Η πρόθεση του Θεού ήταν να δημιουργήσει έναν δικό Του λαό από διαφορετικούς ανθρώπους με βάση την πίστη (Ρωμαίους 4:16-18).
Ρωμαίους 4:13-25
13Ἐπειδή ἡ ἐπαγγελία πρὸς τὸν Ἀβραὰμ ἤ πρὸς τὸ σπέρμα αὐτοῦ, ὅτι ἔμελλε νὰ ἦναι κληρονόμος τοῦ κόσμου, δὲν ἔγεινε διὰ τοῦ νόμου, ἀλλὰ διὰ τῆς δικαιοσύνης τῆς ἐκ πίστεως.14Διότι ἐὰν ἦναι κληρονόμοι οἱ ἐκ τοῦ νόμου, ἡ πίστις ἐματαιώθη καὶ κατηργήθη ἡ ἐπαγγελία·15ἐπειδή ὁ νόμος ἐπιφέρει ὀργήν· διότι ὅπου δὲν ὑπάρχει νόμος, οὐδὲ παράβασις ὑπάρχει.
16Διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως ἡ κληρονομία, διὰ νὰ ἦναι κατὰ χάριν, ὥστε ἡ ἐπαγγελία νὰ ἦναι βεβαία εἰς ἅπαν τὸ σπέρμα, οὐχὶ μόνον τὸ ἐκ τοῦ νόμου, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκ τῆς πίστεως τοῦ Ἀβραάμ, ὅστις εἶναι πατήρ πάντων ἡμῶν,17καθὼς εἶναι γεγραμμένον, ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν σε κατέστησα, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ὁποῖον ἐπίστευσε, τοῦ ζωοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μή ὄντα ὡς ὄντα·
18ὅστις καίτοι μή ἔχων ἐλπίδα ἐπίστευσεν ἐπ᾿ ἐλπίδι, ὅτι ἔμελλε νὰ γείνῃ πατήρ πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ λαληθέν· Οὕτω θέλει εἶσθαι τὸ σπέρμα σου· 19καὶ μή ἀσθενήσας κατὰ τὴν πίστιν δὲν ἐσυλλογίσθη τὸ σῶμα αὑτοῦ ὅτι ἦτο ἤδη νενεκρωμένον, ἑκατονταετής περίπου ὤν, καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας τῆς Σάρρας·20οὐδὲ ἐδίστασεν εἰς τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς ἀπιστίας, ἀλλ᾿ ἐνεδυναμώθη εἰς τὴν πίστιν, δοξάσας τὸν Θεόν,21καὶ πεποιθὼς ὅτι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ὑπεσχέθη, εἶναι δυνατὸς καὶ νὰ ἐκτελέσῃ.22Διὰ τοῦτο καὶ ἐλογίσθη εἰς αὐτὸν εἰς δικαιοσύνην.23Δὲν ἐγράφη δὲ δι᾿ αὐτὸν μόνον, ὅτι ἐλογίσθη εἰς αὐτόν,24ἀλλὰ καὶ δι᾿ ἡμᾶς, εἰς τοὺς ὁποίους μέλλει νὰ λογισθῇ, τοὺς πιστεύοντας εἰς τὸν ἀναστήσαντα ἐκ νεκρῶν Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἡμῶν,25ὅστις παρεδόθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ ἀνέστη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν.
Ο Παύλος ολοκληρώνει τα επιχειρήματά του για τη ζωή και την εμπειρία του Αβραάμ, ώστε να φέρει σε ενότητα ανθρώπους ανόμοιους. Η πρόθεση του Θεού να ευλογήσει τον λαό Ισραήλ ήταν η αρχή μιας σωτηριακής πράξης, που είχε σκοπό να ευλογήσει ολόκληρο τον κόσμο (εδ. 17).
Όλοι αντιμετωπίζουμε την απελπισία της πάλης χωρίς καμιά ελπίδα, επειδή είμαστε σκλαβωμένοι στην αμαρτία και δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε μόνοι μας. Αυτό τον περιορισμό θέτει ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης (εδ. 15) κι αυτό αποκαλύπτει πόσο πολύ χρειαζόμαστε τον Θεό.
Αυτή η επιστολή προχωρεί από την απελπισία στην ελπίδα, επειδή υπάρχει διέξοδος και αυτή είναι μέσω της πίστης (εδ. 16). Παρά την προχωρημένη ηλικία του Αβραάμ και κάθε άλλη δυσκολία, ο Θεός τού έδωσε έναν γιο. Ο Αβραάμ πίστευε ότι ο Θεός μπορεί να πραγματοποιήσει τους σκοπούς Του παρά τις φαινομενικές δυσκολίες και αδυναμίες. Ο Αβραάμ εμπιστευόταν έναν Θεό χάρης.
Αυτά τα συνταρακτικά νέα διαμορφώνουν έναν καινούριο λαό: ανθρώπους που έχουν ελπίδα (εδ. 18). Όλοι οι πιστοί είναι απόγονοι του Αβραάμ μέσα από τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού (εδ. 16 και 22-25). «Όλοι ήταν εχθροί, όλοι είναι το ίδιο αγαπημένοι» (Gordon Fee).
Αριθμοί 4–5, Πράξεις 15
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
