Ζήτησε από τον Θεό καινούργια κατανόηση αυτής της πολύ γνωστής και εξαιρετικά σημαντικής παραβολής.

Σήμερα μελετάμε μια ακόμα ιστορία για το χαμένο που βρέθηκε. Πρόκειται για έναν άνθρωπο, όχι ζώο ή πολύτιμο αντικείμενο. Εδώ έχουμε υπομονετική αναμονή, όχι ενεργητική αναζήτηση. Θα έπρεπε να είχε δοθεί διαφορετική ονομασία, όχι «ο άσωτος γιος», αλλά κάτι που να περιγράφει το μέγεθος της εκπληκτικής υπομονής και χάρης του Θεού, όπως «ο γεμάτος αγάπη πατέρας».

Ό,τι κι αν προκάλεσε το ρήγμα στην οικογένεια, γεγονός είναι ότι ο γιος επιλέγει τον δικό του δρόμο. Αυτό έχει καταστροφικές συνέπειες, αλλά το τέλος είναι αίσιο (παρά τη ζηλοτυπία του μεγάλου αδερφού). Η ιστορία είναι πολύ γνωστή. Παρόμοια γεγονότα – ίσως όχι τόσο δραματικά – συμβαίνουν συχνά στη ζωή των ανθρώπων.

Η ιστορία μάς αφορά όλους, γιατί αναφέρεται στην καθημερινή μας πορεία με τον Θεό. Μας θυμίζει ότι πολλές φορές είμαστε εγωιστές και άπληστοι και γυρίζουμε την πλάτη στον Θεό. Είναι πολύ εντυπωσιακό το ότι ο πατέρας, όταν ο γιος επιστρέφει τελικά στο σπίτι, δεν του ασκεί κριτική. Τόσο καιρό περίμενε υπομονετικά να έρθει στα λογικά του το παραστρατημένο αγόρι. Τώρα δεν του προσάπτει καμία κατηγορία. Τον υποδέχεται εκδηλώνοντας υπερβολική χαρά και τον επαναφέρει στη θέση του αγαπημένου του γιου, παρέχοντάς του ανεπιφύλακτα συγχώρηση και χάρη που δεν αξίζει.

Γένεση 20–21, Ματθαίος 8