν με.
2Κλῖνον εἰς ἐμὲ τὸ τίον σου· τάχυνον νὰ μὲ ἐλευθερώσῃς· γενοῦ εἰς ἐμὲ ἰσχυρὸς βράχος· οἶκος καταφυγῆς, διὰ νὰ μὲ σώσῃς.
3Διότι πέτρα μου καὶ φρούριόν μου εἶσαι· καὶ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὁδήγησόν με καὶ διάθρεψόν με.
4Ἔκβαλέ με ἐκ τῆς παγίδος, τὴν ὁποίαν ἔκρυψαν δι᾿ ἐμέ· διότι εἶσαι ἡ δύναμίς μου.
5Εἰς τὰς χεῖράς σου παραδίδω τὸ πνεῦμά μου· σὺ μὲ ἐλύτρωσας, Κύριε ὁ Θεὸς τῆς ἀληθείας.
6Ἐμίσησα τους προσέχοντας εἰς τὰς ματαιότητας τοῦ ψεύδους· ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὸν Κύριον ἐλπίζω.
7Θέλω ἀγάλλεσθαι καὶ εὐφραίνεσθαι εἰς τὸ ἔλεός σου· διότι εἶδες τὴν θλῖψιν μου, ἐγνώρισας τὴν ψυχήν μου ἐν στενοχωρίαις,
8καὶ δὲν μὲ συνέκλεισας εἰς τὴν χεῖρα τοῦ ἐχθροῦ· ἔστησας ἐν εὐρυχωρίᾳ τοὺς πόδας μου.
9Ἐλέησόν με, Κύριε, διότι εἶμαι ἐν θλίψει· ἐμαράνθη ἀπὸ τῆς λύπης ὁ ὀφθαλμὸς μου, ἡ ψυχή μου καὶ ἡ κοιλία μου.
10Διότι ἐξέλιπεν ἐν ὀδύνῃ ἡ ζωή μου καὶ τὰ ἔτη μου ἐν στεναγμοῖς· ἠσθένησεν ἀπὸ ταλαιπωρίας μου ἡ δύναμίς μου, καὶ τὰ ὀστᾶ μου κατεφθάρησαν.
11Εἰς πάντας τοὺς ἐχθροὺς μου ἔγεινα ὄνειδος καὶ εἰς τοὺς γείτονάς μου σφόδρα, καὶ φόβος εἰς τοὺς γνωστοὺς μου· οἱ βλέποντές με ἔξω ἔφευγον ἀπ᾿ ἐμοῦ.
12Ἐλησμονήθην ἀπὸ τῆς καρδίας ὡς νεκρός· ἔγεινα ὡς σκεῦος συντετριμμένον.
13Διότι ἤκουσα τὸν ὀνειδισμὸν πολλῶν· φόβος ἦτο πανταχόθεν· ὅτε συνεβουλεύθησαν κατ᾿ ἐμοῦ· ἐμηχανεύθησαν νὰ ἀφαιρέσωσι τὴν ζωήν μου.
14Ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐπὶ σέ, Κύριε, ἤλπισα· εἶπα, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου.
15Εἰς τὰς χεῖράς σου εἶναι οἱ καιροὶ μου· λύτρωσόν με ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν μου καὶ ἐκ τῶν καταδιωκόντων με.
16Ἐπίφανον τὸ πρόσωπον σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου· σῶσόν με ἐν τῷ ἐλέει σου.
17Κύριε, ἄς μή καταισχυνθῶ, διότι σὲ ἐπεκαλέσθην· ἄς καταισχυνθῶσιν οἱ ἀσεβεῖς, ἄς σιωπήσωσιν ἐν τῷ ᾅδῃ.
18Ἄλαλα ἄς γείνωσι τὰ χείλη τὰ δόλια, τὰ λαλοῦντα σκληρῶς κατὰ τοῦ δικαίου ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ καταφρονήσει.
19Πόσον μεγάλη εἶναι ἡ ἀγαθότης σου, τὴν ὁποίαν ἐφύλαξας εἰς τοὺς φοβουμένους σε καὶ ἐνήργησας εἰς τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.
20Θέλεις κρύψει αὐτοὺς ἐν ἀποκρύφῳ τοῦ προσώπου σου ἀπό τῆς ἀλαζονείας τῶν ἀνθρώπων· θέλεις κρύψει αὐτοὺς ἐν σκηνῇ ἀπὸ τῆς ἀντιλογίας τῶν γλωσσῶν.
21Εὐλογητὸς ὁ Κύριος, διότι ἐθαυμάστωσε τὸ ἔλεος αὑτοῦ πρὸς ἐμὲ ἐν πόλει ὀχυρᾷ.
22Ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκπλήξει μου, Ἀπερρίφθην ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σου· πλήν σὺ ἤκουσας τῆς φωνῆς τῶν δεήσεών μου, ὅτε ἐβόησα πρὸς σέ.
23Ἀγαπήσατε τὸν Κύριον, πάντες οἱ ὅσιοι αὐτοῦ· ὁ Κύριος φυλάττει τοὺς πιστούς, καὶ ἀνταποδίδει περισσῶς εἰς τοὺς πράττοντας τὴν ὑπερηφανίαν.
24Ἀνδρίζεσθε, καὶ ἄς κραταιωθῇ ἡ καρδία σας, πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ Κύριον.