Ο θάνατος πάντοτε μας ταπεινώνει. Ας ταπεινωθούμε σήμερα, καθώς βλέπουμε τον Ιησού να παραδίδει το πνεύμα Του.
Ματθαίος 27:45-56
45Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἔγεινεν ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐννάτης·
46περὶ δὲ τὴν ἐννάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς μετὰ φωνῆς μεγάλης, λέγων· Ἠλί, Ἠλί, λαμὰ σαβαχθανί; τουτέστι, Θεὲ μου, Θεὲ μου, διὰ τί μὲ ἐγκατέλιπες;47Καὶ τινὲς τῶν ἐκεῖ ἑστώτων ἀκούσαντες, ἔλεγον ὅτι τὸν Ἠλίαν φωνάζει οὗτος.48Καὶ εὐθὺς ἔδραμεν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον καὶ γεμίσας ὄξους καὶ περιθέσας εἰς κάλαμον ἐπότιζεν αὐτόν.49Οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον· Ἄφες, ἄς ἴδωμεν ἄν ἔρχηται ὁ Ἠλίας νὰ σώσῃ αὐτόν.50Ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας μετὰ φωνῆς μεγάλης, ἀφῆκε τὸ πνεῦμα.51Καὶ ἰδού, τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν,52καὶ τὰ μνημεῖα ἠνοίχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἀνέστησαν,53καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων μετὰ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν εἰς πολλούς.
54Ὁ δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ φυλάττοντες τὸν Ἰησοῦν, ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα, ἐφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦτο οὗτος.
55Ἦσαν δὲ ἐκεῖ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ὑπηρετοῦσαι αὐτόν·56μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦτο Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία ἡ μήτηρ τοῦ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ, καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου.
Πώς μπόρεσε ο Θεός να εγκαταλείψει αβοήθητο τον Κύριο Ιησού Χριστό που πέθαινε άδικα στον Σταυρό; Ο Πατέρας δεν θα εγκατέλειπε τον Υιό Του σε μια τέτοια στιγμή ανάγκης. Κι όμως, το έκανε. Αυτό ακριβώς έγινε. Αυτή είναι η φρίκη της Μ. Παρασκευής. Ο Ιησούς εκφράζει τον πόνο της εγκατάλειψής Του με τα λόγια του Ψαλμού 22 «Θεέ μου, Θεέ μου, δια τι με εγκατέλιπες;» (εδ. 1). Μεγάλο μυστήριο! Πόσο σοβαρή είναι η αμαρτία, αν απαιτεί τον θάνατο του Υιού για να εξαλειφθεί; Πόσο βαθιά είναι η θεϊκή αγάπη, ώστε να φτάσει σε αυτό το σημείο για χάρη μας;
Μάλλον δεν παραξενευόμαστε μόνο εμείς με ορισμένες λεπτομέρειες στην αφήγηση του Ματθαίου: σκοτάδι το απόγευμα (εδ. 45), σεισμός (εδ. 54), τάφοι που άνοιξαν, ανάσταση νεκρών και εμφάνισή τους στην αγία πόλη (εδ. 51-53). Τέτοια περιστατικά ταιριάζουν περισσότερο στην περιγραφή της δεύτερης έλευσης και σε ένα υπερφυσικό νέο ξεκίνημα. Ίσως αυτό είναι το σκεπτικό εδώ. Η Μ. Παρασκευή είναι αυτό το υπερφυσικό ξεκίνημα. Η παρέμβαση του Θεού ήταν σημαδιακή.
Όταν εξέπνευσε ο Ιησούς, το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε στα δυο, από πάνω μέχρι κάτω (εδ. 50-51). Αυτό το εμπόδιο μπροστά από τα άγια των αγίων συντρίφτηκε. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: Ο θάνατος του Ιησού είχε ανοίξει τη βασιλεία των ουρανών, ώστε όλοι να εισέλθουν.
Α΄ Σαμουήλ 25–26, Ψαλμός 49
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
