22Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε, Κύριε, διὰ τί κατέθλιψας τὸν λαὸν τοῦτον; καὶ διὰ τί μὲ ἀπέστειλας;23διότι, ἀφοῦ ἦλθον πρὸς τὸν Φαραὼ νὰ ὁμιλήσω ἐν ὀνόματί σου, κατέθλιψε τὸν λαὸν τοῦτον· καὶ σὺ ποσῶς δὲν ἠλευθέρωσας τὸν λαὸν σου.

1Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Τώρα θέλεις ἰδεῖ τί θέλω κάμει εἰς τὸν Φαραώ· διότι διὰ χειρὸς κραταιᾶς θέλει ἐξαποστείλει αὐτούς· καὶ διὰ χειρὸς κραταιᾶς θέλει ἐκδιώξει αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς αὑτοῦ.
2Ὁ Θεὸς ἐλάλησεν ἔτι πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος·3καὶ ἐφάνην εἰς τὸν Ἀβραάμ, εἰς τὸν Ἰσαὰκ καὶ εἰς τὸν Ἰακώβ, μὲ τὸ ὄνομα, Θεὸς Παντοκράτωρ· δὲν ἐγνωρίσθην ὅμως εἰς αὐτοὺς μὲ τὸ ὄνομά μου Ἰεοβά·4καὶ ἔτι ἔστησα πρὸς αὐτοὺς τὴν διαθήκην μου, νὰ δώσω εἰς αὐτοὺς τὴν γῆν Χαναὰν τὴν γῆν τῆς παροικίας αὐτῶν, ἐν ᾗ παρῴκησαν·5ἐγὼ προσέτι ἤκουσα τοὺς στεναγμοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραήλ διὰ τὴν ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων καταδούλωσιν αὐτῶν· καὶ ἐνεθυμήθην τὴν διαθήκην μου·6διὰ τοῦτο εἰπὲ πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος· καὶ θέλω σᾶς ἐκβάλει ὑποκάτωθεν τῶν φορτίων τῶν Αἰγυπτίων καὶ θέλω σᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τῆς δουλείας αὐτῶν καὶ θέλω σᾶς λυτρώσει μὲ βραχίονα ἐξηπλωμένον καὶ μὲ κρίσεις μεγάλας·7καὶ θέλω σᾶς λάβει εἰς ἐμαυτὸν διὰ λαὸν μου καὶ θέλω εἶσθαι Θεὸς ὑμῶν· καὶ θέλετε γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, ὅστις σᾶς ἐκβάλλω ὑποκάτωθεν τῶν φορτίων τῶν Αἰγυπτίων·8καὶ θέλω σᾶς φέρει εἰς τὴν γῆν, περὶ τῆς ὁποίας ὕψωσα τὴν χεῖρά μου, ὅτι θέλω δώσει αὐτήν εἰς τὸν Ἀβραάμ, εἰς τὸν Ἰσαὰκ καὶ εἰς τὸν Ἰακώβ· καὶ θέλω σᾶς δώσει αὐτήν εἰς κληρονομίαν. Ἐγὼ ὁ Κύριος.
9Καὶ ἐλάλησεν ὁ Μωϋσῆς οὕτω πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ· ἀλλὰ δὲν εἰσήκουσαν εἰς τὸν Μωϋσῆν, διὰ τὴν στενοχωρίαν τῆς ψυχῆς αὑτῶν καὶ διὰ τὴν σκληρὰν δουλείαν.
10Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, λέγων,11Εἴσελθε, λάλησον πρὸς Φαραώ, τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου, διὰ νὰ ἐξαποστείλῃ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐκ τῆς γῆς αὑτοῦ.
12Καὶ ἐλάλησεν ὁ Μωϋσῆς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, λέγων, Ἰδού, οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ δὲν μοῦ εἰσήκουσαν· καὶ πῶς θέλει μοῦ εἰσακούσει ὁ Φαραώ, καὶ ἐγὼ εἶμαι ἀπερίτμητος τὰ χείλη;