Επανάλαβε: «Κύριε, μου δίνεις μερίδιο σ’ ό,τι έχω ανάγκη για να ζήσω, κρατάς το μέλλον μου στα χέρια σου» (Ψαλμός 16:5).
Ψαλμός 80
Όταν προσευχόμαστε, ο Θεός προτιμά να Του μιλάμε με ειλικρίνεια και όχι με επίφαση αγιότητας. Στον σημερινό Ψαλμό ο Ασάφ παρουσιάζει στον Θεό την απογοήτευσή του και τη σύγχυσή του. Του λέει: «Δεν θυμάσαι ότι είμαστε λαός Σου;» (εδ. 1). Δεν θυμάσαι που μας έσωσες από την Αίγυπτο και μας εγκατέστησες σε μια νέα γη; Όλος ο κόσμος είδε την πρόοδο και την ευημερία που μας χάρισες. Πώς, λοιπόν, έρχεσαι εναντίον μας (εδ. 13); Μέχρι πότε θα αγνοείς τις προσευχές μας και θα μας αφήνεις να γελοιοποιούμαστε;» (εδ. 7).
Το ιστορικό πλαίσιο του σημερινού Ψαλμού είναι η απώλεια των βόρειων φυλών του Ισραήλ (εδ. 2) μετά την εισβολή των Ασσυρίων, γύρω στο 735 π.Χ. Ο προσκυνητής στη νότια Ιερουσαλήμ συγκλονίζεται από την ταπεινωτική ερήμωση του λαού του Θεού (εδ. 17).
Κι εμείς, που είμαστε μάρτυρες της σταθερής μείωσης του μεγέθους, της προόδου και της επιρροής της εκκλησίας του Χριστού στον δυτικό κόσμο, μπορεί να έχουμε παρόμοιες ερωτήσεις. Μπορούμε, λοιπόν, να υιοθετήσουμε τις ειλικρινείς κραυγές του Ασάφ: Αποκατάστησέ μας (εδ. 4, 8, 20), ξύπνα και σώσε μας (εδ. 3), επίστρεψε σε μας και κοίταξέ μας με ευμένεια (εδ. 15, 20).
Έξοδος 17–18, Ματθαίος 24
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]