1[Ψαλμὸς τοῦ Ἀσάφ.] Ἀγαθὸς τῳόντι εἶναι ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἰσραήλ, εἰς τοὺς καθαροὺς τὴν καρδίαν.
2Ἐμοῦ δέ, οἱ πόδες μου σχεδὸν ἐκλονίσθησαν· παρ᾿ ὀλίγον λίσθησαν τὰ βήματά μου.
3Διότι ἐζήλευσα τοὺς μωρούς, βλέπων τὴν εὐτυχίαν τῶν ἀσεβῶν.
4Ἐπειδή δὲν εἶναι λύπαι εἰς τὸν θάνατον αὐτῶν, ἀλλ᾿ ἡ δύναμις αὐτῶν εἶναι στερεά.
5Δὲν εἶναι ἐν κόποις, ὡς οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι· οὐδὲ μαστιγόνονται μετὰ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων.
6Διὰ τοῦτο περικυκλόνει αὐτοὺς ἡ ὑπερηφανία ὡς περιδέραιον· ἡ ἀδικία σκεπάζει αὐτοὺς ὡς ἱμάτιον.
7Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐξέχουσιν ἐκ τοῦ πάχους· ἐξεπέρασαν τὰς ἐπιθυμίας τῆς καρδίας αὑτῶν.
8Ἐμπαίζουσι καὶ λαλοῦσιν ἐν πονηρίᾳ καταδυναστείαν· λαλοῦσιν ὑπερηφάνως.
9Θέτουσιν εἰς τὸν οὐρανὸν τὸ στόμα αὑτῶν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν διατρέχει τὴν γῆν.
10Διὰ τοῦτο θέλει στραφῆ ἐνταῦθα ὁ λαὸς αὐτοῦ· καὶ ὕδατα ποτηρίου πλήρους ἐκθλίβονται δι᾿ αὐτούς.
11Καὶ λέγουσι, Πῶς γνωρίζει ταῦτα ὁ Θεὸς; καὶ ὑπάρχει γνῶσις ἐν τῷ Ὑψίστῳ;
12Ἰδού, οὗτοι εἶναι ἀσεβεῖς καὶ εὐτυχοῦσι διαπαντός· αὐξάνουσι τὰ πλούτη αὑτῶν.
13Ἄρα, ματαίως ἐκαθάρισα τὴν καρδίαν μου καὶ ἔνιψα ἐν ἀθωότητι τὰς χεῖράς μου.
14Διότι ἐμαστιγώθην ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐτιμωρήθην πᾶσαν αὐγήν.
15Ἄν εἴπω, Θέλω ὁμιλεῖ οὕτως· ἰδού, ἐξυβρίζω εἰς τὴν γενεὰν τῶν υἱῶν σου.
16Καὶ ἐστοχάσθην νὰ ἐννοήσω τοῦτο, πλήν μ᾿ ἐφάνη δύσκολον·
17ἑωσοῦ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ, ἐνόησα τὰ τέλη αὐτῶν.
18Σὺ βεβαίως ἔθεσας αὐτοὺς εἰς τόπους ὀλισθηρούς· ἔρριψας αὐτοὺς εἰς κρημνόν.
19Πῶς διὰ μιᾶς κατήντησαν εἰς ἐρήμωσιν! Ἠφανίσθησαν, ἀπωλέσθησαν ὑπὸ αἰφνιδίου ὀλέθρου.
20Ὡς ὄνειρον ἐξεγειρομένου Κύριε, ὅταν ἐγερθῇς, θέλεις ἀφανίσει τὴν εἰκόνα αὐτῶν.
21Οὕτως ἐκαίετο ἡ καρδία μου, καὶ τὰ νεφρὰ μου ἐβασανίζοντο·
22καὶ ἐγὼ ἤμην ἀνόητος καὶ δὲν ἐγνώριζον· κτῆνος ἤμην ἐνώπιόν σου.
23Ἐγὼ ὅμως εἶμαι πάντοτε μετὰ σοῦ· σὺ μὲ ἐπίασας ἀπὸ τῆς δεξιᾶς μου χειρός.
24Διὰ τῆς συμβουλῆς σου θέλεις μὲ ὁδηγήσει καὶ μετὰ ταῦτα θέλεις μὲ προσλάβει ἐν δόξῃ.
25Τίνα ἄλλον ἔχω ἐν τῷ οὐρανῷ; καὶ ἐπὶ τῆς γῆς δὲν θέλω ἄλλον παρὰ σέ.
26Ἠτόνησεν ἡ σὰρξ μου καὶ ἡ καρδία μου· ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς εἶναι ἡ δυναμις τῆς καρδίας μου καὶ ἡ μερὶς μου εἰς τὸν αἰῶνα.
27Διότι, ἰδού, ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπό σοῦ, θέλουσιν ἀπολεσθῆ· σὺ ἐξωλόθρευσας πάντας τοὺς ἐκκλίνοντας ἀπό σοῦ.
28Ἀλλὰ δι᾿ ἐμέ, τὸ νὰ προσκολλῶμαι εἰς τὸν Θεὸν εἶναι τὸ ἀγαθὸν μου· ἔθεσα τὴν ἐλπίδα μου ἐπὶ Κύριον τὸν Θεόν, διὰ νὰ κηρύττω πάντα τὰ ἔργα σου.