1Καὶ ἀνηγγέλθη πρὸς τὸν Ἰωάβ, Ἰδού, ὁ βασιλεὺς κλαίει καὶ πενθεῖ διὰ τὸν Ἀβεσσαλώμ.
2Καὶ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἡ σωτηρία μετεβλήθη εἰς πένθος ἐν παντὶ τῷ λαῷ· διότι ἤκουσεν ὁ λαὸς νὰ λέγωσιν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, Ὁ βασιλεὺς εἶναι περίλυπος διὰ τὸν υἱὸν αὑτοῦ.3Καὶ εἰσήρχετο ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κρυφίως εἰς τὴν πόλιν, ὡς λαὸς ὅστις κρύπτεται αἰσχυνόμενος, ὅταν ἐν τῇ μάχῃ τραπῇ εἰς φυγήν.4Ὁ δὲ βασιλεὺς ἐκάλυψε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ, καὶ ἐβόα ὁ βασιλεὺς ἐν φωνῇ μεγάλῃ, Υἱὲ μου Ἀβεσσαλώμ, Ἀβεσσαλώμ, υἱὲ μου, υἱὲ μου.
5Καὶ εἰσελθὼν ὁ Ἰωὰβ εἰς τὸν οἶκον πρὸς τὸν βασιλέα, εἶπε, Κατῄσχυνας σήμερον τὰ πρόσωπα πάντων τῶν δούλων σου, οἵτινες ἔσωσαν σήμερον τὴν ζωήν σου καὶ τὴν ζωήν τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου καὶ τὴν ζωήν τῶν γυναικῶν σου καὶ τὴν ζωήν τῶν παλλακῶν σου·6ἐπειδή ἀγαπᾷς τοὺς μισοῦντάς σε καὶ μισεῖς τοὺς ἀγαπῶντάς σε· διότι ἔδειξας σήμερον, ὅτι δὲν εἶναι παρὰ σοὶ οὐδὲν οἱ ἄρχοντές σου καὶ οἱ δοῦλοί σου· διότι σήμερον ἐγνώρισα, ὅτι ἐὰν ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἔζη καὶ ἡμεῖς πάντες ἀπεθνήσκομεν σήμερον, τότε ἤθελεν εἶσθαι ἀρεστὸν εἰς σέ·7τώρα λοιπὸν σηκώθητι, ἔξελθε καὶ λάλησον κατὰ τὴν καρδίαν τῶν δούλων σου· διότι ὁμνύω εἰς τὸν Κύριον, ἐὰν δὲν ἐξέλθῃς, δὲν θέλει μείνει μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην οὐδὲ εἷς· καὶ τοῦτο θέλει εἶσθαι εἰς σὲ χειρότεραν ὑπὲρ πάντα τὰ κακά, ὅσα ἦλθον ἐπὶ σὲ ἐκ νεότητός σου μέχρι τοῦ νῦν.8Τότε ἐσηκώθη ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάθησεν ἐν τῇ πύλῃ. Καὶ ἀνήγγειλαν πρὸς πάντα τὸν λαόν, λέγοντες, Ἰδού, ὁ βασιλεὺς κάθηται ἐν τῇ πύλῃ. Καὶ ἦλθε πᾶς ὁ λαὸς ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως. Ὁ δὲ Ἰσραήλ ἔφυγεν ἕκαστος εἰς τὴν σκηνήν αὑτοῦ.
9Καὶ ἦτο πᾶς ὁ λαὸς εἰς ἔριδα κατὰ πάσας τὰς φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ, λέγοντες, Ὁ βασιλεὺς ἔσωσεν ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· καὶ αὐτὸς ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων· καὶ τώρα ἔφυγεν ἐκ τοῦ τόπου ἐξ αἰτίας τοῦ Ἀβεσσαλώμ·10ὁ δὲ Ἀβεσσαλώμ, τὸν ὁποῖον ἐχρίσαμεν βασιλέα ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἀπέθανεν ἐν τῇ μάχῃ· τώρα λοιπὸν διὰ τί δὲν λαλεῖτε νὰ ἐπιστρέψωμεν τὸν βασιλέα;11Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαδὼκ καὶ πρὸς τὸν Ἀβιάθαρ, τοὺς ἱερεῖς, λέγων, Λαλήσατε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰούδα, λέγοντες, Διὰ τί εἶσθε οἱ ἔσχατοι εἰς τὸ νὰ ἐπιστρέψητε τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ; διότι οἱ λόγοι παντὸς τοῦ Ἰσραήλ ἔφθασαν πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ·
12σεῖς εἶσθε ἀδελφοὶ μου, σεῖς ὀστᾶ μου καὶ σὰρξ μου· διὰ τί λοιπὸν εἶσθε οἱ ἔσχατοι εἰς τὸ νὰ ἐπιστρέψητε τὸν βασιλέα;13πρὸς τὸν Ἀμασὰ μάλιστα εἴπατε, Δὲν εἶσαι σὺ ὀστοῦν μου καὶ σὰρξ μου; οὕτω νὰ κάμῃ ὁ Θεὸς εἰς ἐμὲ καὶ οὕτω νὰ προσθέση, ἐὰν δὲν γείνῃς ἀρχιστράτηγος πάντοτε ἔμπροσθέν μου ἀντὶ τοῦ Ἰωάβ.14Καὶ ἔκλινε τὴν καρδίαν πάντων τῶν ἀνδρῶν Ἰούδα ὡς ἑνὸς ἀνθρώπου· καὶ ἀπέστειλαν πρὸς τὸν βασιλέα, λέγοντες, Ἐπίστρεψον σὺ καὶ πάντες οἱ δοῦλοί σου.
15Ἐπέστρεψε λοιπὸν ὁ βασιλεὺς καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ Ἰορδάνου. Καὶ ὁ Ἰούδας ἦλθεν εἰς Γάλγαλα, διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως, νὰ διαβιβάσῃ τὸν βασιλέα διὰ τοῦ Ἰορδάνου.
16Ἔσπευσε δὲ Σιμεΐ ὁ υἱὸς τοῦ Γηρά, ὁ Βενιαμίτης, ἐκ Βαουρείμ, καὶ κατέβη μετὰ τῶν ἀνδρῶν Ἰούδα εἰς συνάντησιν τοῦ βασιλέως Δαβίδ.17Καὶ ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ χίλιοι ἄνδρες ἐκ τοῦ Βενιαμίν, καὶ Σιβὰ ὁ δοῦλος τοῦ οἴκου τοῦ Σαούλ, καὶ οἱ δεκαπέντε υἱοὶ αὐτοῦ καὶ εἴκοσι δοῦλοι αὐτοῦ μετ᾿ αὑτοῦ· καὶ διέβησαν τὸν Ἰορδάνην ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.18Ἔπειτα ἐπέρασεν ἡ λέμβος διὰ νὰ διαβιβάσῃ τὴν οἰκογένειαν τοῦ βασιλέως, καὶ νὰ κάμῃ ὅ, τι ἤθελε φανῇ εἰς αὐτὸν ἀρεστόν. Καὶ Σιμεΐ ὁ υἱὸς τοῦ Γηρὰ ἔπεσεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, ἐνῷ διέβαινε τὸν Ἰορδάνην·
19καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα, Ἄς μή λογαριάσῃ ὁ κύριός μου ἀνομίαν εἰς ἐμέ, καὶ μή ἐνθυμηθῇς τὴν ἀνομίαν, τὴν ὁποίαν ἔπραξεν ὁ δοῦλός σου, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἐξήρχετο ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἐξ Ἱερουσαλήμ, ὥστε νὰ βάλῃ τοῦτο ὁ βασιλεὺς ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ·20διότι ὁ δοῦλός σου ἐγνώρισεν ὅτι ἐγὼ ἥμαρτον· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἦλθον σήμερον πρότερος παντὸς τοῦ οἴκου Ἰωσήφ, διὰ νὰ καταβῶ εἰς συνάντησιν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως.21Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀβισαὶ ὁ υἱὸς τῆς Σερουΐας, λέγων, Δὲν πρέπει ὁ Σιμεΐ νὰ θανατωθῇ διὰ τοῦτο, διότι κατηράσθη τὸν κεχρισμένον τοῦ Κυρίου;
22Ἀλλ᾿ ὁ Δαβὶδ εἶπε, Τί μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν, υἱοὶ τῆς Σερουΐας, ὥστε γίνεσθε σήμερον ἐπίβουλοι εἰς ἐμέ; πρέπει τὴν ἡμέραν ταύτην νὰ θανατωθῇ ἄνθρωπος ἐν Ἰσραήλ; διότι δὲν γνωρίζω ἐγὼ ὅτι σήμερον εἶμαι βασιλεὺς ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ;23Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σιμεΐ, Δὲν θέλεις ἀποθάνει. Καὶ ὥμοσε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεύς.