Η σημερινή μέρα είναι όπως όλες οι άλλες ή μέρος κάτι μεγαλύτερου (βλ. Α΄ Κορινθίους 2:9);
Αριθμοί 36:1-13
1Καὶ προσελθόντες οἱ ἀρχηγοὶ τῶν πατριῶν τῶν συγγενειῶν τῶν υἱῶν Γαλαάδ, υἱοῦ τοῦ Μαχείρ, υἱοῦ τοῦ Μανασσῆ, ἐκ τῶν συγγενειῶν τῶν υἱῶν Ἰωσήφ, ἐλάλησαν ἐνώπιον τοῦ Μωϋσέως καὶ ἐνώπιον τῶν ἀρχόντων, οἵτινες ἦσαν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν πατριῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ·2καὶ εἶπον, Ὁ Κύριος προσέταξεν εἰς τὸν κύριόν μου νὰ δώσῃ τὴν γῆν διὰ κλήρου πρὸς κληρονομίαν εἰς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ ὁ κύριός μου προσετάχθη παρὰ τοῦ Κυρίου νὰ δώσῃ τὴν κληρονομίαν Σαλπαάδ, τοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν, εἰς τὰς θυγατέρας αὐτοῦ·3καὶ ἐὰν νυμφευθῶσι μετὰ τινος ἐκ τῶν υἱῶν τῶν φυλῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, τότε ἡ κληρονομία αὐτῶν θέλει ἀφαιρεθῆ ἐκ τῆς κληρονομίας τῶν πατέρων ἡμῶν καὶ θέλει προστεθῆ εἰς τὴν κληρονομίαν τῆς φυλῆς ἥτις ἤθελε δεχθῆ αὐτάς· οὕτω θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπὸ τοῦ κλήρου τῆς κληρονομίας ἡμῶν·4καὶ ὅταν ἔλθῃ τὸ ἔτος τῆς ἀφέσεως τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, τότε ἡ κληρονομία αὐτῶν θέλει προστεθῆ εἰς τὴν κληρονομίαν τῆς φυλῆς, ἥτις ἤθελε δεχθῆ αὐτάς· καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπὸ τῆς κληρονομίας τῆς φυλῆς τῶν πατέρων ἡμῶν.
5Καὶ προσέταξεν ὁ Μωϋσῆς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, λέγων, Ἡ φυλή τῶν υἱῶν Ἰωσήφ ἐλάλησεν ὀρθῶς.6Οὗτος εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον προσέταξεν ὁ Κύριος περὶ τῶν θυγατέρων τοῦ Σαλπαάδ, λέγων, Ἄς νυμφευθῶσι μὲ ὅντινα ἀρέσκῃ εἰς αὐτάς· μόνον θέλουσι νυμφευθῆ μετὰ ἀνδρῶν ἐκ τῆς συγγενείας τῆς φυλῆς τῶν πατέρων αὑτῶν·7καὶ δὲν θέλει μεταβαίνει ἡ κληρονομία τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ἀπὸ φυλῆς εἰς φυλήν· διότι ἕκαστος ἐκ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ θέλει εἶσθαι προσκεκολλημένος εἰς τὴν κληρονομίαν τῆς φυλῆς τῶν πατέρων αὑτοῦ.8Καὶ πᾶσα θυγάτηρ, ἥτις ἔχει κληρονομίαν ἐν φυλῇ τινι τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, θέλει εἶσθαι γυνή ἑνὸς ἐκ τῆς συγγενείας τῆς φυλῆς τοῦ πατρὸς αὑτῆς· διὰ νὰ ἀπολαμβάνωσιν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἕκαστος τὴν κληρονομίαν τῶν πατέρων αὑτοῦ.9Καὶ δὲν θέλει μεταβαίνει ἡ κληρονομία ἀπὸ φυλῆς εἰς ἄλλην φυλήν, ἀλλ᾿ ἕκαστος ἐκ τῶν φυλῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ θέλει εἶσθαι προσκεκολλημένος εἰς τὴν κληρονομίαν αὑτοῦ.
10Ὡς προσέταξε Κύριος εἰς τὸν Μωϋσῆν, οὕτως ἔκαμον αἱ θυγατέρες τοῦ Σαλπαάδ·11διότι ἡ Μααλά, ἡ Θερσὰ καὶ ἡ Ἀγλὰ καὶ ἡ Μελχὰ καὶ ἡ Νουά, αἱ θυγατέρες τοῦ Σαλπαάδ, ἐνυμφεύθησαν μὲ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀδελφῶν τοῦ πατρὸς αὑτῶν·12ἐνυμφεύθησαν μὲ ἄνδρας ἐκ τῶν συγγενειῶν τῶν υἱῶν Μανασσῆ, υἱοῦ τοῦ Ἰωσήφ· καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν ἔμεινεν ἐν τῇ φυλῇ τῆς συγγενείας τοῦ πατρὸς αὐτῶν.
13Ταῦτα εἶναι τὰ προστάγματα καὶ αἱ κρίσεις, τὰς ὁποίας προσέταξεν ὁ Κύριος διὰ χειρὸς τοῦ Μωϋσέως πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, εἰς τὰς πεδιάδας Μωὰβ παρὰ τὸν Ἰορδάνην κατέναντι τῆς Ἱεριχώ.
Τι περίεργο τέλος! Μια ασαφής νομοθεσία δύσκολα φέρνει ικανοποιητικό τέλος. Αλλά ίσως αυτός είναι ο στόχος. Η διήγηση για τις κόρες του Σαλπαάδ και την κληρονομιά του πατέρα τους καταλαμβάνει το μισό από το κεφάλαιο 27. Το υπόλοιπο ασχολείται με τη διαδοχή του Μωυσή από τον Ιησού του Ναυή. Αλλά δεν μαθαίνουμε τίποτα περισσότερο γι’ αυτό. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ – πήγαινε στο Δευτερονόμιο και στον Ιησού του Ναυή για να βρεις τη συνέχεια.
Σήμερα, ο γάμος έχει γίνει η δημόσια εκδήλωση μιας ιδιωτικής υπόθεσης. Είναι επίσης και υπόθεση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το συγκεκριμένο περιστατικό προβάλλει μια αρκετά διαφορετική εικόνα. Η επιλογή συζύγου είχε τεράστια σημασία για την οικογένεια και τη φυλή αυτών των γυναικών. Τελικά, η επιλογή τους θα είχε αντίκτυπο στην εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού στη Γένεση 17:8: «και θέλω δώσει εις σε, και εις το σπέρμα σου μετά σε, την γην της παροικίας σου, πάσαν την γην Χαναάν, εις κατάσχεσιν αιώνιον· και θέλω είσθαι ο Θεός αυτών». Όλοι οι χαρακτήρες αυτής της περικοπής ανήκουν σε μια πολύ μεγαλύτερη ιστορία. Η «δική μου» ιστορία αποκτά σημασία, όταν μαθαίνω να τη βλέπω ως μέρος της ιστορίας του Θεού. Αν δεν το κάνουμε αυτό, μπορεί να βρεθούμε πίσω, στην έρημο του εγωκεντρισμού.
Εκκλησιαστής 12, Α΄ Τιμόθεο 3
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
