Υπάρχουν περιοχές της ζωής σου όπου το βρίσκεις δύσκολο να εμπιστευτείς ολοκληρωτικά τον Θεό; Ζήτα Του μια πιο βαθιά σχέση μαζί Του.
Ιερεμίας 17:1-27
1Ἡ ἁμαρτία τοῦ Ἰούδα εἶναι γεγραμμένη μὲ γραφίδα σιδηράν, μὲ ὄνυχα ἀδαμάντινον, ἐνεχαράχθη ἐπὶ τῆς πλακὸς τῆς καρδίας αὐτῶν καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων τῶν θυσιαστηρίων ὑμῶν·2ὥστε οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἐνθυμοῦνται τὰ θυσιαστήρια αὑτῶν καὶ τὰ ἄλση αὑτῶν, μετὰ τῶν πρασίνων δένδρων ἐπὶ τοὺς ὑψηλοὺς λόφους.3Ὦ ὄρος μου ἐν τῇ πεδιάδι, θέλω δώσει τὴν περιουσίαν σου καὶ πάντας τοὺς θησαυροὺς σου εἰς διαρπαγήν καὶ τοὺς ὑψηλοὺς σου τόπους κατὰ πάντα τὰ ὅριά σου, διὰ τὴν ἁμαρτίαν.4Καὶ σύ, μάλιστα αὐτή σύ, θέλεις ἐκβληθῆ ἀπὸ τῆς κληρονομίας σου, τὴν ὁποίαν ἔδωκα εἰς σέ, καὶ θέλω σὲ καταδουλώσει εἰς τοὺς ἐχθροὺς σου, ἐν γῇ τὴν ὁποίαν δὲν ἐγνώρισας· διότι πῦρ ἐξήψατε ἐν τῷ θυμῷ μου, τὸ ὁποῖον θέλει καίεσθαι εἰς τὸν αἰῶνα.
5Οὕτω λέγει Κύριος· Ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἐλπίζει ἐπὶ ἄνθρωπον καὶ κάμνει σάρκα βραχίονα αὑτοῦ καὶ τοῦ ὁποίου ἡ καρδία ἀπομακρύνεται ἀπὸ τοῦ Κυρίου.6Διότι θέλει εἶσθαι ὡς ἡ ἀγριομυρίκη ἐν ἐρήμῳ, καὶ δὲν θέλει ἰδεῖ ὅταν ἔλθῃ τὸ ἀγαθόν· ἀλλὰ θέλει κατοικεῖ τόπους ξηροὺς ἐν ἐρήμῳ, γῆν ἁλμυρὰν καὶ ἀκατοίκητον.7Εὐλογημένος ὁ ἄνθρωπος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ Κύριον καὶ τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἶναι ἡ ἐλπίς.8Διότι θέλει εἶσθαι ὡς δένδρον πεφυτευμένον πλησίον τῶν ὑδάτων, τὸ ὁποῖον ἐξαπλόνει τὰς ῥίζας αὑτοῦ πλησίον τοῦ ποταμοῦ, καὶ δὲν θέλει ἰδεῖ ὅταν ἔρχηται τὸ καῦμα ἀλλὰ τὸ φύλλον αὐτοῦ θέλει θάλλει· καὶ δὲν θέλει μεριμνήσει ἐν τῷ ἔτει τῆς ἀνομβρίας οὐδὲ θέλει παύσει ἀπὸ τοῦ νὰ κάμνῃ καρπόν.
9Ἡ καρδία εἶναι ἀπατηλή ὑπὲρ πάντα καὶ σφόδρα διεφθαρμένη· τίς δύναται νὰ γνωρίσῃ αὐτήν;10Ἐγὼ ὁ Κύριος ἐξετάζω τὴν καρδίαν, δοκιμάζω τοὺς νεφρούς, διὰ νὰ δώσω εἰς ἕκαστον κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, κατὰ τὸν καρπὸν τῶν ἔργων αὐτοῦ.
11Καθὼς ἡ πέρδιξ ἡ ἐπωάζουσα καὶ μή νεοσσεύουσα, οὕτως ὁ ἀποκτῶν πλούτη ἀδίκως θέλει ἀφήσει αὐτὰ εἰς τὸ ἥμισυ τῶν ἡμερῶν αὑτοῦ καὶ εἰς τὰ ἔσχατα αὑτοῦ θέλει εἶσθαι ἄφρων.
12Θρόνος δόξης ὑψωμένος ἐξ ἀρχῆς εἶναι ὁ τόπος τοῦ ἁγιαστηρίου ἡμῶν.13Κύριε, ἡ ἐλπὶς τοῦ Ἰσραήλ, πάντες οἱ ἐγκαταλείποντές σε θέλουσι καταισχυνθῆ καὶ οἱ ἀποστάται ἐμοῦ θέλουσι γραφθῆ ἐν τῇ γῇ· διότι ἐγκατέλιπον τὸν Κύριον, τὴν πηγήν τῶν ζώντων ὑδάτων.
14Ἴασαί με, Κύριε, καὶ θέλω ἰαθῆ· σῶσόν με καὶ θέλω σωθῆ· διότι σὺ εἶσαι τὸ καύχημά μου·15Ἰδού, οὗτοι λέγουσι πρὸς ἐμέ, Ποῦ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου; ἄς ἔλθῃ τώρα.
16Ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν ἀπεσύρθην ἀπὸ τοῦ νὰ σὲ ἀκολουθῶ ὡς ποιμήν, οὐδὲ ἐπεθύμησα τὴν ἡμέραν τῆς θλίψεως· σὺ ἐξεύρεις τοῦτο· τὰ ἐξελθόντα ἐκ τῶν χειλέων μου ἦσαν ἐνώπιόν σου.17Μή γείνῃς εἰς ἐμὲ τρόμος· σὺ εἶσαι ἡ ἐλπὶς μου ἐν ἡμέρᾳ συμφορᾶς·18Ἄς καταισχυνθῶσιν οἱ καταδιώκοντές με, ἐγὼ δὲ ἄς μή καταισχυνθῶ· ἄς τρομάξωσιν ἐκεῖνοι ἀλλ᾿ ἄς μή τρομάξω ἐγώ· φέρε ἐπ᾿ αὐτοὺς ἡμέραν συμφορᾶς καὶ σύντριψον αὐτοὺς διπλοῦν σύντριμμα.
19Οὕτως εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ· Ὕπαγε καὶ στῆθι ἐν τῇ πύλῃ τῶν υἱῶν τοῦ λαοῦ σου, δι᾿ ἧς εἰσέρχονται οἱ βασιλεῖς Ἰούδα καὶ δι᾿ ἧς ἐξέρχονται, καὶ ἐν πάσαις ταῖς πύλαις τῆς Ἱερουσαλήμ·20καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς, Ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, βασιλεῖς Ἰούδα καί, πᾶς ὁ Ἰούδας καὶ πάντες οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ, οἱ εἰσερχόμενοι διὰ τῶν πυλῶν τούτων·
21οὕτω λέγει Κύριος· Προσέχετε εἰς ἑαυτούς, καὶ μή βαστάζετε φορτίον τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου μηδὲ ἐμβιβάζετε διὰ τῶν πυλῶν τῆς Ἱερουσαλήμ·22μηδὲ ἐκφέρετε φορτίον ἐκ τῶν οἰκιῶν σας τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου καὶ μή κάμνετε μηδεμίαν ἐργασίαν· ἀλλὰ ἁγιάζετε τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου, καθὼς προσέταξα εἰς τοὺς πατέρας ὑμῶν·23δὲν ὑπήκουσαν ὅμως οὐδὲ ἔκλιναν τὸ τίον αὑτῶν, ἀλλ᾿ ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὑτῶν διὰ νὰ μή ἀκούσωσι καὶ διὰ νὰ μή δεχθῶσι νουθεσίαν.
24Ἀλλ᾿ ἐὰν ὑπακούσητε εἰς ἐμέ, λέγει Κύριος, ὥστε νὰ μή ἐμβιβάζητε φορτίον διὰ τῶν πυλῶν τῆς πόλεως ταύτης τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου, ἀλλὰ νὰ ἁγιάζητε τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου μή κάμνοντες ἐν αὐτῇ μηδεμίαν ἐργασίαν·25τότε θέλουσιν εἰσέλθει διὰ τῶν πυλῶν τῆς πόλεως ταύτης βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες καθήμενοι ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ Δαβίδ, ἐποχούμενοι ἐπὶ ἁμάξας καὶ ἵππους, αὐτοὶ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν, οἱ ἄνδρες Ἰούδα καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ· καὶ ἡ πόλις αὕτη θέλει κατοικεῖσθαι εἰς τὸν αἰῶνα.26Καὶ θέλουσιν ἐλθεῖ ἐκ τῶν πόλεων Ἰούδα καὶ ἐκ τῶν πέριξ τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ ἐκ τῆς γῆς Βενιαμὶν καὶ ἐκ τῆς πεδινῆς καὶ ἐκ τῶν ὀρέων καὶ ἐκ τοῦ νότου, φέροντες ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας καὶ προσφορᾶς ἐξ ἀλφίτων καὶ λίβανον, φέροντες ἔτι καὶ προσφορὰς εὐχαριστηρίους εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου.27Ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν μοῦ ὑπακούσητε, ὥστε νὰ ἁγιάζητε τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου καὶ νὰ μή βαστάζητε φορτίον καὶ ἐμβιβάζητε εἰς τὰς πύλας τῆς Ἱερουσαλήμ τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου, τότε θέλω ἀνάψει πῦρ ἐν ταῖς πύλαις αὐτῆς καὶ θέλει καταφάγει τὰ παλάτια τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ δὲν θέλει σβεσθῆ.
Η αμαρτία και επανάσταση του Ιούδα είναι βαθιά και ο Θεός εξακολουθεί να τους προειδοποιεί για όλα αυτά που χάνουν απορρίπτοντας τον Κύριο (εδ. 1-6). Ο Κύριος ξεκαθαρίζει πως υπάρχουν δυο τρόποι να ζήσεις: με τον Θεό ή χωρίς τον Θεό. Ο ένας οδηγεί στη ζωή, ο άλλος στον θάνατο. Ο Μωυσής εξηγεί ξεκάθαρα στους Ισραηλίτες: «… έθεσα ενώπιόν σας την ζωήν και τον θάνατον, την ευλογίαν και την κατάραν· διά τούτο εκλέξατε την ζωήν…» (Δευτερονόμιο 30:19-20).
Η εικόνα του δέντρου που έχει φυτευτεί στο ρυάκι (εδ. 8) προέρχεται από τον Ψαλμό 1, όπου ξαναβλέπουμε τους δυο τρόπους ζωής. Εδώ τονίζεται η εμπιστοσύνη στον Κύριο. Πρόκειται για μια σχέση. Οι καλύτερες ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται στην εμπιστοσύνη. Και μπορούμε να εμπιστευόμαστε τον Θεό στο έπακρο.
Τα εδάφια για την τήρηση του Σαββάτου (εδ. 19-27) σχετίζονται κι αυτά με το πόσο εμπιστευόμαστε τον Θεό. Το Σάββατο δόθηκε ως υπενθύμιση πως εμείς οι άνθρωποι δεν ελέγχουμε τον κόσμο και μπορούμε να κάνουμε ένα διάλειμμα από τις δραστηριότητές μας για να ξεκουραστούμε. Να εστιάσουμε στον Θεό, στην καλοσύνη και στην πιστότητά Του. Μία μέρα από τις εφτά, θυμίζουμε στους εαυτούς μας Ποιος έχει τον έλεγχο. Συντονίζουμε ξανά τις καρδιές μας με Αυτόν που μας αγαπάει.
Β΄ Σαμουήλ 3–5, Α΄ Κορινθίους 3
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
