Θυμάσαι κάποια στιγμή που υπέφερες και δοκιμάστηκες; Πώς σε στήριξε και σε ελευθέρωσε ο Θεός; Ευχαρίστησέ Τον.

Ο Ψαλμός αυτός είναι αφιερωμένος στον διωγμό (εδ. 1-3), ενώ η τελική προσευχή ίσως μοιάζει με κατάρα (εδ. 5-8). Είναι περίεργο να ψάλλει κανείς τέτοια λόγια στον δρόμο για τον ναό. Όμως, αν σκεφτούμε πως οι Ιουδαίοι διώκονταν συνεχώς τόσα χρόνια και σε όλες τις κοινωνίες, καταλαβαίνουμε ότι τραγούδια για συμφορά και επιβίωση είναι απαραίτητα. Το εδάφιο 4 έχει κεντρικό ρόλο. Οι άνθρωποι επιβίωσαν χάρη στην καλοσύνη του Θεού που τους απελευθέρωσε, όχι χάρη στις πράξεις ή την αξία τους.

Αυτοί που δοξάζουν τον Θεό και αγαπούν τον Ιησού δεν παύουν να διώκονται. Τον προηγούμενο αιώνα είδαμε πρωτοφανείς επιθέσεις κατά του λαού του Θεού. Οι προσευχές μας για όσους διώκονται εκφράζονται στο εδάφιο 4. Αν και τα εδάφια 5-8 ακούγονται σαν λόγια εκδίκησης, αν κοιτάξουμε καλύτερα, θα δούμε ότι ο συγγραφέας παρακαλεί οι εχθροί του να καταλάβουν τα λάθη τους (εδ. 5) και να μην κερδίσει το κακό (εδ. 6-7).

Σίγουρα, καλύτερα να αρνηθείς να δώσεις ευλογία (εδ. 8), παρά να δώσεις κατάρα, αλλά ο Ιησούς μάς διδάσκει να δείχνουμε έλεος, αγάπη και δικαιοσύνη, όπως ο ουράνιος Πατέρας μας (βλ. Λουκάς 6:27-28): να ευλογούμε όσους μας καταριούνται και να προσευχόμαστε για όσους μας κακομεταχειρίζονται.

Γένεση 16–17, Ματθαίος 6