Τι έχεις στην καρδιά καθώς έρχεσαι στον Θεό; Θέλει να ακούσει ακόμα και τη θλίψη ή τα παράπονά σου (Ψαλμός 142:2).
Β΄ Σαμουήλ 12:15-31
15Καὶ ἀπῆλθεν ὁ Νάθαν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ. Ὁ δὲ Κύριος ἐπάταξε τὸ παιδίον, τὸ ὁποῖον ἐγέννησεν ἡ γυνή τοῦ Οὐρίου εἰς τὸν Δαβίδ, καὶ ἠρρώστησε.16Καὶ ἱκέτευσεν ὁ Δαβὶδ τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ παιδίου· καὶ ἐνήστευσεν ὁ Δαβὶδ καὶ εἰσελθὼν διενυκτέρευσε, κοιτόμενος κατὰ γῆς.17Καὶ ἐσηκώθησαν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ οἴκου αὐτοῦ, καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν διὰ νὰ σηκώσωσιν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς· πλήν δὲν ἠθέλησεν οὐδὲ ἔφαγεν ἄρτον μετ᾿ αὐτῶν.
18Καὶ τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην ἀπέθανε τὸ παιδίον. Καὶ ἐφοβήθησαν οἱ δοῦλοι τοῦ Δαβὶδ νὰ ἀναγγείλωσι πρὸς αὐτὸν ὅτι τὸ παιδίον ἀπέθανε· διότι ἔλεγον, Ἰδού, ἐνῷ ἔζη ἔτι τὸ παιδίον, ἐλαλοῦμεν πρὸς αὐτόν, καὶ δὲν εἰσήκουε τῆς φωνῆς ἡμῶν· πόσον λοιπὸν κακὸν θέλει κάμει, ἐὰν εἴπωμεν πρὸς αὐτὸν ὅτι τὸ παιδίον ἀπέθανεν;
19Ἀλλ᾿ ἰδὼν ὁ Δαβὶδ ὅτι οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἐψιθύριζον μετ᾿ ἀλλήλων, ἐνόησεν ὁ Δαβὶδ ὅτι τὸ παιδίον ἀπέθανεν· ὅθεν εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Ἀπέθανε τὸ παιδίον; οἱ δὲ εἶπον, Ἀπέθανε.20Τότε ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐλούσθη καὶ ἠλείφθη καὶ ἤλλαξε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου, καὶ προσεκύνησεν· ἔπειτα εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ· καὶ ἐζήτησε νὰ φάγῃ καὶ ἔβαλον ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἄρτον, καὶ ἔφαγεν.
21Οἱ δὲ δοῦλοι αὐτοῦ εἶπον πρὸς αὐτόν, Τί εἶναι τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἔκαμες; ἐνήστευες καὶ ἔκλαιες περὶ τοῦ παιδίου, ἐνῷ ἔζη· ἀφοῦ δὲ ἀπέθανε τὸ παιδίον, ἐσηκώθης καὶ ἔφαγες ἄρτον.22Καὶ εἶπεν, Ἐνῷ ἔτι ἔζη τὸ παιδίον, ἐνήστευσα καὶ ἔκλαυσα, διότι εἶπα, Τίς ἐξεύρει; ἴσως ὁ Θεὸς μὲ ἐλεήσῃ, καὶ ζήσῃ τὸ παιδίον·23ἀλλὰ τώρα ἀπέθανε· διὰ τί νὰ νηστεύω; μήπως δύναμαι νὰ ἐπιστρέψω αὐτὸ πάλιν; ἐγὼ θέλω ὑπάγει πρὸς αὐτό, αὐτὸ ὅμως δὲν θέλει ἀναστρέψει πρὸς ἐμέ.
24Καὶ παρηγόρησεν ὁ Δαβὶδ τὴν Βήθ-σαβεὲ τὴν γυναῖκα αὑτοῦ, καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν καὶ ἐκοιμήθη μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἐγέννησεν υἱόν, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σολομών· καὶ ὁ Κύριος ἠγάπησεν αὐτόν.25Καὶ ἔστειλε διὰ χειρὸς Νάθαν τοῦ προφήτου, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰεδιδία, διὰ τὸν Κύριον.
26Ὁ δὲ Ἰωὰβ ἐπολέμησεν ἐναντίον τῆς Ῥαββὰ τῶν υἱῶν Ἀμμών, καὶ ἐκυρίευσε τὴν βασιλικήν πόλιν.27Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἰωὰβ μηνυτὰς πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπεν, Ἐπολέμησα ἐναντίον τῆς Ῥαββά, μάλιστα ἐκυρίευσα τὴν πόλιν τῶν ὑδάτων·28τώρα λοιπὸν σύναξον τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ, καὶ στρατοπέδευσον ἐναντίον τῆς πόλεως καὶ κυρίευσον αὐτήν, διὰ νὰ μή κυριεύσω ἐγὼ τὴν πόλιν, καὶ ὀνομασθῇ τὸ ὄνομά μου ἐπ᾿ αὐτήν.
29Καὶ συνήθροισεν ὁ Δαβὶδ πάντα τὸν λαόν, καὶ ὑπῆγεν εἰς Ῥαββὰ καὶ ἐπολέμησεν ἐναντίον αὐτῆς καὶ ἐκυρίευσεν αὐτήν·30καὶ ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ βασιλέως αὐτῶν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, τὸ βάρος τοῦ ὁποίου ἦτο ἕν τάλαντον χρυσίου μὲ λίθους πολυτίμους· καὶ ἐτέθη ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Δαβίδ· καὶ λάφυρα τῆς πόλεως ἐξέφερε πολλὰ σφόδρα·
31καὶ τὸν λαὸν τὸν ἐν αὐτῇ ἐξήγαγε καὶ ἔβαλεν ὑπὸ πρίονας καὶ ὑπὸ τριβόλους σιδηροῦς καὶ ὑπὸ πελέκεις σιδηροῦς, καὶ ἐπέρασεν αὐτοὺς διὰ τῆς καμίνου τῶν πλίνθων. Καὶ οὕτως ἔκαμεν εἰς πάσας τὰς πόλεις τῶν υἱῶν Ἀμμών. Τότε ἐπέστρεψεν ὁ Δαβὶδ καὶ πᾶς ὁ λαὸς εἰς Ἱερουσαλήμ.
Όταν ο Ιησούς βρέθηκε ανάμεσα σε αυτούς που θρηνούσαν έξω από τον τάφο του Λαζάρου, «εστέναξε εν τη ψυχή αυτού και εταράχθη» (Ιωάννης 11:33). Ήταν μια σοβαρή αντίδραση μπροστά στο χάος που προκάλεσε η αμαρτία στη δημιουργία του Θεού. Η αμαρτία καταστρέφει τα πάντα, προκαλώντας λύπη και σύγχυση σε κάθε γενιά. Ο θάνατος ενός παιδιού πολλαπλασιάζει τον πόνο κι εμείς ρωτάμε: «γιατί;».
Η θανατηφόρα ασθένεια που χτυπάει το μωρό (υπενθύμιση της μοιχείας) του Δαβίδ και της γυναίκας του Ουρία εγείρει πολλά ερωτήματα. Μας προβληματίζει και μας ωθεί να σκεφτούμε τις μυστήριες μεθόδους του Θεού και τις τρομακτικές επιπτώσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς πάνω στους αθώους. Σε άλλα σημεία, ο Δαβίδ διδάσκει πώς να θρηνούμε όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια σύγχυση (π.χ. Ψαλμοί 13, 42, 43, 63, 64, 143).
Αλλά εδώ η αντίδραση του Δαβίδ είναι παράξενη. Η ικεσία προς τον Θεό είναι κατανοητή, αλλά η ξαφνική στροφή στην κανονικότητα δείχνει αναισθησία και απανθρωπιά; Δεν μας δίνεται κάποια εξήγηση. Τονίζουμε μόνο πως δεν μπορούμε να πούμε σε κάποιον πόσο ή πώς να θρηνεί. Έπειτα, το νόημα της περικοπής είναι να κοιτάζουμε μπροστά. Μέσα στη συντριβή, γεννιέται κι άλλος γιος. Η κληρονομική γραμμή συνεχίζεται και ο Σολομών γίνεται το σημάδι της συνέχισης των υποσχέσεων του Θεού.
Ησαΐας 33–34, Εβραίους 2
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
