Προσευχήσου ο Θεός να σου δείξει τι φέρνει άγχος και φόβο στην καρδιά σου και να σου δείξει τον χαρακτήρα, την αγάπη και τη δόξα Του.
Ψαλμός 57
1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Ἀλτασχέθ, Μικτὰμ τοῦ Δαβίδ, ὅτε ἔφευγεν ἀπὸ προσώπου τοῦ Σαοὺλ εἰς τὸ σπήλαιον.] Ἐλέησόν με, ὦ Θεέ, ἐλέησόν με· διότι ἐπὶ σὲ πέποιθεν ἡ ψυχή μου, καὶ ἐπὶ τὴν σκιὰν τῶν πτερύγων σου θέλω ἐλπίζει, ἑωσοῦ παρέλθωσιν αἱ συμφοραί.
2Θέλω κράζει πρὸς τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον, πρὸς τὸν Θεὸν τὸν εὐοδοῦντα τὰ πάντα δι᾿ ἐμέ.
3Θέλει ἐξαποστείλει ἐξ οὐρανοῦ καὶ θέλει μὲ σώσει· θέλει καταστήσει ὄνειδος τὸν χάσκοντα νὰ μὲ καταπίῃ· Διάψαλμα· ὁ Θεὸς θέλει ἐξαποστείλει τὸ ἔλεος αὑτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὑτοῦ.
4Ἡ ψυχή μου εἶναι μεταξὺ λεόντων· κοίτομαι μεταξὺ φλογερῶν ἀνθρώπων, τῶν ὁποίων οἱ ὀδόντες εἶναι λόγχαι καὶ βέλη καὶ ἡ γλώσσα αὐτῶν ξίφος ὀξύ.
5Ὑψώθητι, Θεέ, ἐπὶ τοὺς οὐρανούς· ἡ δόξα σου ἄς ἦναι ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν.
6Παγίδα ἡτοίμασαν εἰς τὰ βήματά μου· ἡ ψυχή μου ἐκινδύνευε νὰ πέσῃ· ἔσκαψαν ἔμπροσθέν μου λάκκον, ἐνέπεσαν εἰς αὐτόν.
Διάψαλμα.
7Ἑτοίμη εἶναι ἡ καρδία μου, Θεέ, ἑτοίμη εἶναι ἡ καρδία μου· θέλω ψάλλει καὶ ψαλμῳδεῖ.
8Ἐξεγέρθητι, δόξα μου· ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα· θέλω ἐξεγερθῆ τὸ πρωΐ.
9Θέλω σὲ ἐπαινέσει, Κύριε, μεταξὺ λαῶν· θέλω ψαλμωδεῖ εἰς σὲ μεταξὺ ἐθνῶν.
10Διότι ἐμεγαλύνθη ἕως τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεός σου, καὶ ἕως τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου.
11Ὑψώθητι, Θεέ, ἐπὶ τοὺς οὐρανούς· ἡ δόξα σου ἄς ἦναι ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν.
Ο Δαβίδ είχε τραπεί σε φυγή μπροστά στους εχθρούς του και είχε κρυφτεί σε μια σπηλιά. Απεγνωσμένος, έκραξε στον Θεό για έλεος και εκδίκηση (εδ. 1-2). Ανθρωπίνως, ο Δαβίδ βρισκόταν σε σοβαρό κίνδυνο. Κι όμως, ο Ψαλμός του είναι γεμάτος σιγουριά. Είναι πεπεισμένος ότι ο Θεός θα ακούσει την κραυγή του και θα τον λυτρώσει από τους εχθρούς του. Δεν περιμένει απλά και μόνο την προσωπική λύτρωση. Προσβλέπει στην ολοκληρωτική νίκη του Θεού, όταν η δόξα του Θεού θα γεμίσει όλη τη γη.
Η περιγραφή της υπέρτατης ελπίδας στο εδάφιο 5 επαναλαμβάνεται στο τέλος του Ψαλμού, εδ. 11. Στο δεύτερο σκέλος του Ψαλμού, αναφέρεται ξανά στην απειλητική δράση των εχθρών του (εδ. 6). Και εκφράζει την πεποίθησή του στον Θεό. Αυτή τη φορά αναπτύσσει την επιθυμία του για δοξολογία προς τον Θεό. Φαίνεται σαν η καρδιά του να είναι γεμάτη με την τέλεια αγάπη του Θεού, που η πιστότητά Του φτάνει μέχρι τον ουρανό.
Η στιγμή του μεγάλου κινδύνου έβγαλε μια δυνατή δοξολογία από την καρδιά του Δαβίδ. Γιατί; Γιατί η καλοσύνη του Θεού ξεπέρασε κατά πολύ τον φόβο του Δαβίδ απέναντι στους εχθρούς του.
Ιώβ 35–36, Φιλιππησίους 1
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
