23Καὶ μετὰ δύο ὁλόκληρα ἔτη, ὁ Ἀβεσσαλὼμ εἶχε κουρευτὰς ἐν Βαὰλ-ἀσώρ, ἥτις εἶναι πλησίον τοῦ Ἐφραΐμ, καὶ προσεκάλεσεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως.24Καὶ ἦλθεν ὁ Ἀβεσσαλώμ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν, Ἰδού, τώρα, ὁ δοῦλός σου ἔχει κουρευτάς· ἄς ἔλθῃ, παρακαλῶ, ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ μετὰ τοῦ δούλου σου.
25Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, Οὐχί, υἱὲ μου, ἄς μή ἔλθωμεν τώρα πάντες, διὰ νὰ μή ἤμεθα βάρος εἰς σέ. Καὶ ἐβίασεν αὐτόν, πλήν δὲν ἠθέλησε νὰ ὑπάγῃ, ἀλλ᾿ εὐλόγησεν αὐτόν.
26Τότε εἶπεν ὁ Ἀβεσσαλώμ, Ἄν ὄχι, ἄς ἔλθῃ κἄν μεθ᾿ ἡμῶν Ἀμνών, ὁ ἀδελφὸς μου. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτόν, Διὰ τί νὰ ἔλθῃ μετὰ σοῦ;27πλήν ὁ Ἀβεσσαλώμ ἐβίασεν αὐτόν, ὥστε ἀπέστειλε μετ᾿ αὐτοῦ τὸν Ἀμνὼν καὶ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως.28Τότε προσέταξεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ τοὺς ὑπηρέτας αὑτοῦ λέγων. Ἰδέτε τώρα ὅταν εὐφρανθῇ ἡ καρδία τοῦ Ἀμνὼν ἐκ τοῦ οἴνου, καὶ εἴπω πρὸς ἐσᾶς, Πατάξατε τὸν Ἀμνών, τότε θανατώσατε αὐτόν· μή φοβεῖσθε· δὲν εἶμαι ἐγὼ ὅστις σᾶς προστάζω; ἀνδρίζεσθε καὶ γίνεσθε υἱοὶ δυνάμεως.
29Καὶ ἔκαμον οἱ ὑπηρέται τοῦ Ἀβεσσαλὼμ πρὸς τὸν Ἀμνών, ὡς προσέταξεν ὁ Ἀβεσσαλώμ. Τότε σηκωθέντες πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως, ἐκάθησαν ἕκαστος ἐπὶ τῆς ἡμιόνου αὑτοῦ καὶ ἔφυγον.30Ἐνῷ δὲ οὗτοι ἦσαν καθ᾿ ὁδόν, ἡ φήμη ἔφθασε πρὸς τὸν Δαβίδ, λέγουσα, Ὁ Ἀβεσσαλώμ ἐπάταξε πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως, καὶ δὲν ἐναπελείφθη ἐξ αὐτῶν οὐδὲ εἷς.
31Τότε σηκωθεὶς ὁ βασιλεὺς διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ ἐπλαγίασε κατὰ γῆς· καὶ πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ οἱ περιεστῶτες διέσχισαν τὰ ἱμάτια αὑτῶν.32Καὶ ἀπεκρίθη Ἰωναδάβ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαμαά, ἀδελφοῦ τοῦ Δαβίδ, καὶ εἶπεν, Ἄς μή λέγῃ ὁ κύριός μου ὅτι ἐθανατώθησαν πάντες οἱ νέοι, οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως· διότι ὁ Ἀμνὼν μόνος ἀπέθανεν· ἐπειδή ὁ Ἀβεσσαλὼμ εἶχεν ἀποφασίσει τοῦτο, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐταπείνωσε Θάμαρ τὴν ἀδελφήν αὐτοῦ·33τώρα λοιπὸν ἄς μή βάλῃ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ πρᾶγμα ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, λέγων ὅτι πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἀπέθανον· διότι ὁ Ἀμνὼν μόνος ἀπέθανεν.
34Ὁ δὲ Ἀβεσσαλώμ ἔφυγε. Καὶ ὑψώσας ὁ νέος, ὁ σκοπός, τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶδε, καὶ ἰδού, λαὸς πολὺς ἐπορεύετο διὰ τῆς ὁδοῦ ὄπισθεν αὐτοῦ κατὰ τὸ πλευρὸν τοῦ ὄρους.35Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωναδὰβ πρὸς τὸν βασιλέα, Ἰδού, οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἔρχονται κατὰ τὸν λόγον τοῦ δούλου σου, οὕτως ἔγεινε.36Καὶ ὡς ἐτελείωσε λαλῶν, ἰδού, οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἦλθον καὶ ὕψωσαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν· καὶ ὁ βασιλεὺς ἔτι, καὶ πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἔκλαυσαν κλαυθμὸν μέγαν σφόδρα.
37Ὁ δὲ Ἀβεσσαλὼμ ἔφυγε καὶ ὑπῆγε πρὸς τὸν Θαλμαΐ, υἱὸν τοῦ Ἀμμιούδ, βασιλέα τῆς Γεσσούρ· καὶ ἐπένθησεν ὁ Δαβὶδ διὰ τὸν υἱὸν αὑτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας.38Ὁ Ἀβεσσαλὼμ λοιπὸν ἔφυγε καὶ ὑπῆγεν εἰς Γεσσούρ, καὶ ἦτο ἐκεῖ τρία ἔτη.39Ἐπεπόθησε δὲ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ νὰ ὑπάγῃ πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, διότι εἶχε παρηγορηθῆ διὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀμνών.