Μόνο μέσω της χάρης Του γινόμαστε δεκτοί στην παρουσία Του.
Αποκάλυψη 21:15-27
15Καὶ ὁ λαλῶν μετ᾿ ἐμοῦ εἶχε κάλαμον χρυσοῦν, διὰ νὰ μετρήσῃ τὴν πόλιν καὶ τοὺς πυλῶνας αὐτῆς καὶ τὸ τεῖχος αὐτῆς.16Καὶ πόλις κεῖται τετράγωνος, καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς εἶναι τοσοῦτον ὅσον καὶ τὸ πλάτος. Καὶ ἐμέτρησε τὴν πόλιν μὲ τὸν κάλαμον ἕως δώδεκα χιλιάδας σταδίων· τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς εἶναι ἴσα.17Καὶ ἐμέτρησε τὸ τεῖχος αὐτῆς, ἑκατὸν τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχῶν, κατὰ τὸ μέτρον τοῦ ἀνθρώπου, ἤγουν τοῦ ἀγγέλου.18Καὶ ἡ οἰκοδόμησις τοῦ τείχους αὐτῆς ἦτο ἴασπις, καὶ ἡ πόλις χρυσίον καθαρόν, ὁμοία μὲ ὕαλον καθαρόν.19Καὶ τὰ θεμέλια τοῦ τείχους τῆς πόλεως ἦσαν κεκοσμημένα μὲ πάντα λίθον πολύτιμον· τὸ πρῶτον θεμέλιον ἴασπις, τὸ δεύτερον σάπφειρος, τὸ τρίτον χαλκηδών, τὸ τέταρτον σμάραγδος,20τὸ πέμπτον σαρδόνυξ, τὸ ἕκτον σάρδιος, τὸ ἕβδομον χρυσόλιθος, τὸ ὄγδοον βήρυλλος, τὸ ἔννατον τοπάζιον, τὸ δέκατον χρυσόπρασος, τὸ ἑνδέκατον ὑάκινθος, τὸ δωδέκατον ἀμέθυστος.21Καὶ οἱ δώδεκα πυλῶνες ἦσαν δώδεκα μαργαρῖται· ἕκαστος τῶν πυλώνων ἦτο ἐξ ἑνὸς μαργαρίτου καὶ ἡ πλατεῖα τῆς πόλεως χρυσίον καθαρὸν ὡς ὕαλος διαφανής.
22Καὶ ναὸν δὲν εἶδον ἐν αὐτῇ· διότι ναὸς αὐτῆς εἶναι ὁ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ καὶ τὸ Ἀρνίον.23Καὶ ἡ πόλις δὲν ἔχει χρείαν τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης, διὰ νὰ φέγγωσιν ἐν αὐτῇ· διότι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς εἶναι τὸ Ἀρνίον.24Καὶ τὰ ἔθνη τῶν σωζομένων θέλουσι περιπατεῖ ἐν τῷ φωτὶ αὐτῆς· καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς φέρουσι τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμήν αὑτῶν εἰς αὐτήν.25Καὶ οἱ πυλῶνες αὐτῆς δὲν θέλουσι κλεισθῆ τὴν ἡμέραν· διότι νὺξ δὲν θέλει εἶσθαι ἐκεῖ.26Καὶ θέλουσι φέρει τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμήν τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτήν.27Καὶ δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς αὐτήν οὐδὲν τὸ ὁποῖον μιαίνει καὶ προξενεῖ βδέλυγμα καὶ ψεῦδος, ἀλλὰ μόνον οἱ γεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ Ἀρνίου.
«Το μήκος και το πλάτος και το ύψος αυτής είναι ίσα» – με άλλα λόγια, η πόλη είναι κυβική. Τα άγια των αγίων του ναού ήταν επίσης ένας χρυσός κύβος, ο χώρος όπου βρισκόταν η παρουσία του Θεού. Κανείς δεν μπορούσε να μπει, παρά μόνο μια φορά τον χρόνο. Ακόμη και τότε, μόνο ο αρχιερέας μπορούσε να εισέλθει (βλ. Λευιτικό 16). Στη νέα δημιουργία του Θεού, η λυτρωτική πράξη του αμνού (βλ. Λουκάς 23:45-46) σημαίνει πως δεν υπάρχει πλέον αμαρτία (εδ. 27) που να χωρίζει τον λαό από την άγια παρουσία του Θεού. Η πόλη είναι αγιότητα στο μέγεθος όλου του κόσμου, καθώς τα αγια των αγίων ήταν το προσχέδιο της πόλης (εδ. 15-17), αρκετά μεγάλη για να περιέχει ολόκληρη τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Δεν υπάρχει εσωτερική αυλή μόνο για τους ιερείς ή ξεχωριστός χώρος για τις γυναίκες ή για τους εθνικούς. Δεν υπάρχει πια ιεραρχία για την πρόσβαση στον Θεό, έχει εξαφανιστεί για τα καλά (εδ. 22).
Κάθε πολύτιμος λίθος απ’ τον οποίο απαρτίζονταν τα θεμέλια (εδ. 18-20) αντιστοιχεί στους πολύτιμους λίθους που αναπαριστούσαν τον λαό του Θεού στο εφώδ του Ααρών (Έξοδος 28:15-21). Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: ολόκληρος ο λαός του Θεού έχει θέση εδώ. Όλοι όσοι ανήκουν στον αμνό (εδ. 27) είναι ευπρόσδεκτοι στην παρουσία του Θεού.
Α΄ Βασιλέων 22, Ψαλμοί 60–61
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
