8Τότε ἐκάλεσεν ὁ Φαραὼ τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ εἶπε, Δεήθητε τοῦ Κυρίου νὰ σηκώσῃ τοὺς βατράχους ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ λαοῦ μου· καὶ θέλω ἐξαποστείλει τὸν λαὸν διὰ νὰ θυσιάσωσιν εἰς τὸν Κύριον.9Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Φαραώ, Διόρισον εἰς ἐμέ, πότε νὰ δεηθῶ ὑπὲρ σοῦ καὶ ὑπὲρ τῶν θεραπόντων σου καὶ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ σου· διὰ νὰ ἐξαλείψῃ τοὺς βατράχους ἀπὸ σοῦ, καὶ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν σου, καὶ μόνον ἐν τῷ ποταμῷ νὰ μείνωσιν.10Ὁ δὲ εἶπεν, Αὔριον. Καὶ εἶπε, Θέλει γείνει κατὰ τὸν λόγον σου· διὰ νὰ γνωρίσῃς ὅτι δὲν εἶναι οὐδεὶς ὡς ὁ Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν·
11καὶ θέλουσι σηκωθῆ οἱ βάτραχοι ἀπὸ σοῦ καὶ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν σου καὶ ἀπὸ τῶν θεραπόντων σου καὶ ἀπὸ τοῦ λαοῦ σου· μόνον ἐν τῷ ποταμῷ θέλουσι μείνει.
12Τότε ἐξῆλθον ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν ἀπὸ τοῦ Φαραώ· καὶ ἐβόησεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον περὶ τῶν βατράχων, τοὺς ὁποίους ἔφερεν ἐπὶ τὸν Φαραώ.13Καὶ ἔκαμεν ὁ Κύριος κατὰ τὸν λόγον τοῦ Μωϋσέως· καὶ ἐτελεύτησαν οἱ βάτραχοι ἐκ τῶν οἰκιῶν, ἐκ τῶν ἐπαύλεων καὶ ἐκ τῶν ἀγρῶν.
14Καὶ συνήγαγον αὐτοὺς σωρούς, καὶ ἐβρώμησεν ἡ γῆ.15Ἰδὼν δὲ ὁ Φαραὼ ὅτι ἔγεινεν ἀναψυχή, ἐσκλήρυνε τὴν καρδίαν αὑτοῦ, καὶ δὲν εἰσήκουσεν εἰς αὐτούς, καθὼς ἐλάλησεν ὁ Κύριος.
16Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Εἰπὲ πρὸς τὸν Ἀαρών, Ἔκτεινον τὴν ῥάβδον σου καὶ κτύπησον τὸ χῶμα τῆς γῆς, διὰ νὰ γείνῃ σκνίπες καθ᾿ ὅλην τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου.17Καὶ ἔκαμον οὕτω· διότι ἐξέτεινεν ὁ Ἀαρὼν τὴν χεῖρα αὑτοῦ μὲ τὴν ῥάβδον αὑτοῦ, καὶ ἐκτύπησε τὸ χῶμα τῆς γῆς, καὶ ἔγεινε σκνῖπες εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὰ κτήνη· ὅλον τὸ χῶμα τῆς γῆς ἔγεινε σκνίπες καθ᾿ ὅλην τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου.18Καὶ ἔκαμον ὁμοίως οἱ μάγοι μὲ τὰς ἐπῳδὰς αὑτῶν διὰ νὰ ἐκβάλωσι σκνῖπας· πλήν δὲν ἠδυνήθησαν· οἱ σκνῖπες λοιπὸν ἦσαν ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ κτήνη.19Τότε εἶπον οἱ μάγοι πρὸς τὸν Φαραώ, Δάκτυλος Θεοῦ εἶναι τοῦτο. Ἡ καρδία ὅμως τοῦ Φαραὼ ἐσκληρύνθη καὶ δὲν εἰσήκουσεν εἰς αὐτούς, καθὼς ἐλάλησεν ὁ Κύριος.
20Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Σηκώθητι ἐνωρὶς τὸ πρωΐ καὶ στάθητι ἐνώπιον τοῦ Φαραώ· ἰδού, ἐξέρχεται εἰς τὸ ὕδωρ· καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἐξαπόστειλον τὸν λαὸν μου διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ·
21διότι ἐὰν δὲν ἐξαποστείλῃς τὸν λαὸν μου, ἰδού, θέλω στείλει ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τοὺς θεράποντάς σου καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν σου καὶ ἐπὶ τὰς οἰκίας σου κυνόμυιαν, καὶ αἱ οἰκίαι τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἡ γῆ ἔτι ἐπὶ τῆς ὁποίας κατοικοῦσι θέλουσι γεμίσει ἀπὸ κυνόμυιαν·
22θέλω ὅμως ἐξαιρέσει ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τὴν γῆν Γεσέν, ἐν ᾗ κατοικεῖ ὁ λαὸς μου, ὥστε νὰ μή ἦναι ἐκεῖ παντελῶς κυνόμυια· διὰ νὰ γνωρίσῃς ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος ἐν τῷ μέσῳ τῆς γῆς·23καὶ θέλω βάλει διαφορὰν μεταξὺ τοῦ λαοῦ μου καὶ τοῦ λαοῦ σου· αὔριον θέλει γείνει τὸ σημεῖον τοῦτο.
24Καὶ ἔκαμε Κύριος οὕτω· καὶ ἦλθε κυνόμυια πλῆθος εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαραὼ καὶ εἰς τὰς οἰκίας τῶν θεραπόντων αὐτοῦ καὶ εἰς ὅλην τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου· ἡ γῆ διεφθάρη ἐκ τοῦ πλήθους τῆς κυνομυίας.
25Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Φαραὼ τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ εἶπεν, Ὑπάγετε, κάμετε θυσίαν εἰς τὸν Θεὸν σας ἐν ταύτῃ τῇ γῇ.
26Εἶπε δὲ ὁ Μωϋσῆς, Δὲν ἁρμόζει νὰ γείνῃ οὕτω· διότι ἡμεῖς θυσιάζομεν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν θυσίας, τὰς ὁποίας οἱ Αἰγύπτιοι βδελύττονται· ἰδού, ἐὰν ἡμεῖς θυσιάσωμεν θυσίας, τὰς ὁποίας οἱ Αἰγύπτιοι βδελύττονται, ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, δὲν θέλουσι μᾶς λιθοβολήσει;27θέλομεν ὑπάγει ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν εἰς τὴν ἔρημον καὶ θέλομεν θυσιάσει εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, καθὼς εἶπε πρὸς ἡμᾶς.
28Τότε εἶπεν ὁ Φαραώ, Ἐγὼ θέλω σᾶς ἐξαποστείλει, διὰ νὰ θυσιάσητε εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σας ἐν τῇ ἐρήμῳ· μόνον νὰ μή ὑπάγητε πολὺ μακράν· δεήθητε ὑπὲρ ἐμοῦ.29Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς, Ἰδού, ἐγὼ ἐξέρχομαι ἀπὸ σοῦ καὶ θέλω δεηθῆ τοῦ Κυρίου, ὥστε ἡ κυνόμυια νὰ σηκωθῆ αὔριον ἀπὸ τοῦ Φαραώ, ἀπὸ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ· πλήν ἄς μή ἐξακολουθῇ ὁ Φαραὼ νὰ ἀπατᾷ ἡμᾶς, μή ἐξαποστέλλων τὸν λαόν, διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς τὸν Κύριον.30Τότε ἐξῆλθεν ὁ Μωϋσῆς ἀπὸ τοῦ Φαραὼ καὶ ἐδεήθη τοῦ Κυρίου.31Καὶ ἔκαμε Κύριος κατὰ τὸν λόγον τοῦ Μωϋσέως· καὶ ἐσήκωσε τὴν κυνόμυιαν ἀπὸ τοῦ Φαραώ, ἀπὸ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ· δὲν ἔμεινεν οὐδὲ μία.32Πλήν ὁ Φαραὼ καὶ ταύτην τὴν φορὰν ἐσκλήρυνε τὴν καρδίαν αὑτοῦ καὶ δὲν ἐξαπέστειλε τὸν λαόν.