Πώς συνδέεται η ώρα προσευχής και περισυλλογής με την υπόλοιπη ζωή σου;
Αριθμοί 29:1-11
1Καὶ ἐν τῷ μηνὶ τῷ ἑβδόμῳ, τῇ πρώτῃ τοῦ μηνός, θέλετε ἔχει συγκάλεσιν ἁγίαν· δὲν θέλετε κάμνει οὐδὲν ἔργον δουλευτικόν· αὕτη εἶναι εἰς ἐσᾶς ἡμέρα ἀλαλαγμοῦ σαλπίγγων.2Καὶ θέλετε προσφέρει ὁλοκαύτωμα εἰς ὀσμήν εὐωδίας πρὸς τὸν Κύριον, ἕνα μόσχον ἐκ βοῶν, ἕνα κριόν, ἑπτὰ ἀρνία ἐνιαύσια, ἄμωμα·3καὶ ἡ ἐξ ἀλφίτων προσφορὰ αὐτῶν θέλει εἶσθαι σεμίδαλις ἐζυμωμένη μὲ ἔλαιον, τρία δέκατα διὰ τὸν μόσχον, δύο δέκατα διὰ τὸν κριόν,4καὶ ἕν δέκατον δι᾿ ἕκαστον ἀρνίον, κατὰ τὰ ἑπτὰ ἀρνία·5καὶ ἕνα τράγον ἐξ αἰγῶν εἰς προσφορὰν περὶ ἁμαρτίας, διὰ νὰ γείνῃ ἐξιλέωσις διὰ σᾶς·6ἐκτὸς τοῦ ὁλοκαυτώματος τοῦ μηνὸς καὶ τῆς ἐξ ἀλφίτων προσφορᾶς αὐτοῦ καὶ τοῦ παντοτεινοῦ ὁλοκαυτώματος καὶ τῆς ἐξ ἀλφίτων προσφορᾶς αὐτοῦ καὶ τῶν σπονδῶν αὐτῶν, κατὰ τὸ διατεταγμένον περὶ αὐτῶν, θυσίαν γινομένην διὰ πυρὸς εἰς ὀσμήν εὐωδίας πρὸς τὸν Κύριον.
7Καὶ τῇ δεκάτῃ τούτου τοῦ ἑβδόμου μηνὸς θέλετε ἔχει συγκάλεσιν ἁγίαν· καὶ θέλετε ταπεινώσει τὰς ψυχὰς σας· οὐδεμίαν ἐργασίαν θέλετε κάμνει·8καὶ θέλετε προσφέρει ὁλοκαύτωμα πρὸς τὸν Κύριον εἰς ὀσμήν εὐωδίας, ἕνα μόσχον ἐκ βοῶν, ἕνα κριόν, ἑπτὰ ἀρνία ἐνιαύσια· ἄμωμα θέλουσιν εἶσθαι εἰς ἐσᾶς.9Καὶ ἡ ἐξ ἀλφίτων προσφορὰ αὐτῶν θέλει εἶσθαι σεμίδαλις ἐζυμωμένη μὲ ἔλαιον, τρία δέκατα διὰ τὸν μόσχον, δύο δέκατα διὰ τὸν ἕνα κριόν,10ἀνὰ ἕν δέκατον δι᾿ ἕκαστον ἀρνίον, κατὰ τὰ ἑπτὰ ἀρνία·11ἕνα τράγον ἐξ αἰγῶν εἰς προσφορὰν περὶ ἁμαρτίας, ἐκτὸς τῆς πρὸς ἐξιλέωσιν περὶ ἁμαρτίας προσφορᾶς καὶ τοῦ παντοτεινοῦ ὁλοκαυτώματος καὶ τῆς ἐξ ἀλφίτων προσφορᾶς αὐτοῦ καὶ τῶν σπονδῶν αὐτῶν.
Στη ζωή του Ισραήλ, οι προσφορές και θυσίες ήταν εκφράσεις κοινωνίας με τον Θεό. Υπάρχει συγκεκριμένη διάταξη για μια θυσία εξιλέωσης στο εδάφιο 5 και η μέρα του εξιλασμού (εδ. 7-11) είχε ξεχωριστή σημασία. Αλλά πολλές από τις προσφορές ήταν θυσίες κοινωνίας με τον Θεό, δεν ήταν θυσίες εξιλέωσης. Στην έρημο ο λαός του Θεού μάθαινε πρακτικές επικοινωνίας μαζί Του. Αυτό έδινε στη δοξολογία τους έναν καθημερινό και ετήσιο ρυθμό.
Αυτή η λατρευτική ζωή δεν ήταν μόνο για την έρημο. Έπρεπε να συνεχιστεί όταν θα έμπαιναν στη γη της επαγγελίας. Γι’ αυτό αναφέρονται οι θυσίες σιτηρών (εδ. 3), που γίνεται να πραγματοποιηθούν μόνο όταν ένας λαός είναι εγκατεστημένος και καλλιεργεί τη γη.
Πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε τις δύσκολες εποχές στη δική μας ζωή ως σημεία καμπής. Είναι στιγμές πάλης, όπου ερχόμαστε πιο κοντά στον Θεό – δεν έχουμε εναλλακτική επιλογή. Στιγμές που διψούμε για τη φωνή Του, στιγμές που η προσευχή μας και η λατρεία καταλαμβάνουν κεντρική θέση στη ζωή μας. Αλλά τι γίνεται όταν μπαίνουμε στην κανονική ζωή; Μήπως όλα αυτά γίνονται δευτερεύουσας σημασίας; Ή μήπως μαθαίνουμε να κάνουμε τα στοιχεία της καθημερινότητάς μας (δουλειά, οικογένεια) μέρος της δοξολογίας μας;
Παροιμίες 31, Ψαλμός 94
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
