Εισαγωγή:
Καθώς ετοίμαζα αυτά τα αναγνώσματα, αρχικά διάβασα τα κεφάλαια 1–6 γρήγορα, χωρίς να επιμείνω στις λεπτομέρειες, γιατί ήθελα να έχω τη γενική εικόνα. Αυτό που πρόσεξα ήταν ένα θαυμάσιο μείγμα θεολογικού προβληματισμού, σκληρής προσωπικής εμπειρίας και οξυδερκούς ηθικής διδασκαλίας. Καθώς ο Παύλος αγωνιά για την παράξενη εκκλησία της Κορίνθου, κατακλύζεται από συγκίνηση και η σκέψη του απογειώνεται με λαμπρά λόγια και συγκινητικές ιδέες. Η λαχτάρα του για συμφιλίωση με την εκκλησία τον οδηγεί σε βαθύ προβληματισμό για τη συμφιλίωση που έφερε ο Θεός μέσω του Χριστού πάνω στον Σταυρό και βρίσκεται στην καρδιά του ευαγγελίου.
Η σχέση του Παύλου με την εκκλησία της Κορίνθου ήταν περίπλοκη και δεν χρειάζεται να επιμείνουμε παραπάνω, αλλά να σημειώσουμε ότι η σεξουαλική τους ανηθικότητα, η αποδοχή τους για την ψεύτικη διδασκαλία στην κοινωνία και η αμφισβήτηση της εξουσίας του Παύλου είχαν οδηγήσει τον απόστολο σε μια επίσκεψη που του προκάλεσε πολύ πόνο. Αποσύρθηκε από αυτούς και ακύρωσε τη δεύτερη επίσκεψή του. Αντ’ αυτού, έγραψε μια δεύτερη επιστολή που είχε θετικά αποτελέσματα και έτσι γράφτηκε η επιστολή Β΄ Κορινθίους.
Είναι ένα πολύ συγκινητικό κείμενο και είναι προνόμιο να το μελετήσουμε μαζί. Προτείνω να διαβάσετε τα κεφάλαια 1–6 όλα μαζί. Και αν δεν έχετε χρόνο, βρείτε τον χρόνο! Θα ανταμειφθείτε. Χρειάζονται μόνο δεκαπέντε λεπτά.
Σκέψου τη φορά που ένιωσες την παρηγοριά του Θεού. Αυτό σε βοήθησε να παρηγορείς άλλους;
Β΄Κορινθίους 1:1-11
1Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, πρὸς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ τὴν οὖσαν ἐν Κορίνθῳ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων τῶν ὄντων ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ·
2χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
3Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρηγορίας,4ὁ παρηγορῶν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, διὰ νὰ δυνάμεθα ἡμεῖς νὰ παρηγορῶμεν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρηγορίας, μὲ τὴν ὁποίαν παρηγορούμεθα ἡμεῖς αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ·5διότι καθὼς περισσεύουσι τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτω διὰ τοῦ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παρηγορία ἡμῶν.6Καὶ εἴτε θλιβόμεθα, θλιβόμεθα ὑπὲρ τῆς παρηγορίας σας καὶ σωτηρίας τῆς ἐνεργουμένης διὰ τῆς ὑπομονῆς τῶν αὐτῶν παθημάτων, τὰ ὁποῖα καὶ ἡμεῖς πάσχομεν· εἴτε παρηγορούμεθα, παρηγορούμεθα ὑπὲρ τῆς παρηγορίας σας καὶ σωτηρίας· καὶ ἡ ἐλπίς, τὴν ὁποίαν ἔχομεν, εἶναι βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν·7ἐπειδή ἐξεύρομεν ὅτι καθὼς εἶσθε κοινωνοὶ τῶν παθημάτων, οὕτω καὶ τῆς παρηγορίας.
8Διότι δὲν θέλομεν νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, περὶ τῆς θλίψεως ἡμῶν, ἥτις συνέβη εἰς ἡμᾶς ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολήν ἐστενοχωρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἀπηλπίσθημεν καὶ τοῦ ζῇν·9ἀλλ᾿ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς, ἐλάβομεν τὴν ἀπόφασιν τοῦ θανάτου, διὰ νὰ μή ἔχωμεν τὴν πεποίθησιν εἰς ἑαυτούς, ἀλλ᾿ εἰς τὸν Θεὸν τὸν ἐγείροντα τοὺς νεκρούς·10ὅστις ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς ἐκ τοσούτου μεγάλου θανάτου καὶ ἐλευθερόνει, εἰς τὸν ὁποῖον ἐλπίζομεν ὅτι καὶ ἔτι θέλει ἐλευθερώσει,11ἐνῷ καὶ σεῖς συνεργεῖτε ὑπὲρ ἡμῶν διὰ τῆς δεήσεως, διὰ νὰ γείνῃ ἐκ πολλῶν προσώπων εὐχαριστία ὑπὲρ ἡμῶν διὰ τὸ δοθὲν εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν.
Οι μεγαλύτεροι από μας ίσως θυμόμαστε τους στίχους των Μπιτλς: «μιλώντας λόγια σοφίας, ας είναι έτσι» («speaking words of wisdom, let it be» 1970). Ο Παύλος ξεκινά το γράμμα του μιλώντας ξανά και ξανά για παρηγοριά. Η λέξη έχει τη σημασία της παρουσίας δίπλα στον άλλο, της ενθάρρυνσης. Όχι τόσο με την έννοια της κάλυψης – σαν ζεστή κουβέρτα – όσο της παρότρυνσης. Προτιμούμε την κουβέρτα, επιθυμώντας να προστατευτούμε από τις δυσκολίες και τις κακουχίες. Αλλά η παρηγοριά του Θεού λειτουργεί μέσα στις δυσκολίες βοηθώντας μας να σταθούμε και να αναγνωρίσουμε την παρουσία Του. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο παρηγορητής μας: στέκεται δίπλα μας και μας παροτρύνει (Ιωάννης 16:7)!
Ακόμη, δεν είμαστε εμείς το κέντρο της εικόνας. Η παρηγοριά κύλησε από τον Θεό στον Παύλο και από τον Παύλο στην εκκλησία. Καταλύτης σε αυτή τη αλυσίδα παρηγοριάς από τον ένα στον άλλο ήταν ο πόνος (εδ. 7). Στην περίπτωση του Παύλου, δεν γνώρισε απλά μια μικρή ενόχληση, αλλά μια επίθεση που απειλούσε τη ζωή του (εδ. 8). Τόσο μάλιστα, που η λύτρωση από αυτή την απειλή φάνηκε σαν ανάσταση (εδ. 9)!
Πόνος, παρηγοριά, συναίσθηση για άλλους: είναι μια ζωογόνα αλυσίδα που ο Θεός θέλει να αναπτύξει στη ζωή μας… μιλώντας λόγους παρηγοριάς, ας είναι έτσι. Και πράγματι θα είναι έτσι, γιατί ο Θεός μας είναι Θεός της παρηγοριάς.
Β΄ Βασιλέων 6–7, Β΄ Κορινθίους 4
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
