1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Μοὺθ-λαββέν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Θέλω σὲ δοξολογήσει, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· θέλω διηγηθῆ πάντα τὰ θαυμάσιά σου.
2Θέλω εὐφρανθῆ καὶ χαρῆ ἐν σοί· θέλω ψαλμῳδήσει εἰς τὸ ὄνομά σου, Ὕψιστε.
3Ὅταν στραφῶσιν οἱ ἐχθροὶ μου εἰς τὰ ὀπίσω, πέσωσι καὶ ἀφανισθῶσιν ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου.
4Διότι σὺ ἔκαμες τὴν κρίσιν μου καὶ τὴν δίκην μου· ἐκάθησας ἐπὶ θρόνου κρίνων ἐν δικαιοσύνῃ·
5Ἐπετίμησας τὰ ἔθνη· ἐξωλόθρευσας τὸν ἀσεβῆ· τὸ ὄνομα αὐτῶν ἐξήλειψας εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος·
6Ἐχθρέ, αἱ ἐρημώσεις ἐξέλιπον διαπαντός· καὶ κατηδάφισας πόλεις· τὸ μνημόσυνον αὑτῶν ἐχάθη μετ᾿ αὐτῶν.
7Ἀλλ᾿ ὁ Κύριος διαμένει εἰς τὸν αἰῶνα· ἡτοίμασε τὸν θρόνον αὑτοῦ διὰ κρίσιν.
8Καὶ αὐτὸς θέλει κρίνει τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ· θέλει κρίνει τοὺς λαοὺς ἐν εὐθύτητι.
9Καὶ ὁ Κύριος θέλει εἶσθαι καταφύγιον εἰς τὸν πένητα, καταφύγιον ἐν καιρῷ θλίψεως.
10Καὶ θέλουσιν ἐλπίσει ἐπὶ σὲ οἱ γνωρίζοντες τὸ ὅνομά σου· διότι δὲν ἐγκατέλιπες τοὺς ἐκζητοῦντάς σε, Κύριε.
11Ψαλμῳδεῖτε εἰς τὸν Κύριον, τὸν κατοικοῦντα ἐν Σιών· ἀναγγείλατε μεταξὺ τῶν λαῶν τὰ κατορθώματα αὐτοῦ·
12διότι ὅταν κάμνῃ ἐκζήτησιν αἱμάτων, ἐνθυμεῖται αὐτούς· δὲν λησμονεῖ τὴν κραυγήν τῶν ταλαιπωρουμένων.
13Ἐλέησόν με, Κύριε· ἰδὲ τὴν θλῖψιν μου τὴν ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, σὺ ὁ ὑψόνων με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου,
14διὰ νὰ διηγηθῶ πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών· ἐγὼ θέλω ἀγαλλιᾶσθαι διὰ τὴν σωτηρίαν σου.
15Τὰ ἔθνη κατεβυθίσθησαν εἰς τὸν λάκκον, τὸν ὁποῖον ἔκαμον· ἐν τῇ παγίδι, τὴν ὁποίαν ἔκρυψαν, ἐπιάσθη ὁ ποῦς αὐτῶν.
16Ὁ Κύριος γνωρίζεται διὰ τὴν κρίσιν, τὴν ὁποίαν κάμνει· ὁ ἀσεβής παγιδεύεται ἐν τῷ ἔργῳ τῶν χειρῶν αὑτοῦ· Ἰγαϊών·
Διάψαλμα.
17Οἱ ἀσεβεῖς θέλουσιν ἐπιστραφῆ εἰς τὸν ᾅδην· πάντα τὰ ἔθνη τὰ λησμονοῦντα τὸν Θεόν.
18Διότι δὲν θέλει λησμονηθῆ διαπαντὸς ὁ πτωχός· ἡ προσδοκία τῶν πενήτων δὲν θέλει ἀπολεσθῆ διαπαντός.
19Ἀνάστηθι, Κύριε· ἄς μή ὑπερισχύῃ ἄνθρωπος· ἄς κριθῶσι τὰ ἔθνη ἐνώπιόν σου.
20Κατάστησον, Κύριε, νομοθέτην ἐπ᾿ αὐτούς· ἄς γνωρίσωσι τὰ ἔθνη, ὅτι εἶναι ἄνθρωποι.
Διάψαλμα.