Εισαγωγή:
Σίγουρα αυτά τα κεφάλαια δεν είναι τα πιο εύκολα της Γραφής. Ο απόστολος Παύλος κοιτά τη Ρώμη με τα μάτια της ιεραποστολής. Έβλεπε τη Ρώμη σαν βάση απ’ όπου μπορούσε να διακηρύξει τα καλά νέα του Ιησού σε όλο τον κόσμο. Πριν ακόμα συναντήσει τους χριστιανούς εκεί, τους στέλνει αυτή την επιστολή ως μια εισαγωγή. Και τι εισαγωγή! Αυτή η επιστολή αποδείχθηκε ως η μεγαλύτερη έκθεση παρουσίασης του ευαγγελίου που γράφτηκε ποτέ. Μιλά για τον δρόμο που άνοιξε ο Θεός, ώστε να αποκατασταθεί η σχέση Του με τους ανθρώπους μέσα από την πίστη στον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό.
Κηρύττει τη δικαίωση δια της πίστεως. Τι γίνεται όμως με τους εκλεκτούς του Θεού, που ακόμα πιστεύουν ότι η δικαίωση μπροστά στον Θεό είναι θέμα εθνικής καταγωγής και καλών έργων; Ο Παύλος αναφέρεται σε αυτό το ερώτημα, όχι με θυμό, αλλά με λύπη (9:2, 10:1). Η συμπεριφορά του λαού του έχει πληγώσει την καρδιά του. Και για να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα, κάνει μια σειρά απανωτών ερωτήσεων και οι απαντήσεις ζωγραφίζουν μια εικόνα για το πώς ο Θεός επικοινωνεί με τον λαό Του, και Ιουδαίους και εθνικούς. Και προκύπτει μια πολύ όμορφη εικόνα καθώς συμπληρώνεται το παζλ.
Αυτά τα κεφάλαια δεν είναι εύκολα. Ας κάνουμε υπομονή. Στο τέλος θα ανταμειφθούμε και θα κατανοήσουμε πώς ο Θεός εκπληρώνει τους σκοπούς Του για τους ανθρώπους, για τους οποίους πέθανε ο Χριστός.
Έχεις πληγωθεί ποτέ από κάποιον φίλο που αδιαφόρησε ή κορόιδεψε κάποιον που αγαπάς; Πώς αντέδρασες;
Ρωμαίους 9:1-5
1Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, δὲν ψεύδομαι, ἔχων συμμαρτυροῦσαν μὲ ἐμὲ τὴν συνείδησίν μου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ,2ὅτι ἔχω λύπην μεγάλην καὶ ἀδιάλειπτον ὀδύνην ἐν τῇ καρδίᾳ μου.3Διότι ηὐχόμην αὐτὸς ἐγὼ νὰ ἦμαι ἀνάθεμα ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν κατὰ σάρκα συγγενῶν μου,4οἵτινες εἶναι Ἰσραηλῖται, τῶν ὁποίων εἶναι ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι,5τῶν ὁποίων εἶναι οἱ πατέρες, καὶ ἐκ τῶν ὁποίων ἐγεννήθη ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὤν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
Νιώθουμε ότι έφτασε η άνοιξη: ο ουρανός είναι γαλάζιος και ο ήλιος λάμπει. Αλλά αν δεν είμαστε στον ήλιο, κάνει κρύο.
Στο τέλος του 8ου κεφαλαίου της Ρωμαίους, υπάρχει μια πανέμορφη λιακάδα, καθώς ο Παύλος σκέφτεται ότι τίποτα δεν μπορεί να τον χωρίσει από την αγάπη του Θεού. Αλλά ξαφνικά, στην αρχή του 9ου κεφαλαίου, ο ήλιος κρύβεται και φυσάει δυνατά: ο Παύλος στρέφει τη σκέψη του και τη δική μας στην απόρριψη του Μεσσία Ιησού από τον λαό Ισραήλ. Ο αέρας είναι παγωμένος και ο Παύλος είναι πολύ στενοχωρημένος. Τίποτα δεν μπορεί να τον χωρίσει από την αγάπη του Θεού, αλλά, προκειμένου να πιστέψει ο λαός του στον Ιησού, δέχεται να υποστεί αυτή τη δοκιμασία (εδ. 3). Τι πάθος! Πότε αισθάνθηκες κάτι τέτοιο για συγγενείς ή φίλους που δεν πιστεύουν στον Ιησού;
Το χειρότερο είναι ότι η απιστία του Ισραήλ φαίνεται παράλογη. Τους έχουν δοθεί τόσα πολλά: έχουν υιοθετηθεί, ανήκουν στον Θεό, είναι κληρονόμοι και ο Χριστός τούς ανήκει (αυτό είναι το απερίγραπτο δώρο του Θεού – Β΄ Κορινθίους 9:15). Γιατί να απομακρυνθούν λοιπόν; Το εδάφιο 5 μας βοηθάει να βρούμε την απάντηση. Ο Χριστός είναι για τους Ιουδαίους, αλλά επίσης είναι Θεός που εξουσιάζει τα πάντα.
Α΄ Σαμουήλ 20–22, Μάρκος 15
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
