1Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἰώβ καὶ εἶπεν·
2Ἀκούσατε μετὰ προσοχῆς τὴν ὁμιλίαν μου, καὶ τοῦτο ἄς ἦναι ἀντὶ τῶν παρηγοριῶν σας.3Ὑποφέρετέ με νὰ λαλήσω· καὶ ἀφοῦ λαλήσω, ἐμπαίζετε.4Μή εἰς ἄνθρωπον παραπονοῦμαι ἐγὼ; διὰ τί λοιπὸν νὰ μή ταραχθῇ τὸ πνεῦμά μου;5Ἐμβλέψατε εἰς ἐμὲ καὶ θαυμάσατε, καὶ βάλετε χεῖρα ἐπὶ στόματος.6Μόνον νὰ ἐνθυμηθῶ, ταράττομαι, καὶ τρόμος κυριεύει τὴν σάρκα μου.7Διὰ τί οἱ ἀσεβεῖς ζῶσι, γηράσκουσι, μάλιστα ἀκμάζουσιν εἰς πλούτη;8Τὸ σπέρμα αὐτῶν στερεοῦται ἔμπροσθεν αὐτῶν μετ᾿ αὐτῶν, καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.9Αἱ οἰκίαι αὐτῶν εἶναι ἀσφαλεῖς ἀπὸ φόβου· καὶ ῥάβδος Θεοῦ δὲν εἶναι ἐπ᾿ αὐτούς.10Ὁ βοῦς αὐτῶν συλλαμβάνει καὶ δὲν ἀποτυγχάνει· ἡ δάμαλις αὐτῶν τίκτει καὶ δὲν ἀποβάλλει.11Ἀπολύουσι τὰ τέκνα αὑτῶν ὡς πρόβατα, καὶ τὰ παιδία αὐτῶν σκιρτῶσι.12Λαμβάνουσι τὸ τύμπανον καὶ τὴν κιθάραν καὶ εὐφραίνονται εἰς τὸν ἦχον τοῦ ὀργάνου.
13Διάγουσι τὰς ἡμέρας αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς καὶ ἐν μιᾷ στιγμῇ καταβαίνουσιν εἰς τὸν ᾅδην.14Καὶ λέγουσι πρὸς τὸν Θεόν, ἀπόστηθι ἀφ᾿ ἡμῶν, διότι δὲν θέλομεν νὰ γνωρίσωμεν τὰς ὁδοὺς σου·15τί εἶναι ὁ Παντοδύναμος διὰ νὰ δουλεύωμεν αὐτὸν; καὶ τί φελούμεθα ἐπικαλούμενοι αὑτὸν;
16Ἰδού, τὰ ἀγαθὰ αὐτῶν δὲν εἶναι ἐν τῇ χειρὶ αὐτῶν· μακρὰν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἡ βουλή τῶν ἀσεβῶν.17Ποσάκις σβύνεται ὁ λύχνος τῶν ἀσεβῶν, καὶ ἔρχεται ἡ καταστροφή αὐτῶν ἐπ᾿ αὐτούς! Ὁ Θεὸς διαμοιράζει εἰς αὐτοὺς δῖνας ἐν τῇ ὀργῇ αὑτοῦ.
18Εἶναι ὡς ἄχυρον ἔμπροσθεν τοῦ ἀνέμου· καὶ ὡς κονιορτός, τὸν ὁποῖον ἁρπάζει ὁ ἀνεμοστρόβιλος.19Ὁ Θεὸς φυλάττει τὴν ποινήν τῆς ἀνομίας αὐτῶν διὰ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν· ἀνταποδίδει εἰς αὐτούς, καὶ θέλουσι γνωρίσει τοῦτο.20Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν θέλουσιν ἰδεῖ τὴν καταστροφήν αὐτῶν, καὶ θέλουσι πίει ἀπὸ τοῦ θυμοῦ τοῦ Παντοδυνάμου.21Διότι ὁ ἀσεβής ποίαν ἠδονήν ἔχει μεθ᾿ ἑαυτὸν ἐν τῷ οἴκῳ αὑτοῦ, ἀφοῦ κοπῇ εἰς τὸ μέσον ὁ ἀριθμὸς τῶν μηνῶν αὐτοῦ;
22Θέλει διδάξει τις τὸν Θεὸν γνῶσιν; καὶ αὐτὸς κρίνει τοὺς ὑψηλούς.23Ὁ μὲν ἀποθνήσκει ἐν τῷ ἄκρῳ τῆς εὐδαιμονίας αὑτοῦ, ἐνῷ εἶναι κατὰ πάντα εὐτυχής καὶ ἥσυχος·24τὰ πλευρὰ αὐτοῦ εἶναι πλήρη πάχους, καὶ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ ποτίζονται μυελόν.25Ὁ δὲ ἀποθνήσκει ἐν πικρίᾳ ψυχῆς, καὶ ποτὲ δὲν ἔφαγεν ἐν εὐφροσύνῃ.
26Θέλουσι κοίτεσθαι ὁμοῦ ἐν τῷ χώματι, καὶ σκώληκες θέλουσι σκεπάσει αὐτούς.27Ἰδού, γνωρίζω τοὺς διαλογισμοὺς σας, καὶ τὰς πονηρίας τὰς ὁποίας μηχανᾶσθε κατ᾿ ἐμοῦ.28Διότι λέγετε, Ποῦ ὁ οἶκος τοῦ ἄρχοντος; καὶ ποῦ ἡ σκηνή τῆς κατοικήσεως τῶν ἀσεβῶν;29Δὲν ἠρωτήσατε τοὺς διαβαίνοντας τὴν ὁδόν; καὶ τὰ σημεῖα αὐτῶν δὲν καταλαμβάνετε;30Ὅτι ὁ ἀσεβής φυλάττεται εἰς ἡμέραν ἀφανισμοῦ, εἰς ἡμέραν ὀργῆς φέρεται.31Τίς θέλει φανερώσει ἔμπροσθεν αὐτοῦ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ; καὶ τίς θέλει ἀνταποδώσει εἰς αὐτὸν ὅ, τι αὐτὸς ἔπραξε;32καὶ αὐτὸς θέλει φερθῆ εἰς τὸν τάφον, καὶ θέλει διαμένει ἐν τῷ μνήματι.
33Οἱ βῶλοι τῆς κοιλάδος θέλουσιν εἶσθαι γλυκεῖς εἰς αὐτόν, καὶ πᾶς ἄνθρωπος θέλει ὑπάγει κατόπιν αὐτοῦ, καθὼς ἀναρίθμητοι προπορεύονται αὐτοῦ.34Πῶς λοιπὸν μὲ παρηγορεῖτε ματαίως, ἀφοῦ εἰς τὰς ἀποκρίσεις σας μένει ψεῦδος;