1Ἐν τῷ αὐτῷ καιρῷ, λέγει Κύριος, θέλω εἶσθαι ὁ Θεὸς πασῶν τῶν οἰκογενειῶν τοῦ Ἰσραήλ καὶ αὐτοὶ θέλουσιν εἶσθαι λαὸς μου.
2Οὕτω λέγει Κύριος· Ὁ λαὸς ὁ ἐναπολειφθεὶς ἀπὸ τῆς μαχαίρας εὕρηκε χάριν ἐν τῇ ἐρήμῳ· ὁ Ἰσραήλ ὑπῆγε νὰ εὕρῃ ἀνάπαυσιν.
3Ὁ Κύριος ἐφάνη παλαιόθεν εἰς ἐμέ, λέγων, Ναὶ, σὲ ἠγάπησα ἀγάπησιν αἰώνιον· διὰ τοῦτο σὲ εἵλκυσα μὲ ἔλεος.4Πάλιν θέλω σὲ οἰκοδομήσει καὶ θέλεις οἰκοδομηθῆ, παρθένε τοῦ Ἰσραήλ· θέλεις εὐπρεπισθῆ πάλιν μὲ τὰ τύμπανά σου καὶ θέλεις ἐξέρχεσθαι εἰς τοὺς χοροὺς τῶν ἀγαλλομένων.5Θέλεις φυτεύσει πάλιν ἀμπελῶνας ἐπὶ τῶν ὀρέων τῆς Σαμαρείας· οἱ φυτευταὶ θέλουσι φυτεύσει καὶ θέλουσι τρώγει τὸν καρπόν.6Διότι θέλει εἶσθαι ἡμέρα, καθ᾿ ἥν οἱ φύλακες ἐπὶ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ θέλουσι φωνάζει, Σηκώθητε καὶ ἄς ἀναβῶμεν εἰς τὴν Σιὼν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν.
7Διότι οὕτω λέγει Κύριος· Ψάλλετε ἐν ἀγαλλιάσει διὰ τὸν Ἰακὼβ καὶ ἀλαλάξατε διὰ τὴν κεφαλήν τῶν ἐθνῶν· κηρύξατε, αἰνέσατε καὶ εἴπατε, Σῶσον, Κύριε, τὸν λαὸν σου τὸ ὑπόλοιπον τοῦ Ἰσραήλ.8Ἰδοὺ ἐγὼ θέλω φέρει αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς τοῦ βορρᾶ, καὶ θέλω συνάξει αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἐσχάτων τῆς γῆς, καὶ μετ᾿ αὐτῶν τὸν τυφλὸν καὶ τὸν χωλόν, τὴν ἔγκυον καὶ τὴν γεννῶσαν ὁμοῦ· συνάθροισμα μέγα θέλει ἐπιστρέψει ἐνταῦθα.9Μετὰ κλαυθμοῦ θέλουσιν ἐλθεῖ καὶ μετὰ δεήσεων θέλω ἐπαναφέρει αὐτούς· θέλω ὁδηγήσει αὐτοὺς παρὰ ποταμοὺς ὑδάτων δι᾿ εὐθείας ὁδοῦ, καθ᾿ ἥν δὲν θέλουσι προσκόψει· διότι εἶμαι πατήρ εἰς τὸν Ἰσραήλ καὶ ὁ Ἐφραΐμ εἶναι ὁ πρωτότοκός μου.
10Ἀκούσατε, ἔθνη, τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, καὶ ἀναγγείλατε εἰς τὰς νήσους τὰς μακρὰν καὶ εἴπατε, Ὁ διασκορπίσας τὸν Ἰσραήλ θέλει συνάξει αὐτὸν καὶ θέλει φυλάξει αὐτὸν ὡς ὁ βοσκὸς τὸ ποίμνιον αὑτοῦ.11Διότι ὁ Κύριος ἐξηγόρασε τὸν Ἰακὼβ καὶ ἐλύτρωσεν αὐτὸν ἐκ χειρὸς τοῦ δυνατωτέρου αὐτοῦ.12Καὶ θέλουσιν ἐλθεῖ καὶ ψάλλει ἐπὶ τοῦ ὕψους τῆς Σιών, καὶ θέλουσι συρρεύσει εἰς τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου, εἰς σῖτον καὶ εἰς οἶνον καὶ εἰς ἔλαιον καὶ εἰς τὰ γεννήματα τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν, καὶ ἡ ψυχή αὐτῶν θέλει εἶσθαι ὡς παράδεισος περιποτιζόμενος· καὶ παντελῶς δὲν θέλουσι λυπηθῆ πλέον.13Τότε θέλει χαρῆ ἡ παρθένος ἐν τῷ χορῷ, καὶ οἱ νέοι καὶ οἱ γέροντες ὁμοῦ· καὶ θέλω στρέψει τὸ πένθος αὐτῶν εἰς χαρὰν καὶ θέλω παρηγορήσει αὐτοὺς καὶ εὐφράνει αὐτοὺς μετὰ τὴν θλῖψιν αὐτῶν.14Καὶ θέλω χορτάσει τὴν ψυχήν τῶν ἱερέων ἀπὸ παχύτητος, καὶ ὁ λαὸς μου θέλει χορτασθῆ ἀπὸ τῶν ἀγαθῶν μου, λέγει Κύριος.
15Οὕτω λέγει Κύριος· Φωνή ἠκούσθη ἐν Ῥαμά, θρῆνος, κλαυθμός, ὀδυρμός· ἡ Ῥαχήλ, κλαίουσα τὰ τέκνα αὑτῆς, δὲν ἤθελε νὰ παρηγορηθῆ διὰ τὰ τέκνα αὑτῆς, διότι δὲν ὑπάρχουσιν.
16Οὕτω λέγει Κύριος· Παῦσον τὴν φωνήν σου ἀπὸ κλαυθμοῦ καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς σου ἀπὸ δακρύων· διότι τὸ ἔργον σου θέλει ἀνταμειφθῆ, λέγει Κύριος· καὶ θέλουσιν ἐπιστρέψει ἐκ τῆς γῆς τοῦ ἐχθροῦ.17Καὶ εἶναι ἐλπὶς εἰς τὰ ἔσχατά σου, λέγει Κύριος, καὶ τὰ τέκνα σου θέλουσιν ἐπιστρέψει εἰς τὰ ὅρια αὑτῶν.
18Ἤκουσα τῳόντι τὸν Ἐφραΐμ λέγοντα ἐν ὀδυρμοῖς, Μὲ ἐπαίδευσας, καὶ ἐπαιδεύθην ὡς μόσχος ἀδάμαστος· ἐπίστρεψόν με καὶ θέλω ἐπιστρέψει· διότι σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεὸς μου·19βεβαίως ἀφοῦ ἐπέστρεψα, μετενόησα, καὶ ἀφοῦ ἐδιδάχθην, ἐκτύπησα ἐπὶ τὸν μηρὸν μου· σχύνθην καὶ μάλιστα ἠρυθρίασα, διότι ἐβάστασα τὸ ὄνειδος τῆς νεότητός μου.
20Ὁ Ἐφραΐμ εἶναι υἱὸς ἀγαπητὸς εἰς ἐμέ; παιδίον φίλτατον; διότι ἀφοῦ ἐλάλησα ἐναντίον αὐτοῦ, πάντοτε ἐνθυμοῦμαι αὐτόν, διὰ τοῦτο τὰ σπλάγχνα μου ἠχοῦσι δι᾿ αὐτόν· θέλω βεβαίως σπλαγχνισθῆ αὐτόν, λέγει Κύριος.
21Στῆσον σημεῖα τῆς ὁδοῦ, κάμε εἰς σεαυτὸν σωροὺς ὑψηλούς· προσήλωσον τὴν καρδίαν σου εἰς τὴν λεωφόρον, εἰς τὴν ὁδὸν δι᾿ ἧς ὑπῆγες· ἐπίστρεψον, παρθένε τοῦ Ἰσραήλ, ἐπίστρεψον εἰς αὐτὰς τὰς πόλεις σου.22Ἕως πότε θέλεις περιφέρεσθαι, θυγάτηρ ἀποστάτρια; διότι ὁ Κύριος ἐποίησε νέον πρᾶγμα ἐν τῇ γῇ· Γυνή θέλει περικυκλώσει ἄνδρα.
23Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἔτι θέλουσι λέγει τὸν λόγον τοῦτον ἐν τῇ γῇ τοῦ Ἰούδα καὶ ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτοῦ, ὅταν ἐπίστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν αὐτῶν, Ὁ Κύριος νὰ σὲ εὐλογήσῃ, κατοικία δικαιοσύνης, ὅρος ἁγιότητος.24Καὶ θέλουσι κατοικήσει ἐν αὐτῇ ὁ Ἰούδας καὶ πᾶσαι αἱ πόλεις αὐτοῦ ὁμοῦ, οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ ἐξερχόμενοι μετὰ τῶν ποιμνίων·25διότι ἐχόρτασα τὴν ἐκλελυμένην ψυχήν καὶ ἐνέπλησα πᾶσαν τεθλιμμένην ψυχήν.
26Διὰ τοῦτο ἐξύπνησα καὶ ἐθεώρησα, καὶ ὁ ὕπνος μου ἐστάθη γλυκὺς εἰς ἐμέ.
27Ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος, καὶ θέλω σπείρει τὸν οἶκον Ἰσραήλ καὶ τὸν οἶκον Ἰούδα μὲ σπέρμα ἀνθρώπου καὶ μὲ σπέρμα κτήνους.28Καὶ καθὼς ἐγρηγόρουν ἐπ᾿ αὐτοὺς διὰ νὰ ἐκριζόνω καὶ νὰ κατασκάπτω καὶ νὰ κατεδαφίζω καὶ νὰ καταστρέφω καὶ νὰ καταθλίβω, οὕτω θέλω γρηγορήσει ἐπ᾿ αὐτοὺς διὰ νὰ ἀνοικοδομῶ καὶ νὰ φυτεύω, λέγει Κύριος.
29Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις δὲν θέλουσι λέγει πλέον, Οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα καὶ οἱ ὀδόντες τῶν τέκνων μωδίασαν·30ἀλλ᾿ ἕκαστος θέλει ἀποθνήσκει διὰ τὴν ἀνομίαν αὑτοῦ· πᾶς ἄνθρωπος, ὅστις φάγῃ τὸν ὄμφακα, τούτου οἱ ὀδόντες θέλουσιν αἱμωδιάσει.
31Ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος, καὶ θέλω κάμει πρὸς τὸν οἶκον Ἰσραήλ καὶ πρὸς τὸν οἶκον Ἰούδα διαθήκην νέαν·32οὐχὶ κατὰ τὴν διαθήκην, τὴν ὁποίαν ἔκαμον πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἐπίασα αὐτοὺς ἀπὸ τῆς χειρὸς διὰ νὰ ἐξαγάγω αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου· διότι αὐτοὶ παρέβησαν τὴν διαθήκην μου καὶ ἐγὼ ἀπεστράφην αὐτούς, λέγει Κύριος·33ἀλλ᾿ αὕτη θέλει εἶσθαι ἡ διαθήκη, τὴν ὁποίαν θέλω κάμει πρὸς τὸν οἶκον Ἰσραήλ· μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει Κύριος, θέλω θέσει τὸν νόμον μου εἰς τὰ ἐνδόμυχα αὐτῶν καὶ θέλω γράψει αὐτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· καὶ θέλω εἶσθαι Θεὸς αὐτῶν καὶ αὐτοὶ θέλουσιν εἶσθαι λαὸς μου.34Καὶ δὲν θέλουσι διδάσκει πλέον ἕκαστος τὸν πλησίον αὑτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ, λέγων, Γνωρίσατε τὸν Κύριον· διότι πάντες οὗτοι θέλουσι μὲ γνωρίζει ἀπὸ μικροῦ αὑτῶν ἕως μεγάλου αὑτῶν, λέγει Κύριος· διότι θέλω συγχωρήσει τὴν ἀνομίαν αὐτῶν καὶ τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν δὲν θέλω ἐνθυμεῖσθαι πλέον.
35Οὕτω λέγει Κύριος, ὁ διδοὺς τὸν ἥλιον εἰς φῶς τῆς ἡμέρας, τὰς διατάξεις τῆς σελήνης καὶ τῶν ἀστέρων εἰς φῶς τῆς νυκτός, ὁ ταράττων τὴν θάλασσαν, καὶ τὰ κύματα αὐτῆς βομβοῦσι· Κύριος τῶν δυνάμεων τὸ ὄνομα αὐτοῦ·36Ἐὰν αἱ διατάξεις αὗται ἐκλείψωσιν ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μου, λέγει Κύριος, τότε καὶ τὸ σπέρμα τοῦ Ἰσραήλ θέλει παύσει ἀπὸ τοῦ νὰ ἦναι ἔθνος ἐνώπιόν μου πάσας τὰς ἡμέρας.
37Οὕτω λέγει Κύριος· Ἐὰν ὁ οὐρανὸς ἄνω δύναται νὰ μετρηθῇ καὶ τὰ θεμέλια τῆς γῆς κάτω νὰ ἐξιχνιασθῶσι, τότε καὶ ἐγὼ θέλω ἀπορρίψει πᾶν τὸ σπέρμα τοῦ Ἰσραήλ διὰ πάντα ὅσα ἔπραξαν, λέγει Κύριος.
38Ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος, καὶ ἡ πόλις θέλει οἰκοδομηθῆ εἰς τὸν Κύριον ἀπὸ τοῦ πύργου Ἀνανεήλ ἕως τῆς πύλης τῆς γωνίας.39Καὶ σχοινίον διαμετρήσεως θέλει ἐξέλθει ἔτι ἀπέναντι αὐτῆς ἐπὶ τὸν λόφον Γαρήβ καὶ θέλει περιέλθει ἕως Γοάθ.40Καὶ πᾶσα ἡ κοιλὰς τῶν πτωμάτων καὶ τῆς στάκτης καὶ πάντες οἱ ἀγροὶ ἕως τοῦ χειμάρρου Κέδρων, ἕως τῆς γωνίας τῆς πύλης τῶν ἵππων πρὸς ἀνατολάς, θέλουσιν εἶσθαι ἅγιοι εἰς τὸν Κύριον· δὲν θέλει πλέον ἐκριζωθῆ οὐδὲ καταστραφῆ εἰς τὸν αἰῶνα.