«Κύριε, βοήθησέ με να αναλάβω τις ευθύνες μου σήμερα. Ευλόγησε το έργο των χεριών μου και τους άλλους μέσα από μένα. Αμήν.»
Ιερεμίας 38:1-28
1Καὶ ἤκουσαν Σεφατίας ὁ υἱὸς τοῦ Ματθὰν καὶ Γεδαλίας ὁ υἱὸς τοῦ Πασχὼρ καὶ Ἰουχὰλ ὁ υἱὸς τοῦ Σελεμίου καὶ Πασχὼρ ὁ υἱὸς τοῦ Μαλχίου τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ Ἱερεμίας ἐλάλησε πρὸς πάντα τὸν λαόν, λέγων,2Οὕτω λέγει Κύριος· Ὅστις κάθηται ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, θέλει ἀποθάνει ὑπὸ μαχαίρας, ὑπὸ πείνης καὶ ὑπὸ λοιμοῦ· ἀλλ᾿ ὅστις ἐξέλθῃ πρὸς τοὺς Χαλδαίους, θέλει ζήσει· καὶ ἡ ζωή αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ὡς λάφυρον εἰς αὐτόν, καὶ θέλει ζήσει·3οὕτω λέγει Κύριος· Ἡ πόλις αὕτη θέλει ἐξάπαντος παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ στρατεύματος τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος καὶ θέλει κυριεύσει αὐτήν.4Καὶ εἶπον οἱ ἄρχοντες πρὸς τὸν βασιλέα, Ἄς θανατωθῆ, παρακαλοῦμεν, ὁ ἄνθρωπος οὗτος· διότι ἐκλύει οὕτω τὰς χεῖρας τῶν ἀνδρῶν τῶν πολεμιστῶν τῶν ἐναπολειφθέντων ἐν τῇ πόλει ταύτῃ καὶ τὰς χεῖρας παντὸς τοῦ λαοῦ, λαλῶν πρὸς αὐτοὺς τοιούτους λόγους· διότι ὁ ἄνθρωπος οὗτος δὲν ζητεῖ τὸ καλὸν τοῦ λαοῦ τούτου ἀλλὰ τὸ κακόν.
5Καὶ εἶπε Σεδεκίας ὁ βασιλεύς, Ἰδού, εἰς τὴν χεῖρά σας εἶναι· διότι ὁ βασιλεὺς δὲν δύναται οὐδὲν ἐναντίον σας.6Τότε ἔλαβον τὸν Ἱερεμίαν, καὶ ἔρριψαν αὐτὸν εἰς τὸν λάκκον τοῦ Μαλχίου υἱοῦ τοῦ Ἀμμέλεχ τὸν ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς, καὶ κατεβίβασαν τὸν Ἱερεμίαν διὰ σχοινίων· καὶ ἐν τῷ λάκκῳ δὲν ἦτο ὕδωρ ἀλλὰ βόρβορος, καὶ ἐχώθη ὁ Ἱερεμίας εἰς τὸν βόρβορον.
7Καὶ ὅτε ἤκουσεν Ἀβδὲ-μέλεχ ὁ Αἰθίοψ, εἷς τῶν εὐνούχων, ὁ ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ βασιλέως, ὅτι ἔβαλον τὸν Ἱερεμίαν εἰς τὸν λάκκον, ἐνῷ ὁ βασιλεὺς ἐκάθητο ἐν τῇ πύλῃ Βενιαμίν,8ἐξῆλθεν ὁ Ἀβδὲ-μέλεχ ἐκ τῆς οἰκίας τοῦ βασιλέως καὶ ἐλάλησε πρὸς τὸν βασιλέα, λέγων,9Κύριέ μου βασιλεῦ, οἱ ἄνθρωποι οὗτοι ἔπραξαν κακὰ εἰς ὅσα ἔκαμον εἰς τὸν Ἱερεμίαν τὸν προφήτην, τὸν ὁποῖον ἔρριψαν εἰς τὸν λάκκον· καὶ αὐτὸς ἤθελεν ἀποθάνει ὑπὸ πείνης ἐν τῷ τόπῳ ὅπου εἶναι, διότι δὲν εἶναι πλέον ἄρτος ἐν τῇ πόλει.
10Καὶ προσέταξεν ὁ βασιλεὺς τὸν Ἀβδὲ-μέλεχ τὸν Αἰθίοπα, λέγων, Λάβε ἐντεῦθεν τριάκοντα ἀνθρώπους μετὰ σοῦ καὶ ἀναβίβασον τὸν Ἱερεμίαν τὸν προφήτην ἐκ τοῦ λάκκου, πρὶν ἀποθάνῃ.11Καὶ ἔλαβεν ὁ Ἀβδὲ-μέλεχ τοὺς ἀνθρώπους μεθ᾿ ἑαυτοῦ, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ βασιλέως ὑπὸ τὸ θησαυροφυλάκιον, καὶ ἐκεῖθεν ἔλαβε παλαιὰ ῥάκη καὶ παλαιὰ σεσηπότα ἀποφόρια καὶ κατεβίβασεν αὐτὰ διὰ σχοινίων εἰς τὸν λάκκον πρὸς τὸν Ἱερεμίαν.12Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἱερεμίαν Ἀβδὲ-μέλεχ ὁ Αἰθίοψ, Βάλε τώρα τὰ παλαιὰ ῥάκη καὶ τὰ σεσηπότα ἀποφόρια ὑπὸ τὰς μασχάλας σου, ὑποκάτω τῶν σχοινίων. Καὶ ἔκαμεν ὁ Ἱερεμίας οὕτω.13Καὶ ἔσυραν τὸν Ἱερεμίαν διὰ τῶν σχοινίων καὶ ἀνεβίβασαν αὐτὸν ἐκ τοῦ λάκκου· καὶ ἔμεινεν ὁ Ἱερεμίας ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς.
14Καὶ ἀπέστειλε Σεδεκίας ὁ βασιλεὺς καὶ ἔφερε τὸν Ἱερεμίαν τὸν προφήτην πρὸς ἑαυτόν, εἰς τὴν τρίτην εἴσοδον τὴν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου· καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἱερεμίαν, Θέλω νὰ σὲ ἐρωτήσω ἕν πρᾶγμα· μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ μηδέν.15Καὶ εἶπεν ὁ Ἱερεμίας πρὸς τὸν Σεδεκίαν, Ἐὰν φανερώσω τοῦτο πρὸς σέ, δὲν θέλεις τῳόντι μὲ θανατώσει; καὶ ἐὰν σὲ συμβουλεύσω, δὲν θέλεις μὲ ἀκούσει;16Καὶ ὥμοσε κρυφίως Σεδεκίας ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἱερεμίαν, λέγων, Ζῇ Κύριος, ὅστις ἔκαμεν εἰς ἡμᾶς τὴν ψυχήν ταύτην, δὲν θέλω σὲ θανατώσει οὐδὲ θέλω σὲ δώσει εἰς τὴν χεῖρα τῶν ἀνθρώπων τούτων, οἵτινες ζητοῦσι τὴν ψυχήν σου.
17Καὶ εἶπεν ὁ Ἱερεμίας πρὸς τὸν Σεδεκίαν, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἐὰν τῳόντι ἐξέλθῃς πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, τότε ἡ ψυχή σου θέλει ζήσει καὶ ἡ πόλις αὕτη δὲν θέλει κατακαυθῆ ἐν πυρί, καὶ θέλεις ζήσει σὺ καὶ ὁ οἶκός σου.18ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν ἐξέλθῃς πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, τότε ἡ πόλις αὕτη θέλει παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τῶν Χαλδαίων καὶ θέλουσι κατακαύσει αὐτήν ἐν πυρὶ καὶ σὺ δὲν θέλεις ἐκφύγει ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν.
19Καὶ εἶπε Σεδεκίας ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἱερεμίαν, Ἐγὼ φοβοῦμαι τοὺς Ἰουδαίους, οἵτινες κατέφυγον πρὸς τοὺς Χαλδαίους, μήποτε μὲ παραδώσωσιν εἰς τὴν χεῖρα αὐτῶν καὶ μὲ ἐμπαίξωσι.
20Καὶ εἶπεν ὁ Ἱερεμίας, Δὲν θέλουσι σὲ παραδώσει. Ὑπάκουσον, παρακαλῶ, εἰς τὴν φωνήν τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν ἐγὼ λαλῶ πρὸς σέ· καὶ θέλει εἶσθαι καλὸν εἰς σὲ καὶ ἡ ψυχή σου θέλει ζήσει.21Ἐὰν ὅμως σὺ δὲν ἐξέλθῃς, οὗτος εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ἔδειξεν εἰς ἐμέ.
22Καὶ ἰδού, πᾶσαι αἱ γυναῖκες αἱ ἐναπολειφθεῖσαι ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰούδα θέλουσιν ἀχθῆ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, καὶ αὗται θέλουσι λέγει, Οἱ ἄνδρες οἱ εἰρηνικοὶ σου σὲ ἐδελέασαν καὶ ὑπερίσχυσαν ἐναντίον σου· ἐβυθίσθησαν οἱ πόδες σου εἰς τὸν βόρβορον καὶ αὐτοὶ ἐσύρθησαν ὀπίσω·
23καὶ πᾶσαι αἱ γυναῖκές σου καὶ τὰ τέκνα σου θέλουσιν ἀχθῆ πρὸς τοὺς Χαλδαίους· καὶ σὺ δὲν θέλεις ἐκφύγει ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν, ἀλλὰ θέλεις πιασθῆ ὑπὸ τῆς χειρὸς τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος· καὶ θέλεις κάμει τὴν πόλιν ταύτην νὰ κατακαυθῇ ἐν πυρί.
24Καὶ εἶπεν ὁ Σεδεκίας πρὸς τὸν Ἱερεμίαν, Ἄς μή μάθῃ μηδεὶς περὶ τῶν λόγων τούτων καὶ δὲν θέλεις ἀποθάνει.25Καὶ ἐὰν οἱ ἄρχοντες ἀκούσωσιν ὅτι ὡμίλησα μετὰ σοῦ καὶ ἔλθωσι πρὸς σὲ καὶ σοὶ εἴπωσιν, Ἀνάγγειλον πρὸς ἡμᾶς τώρα τί ἐλάλησας πρὸς τὸν βασιλέα, μή κρύψῃς αὐτὸ ἀφ᾿ ἡμῶν καὶ δὲν θέλομεν σὲ θανατώσει· καὶ τί ὁ βασιλεὺς ἐλάλησε πρὸς σέ·26τότε θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτούς, Ἐγὼ ὑπέβαλον τὴν δέησίν μου ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, διὰ νὰ μή μὲ ἐπαναστρέψῃ εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰωνάθαν, ὥστε νὰ ἀποθάνω ἐκεῖ.
27Ἦλθον δὲ πάντες οἱ ἄρχοντες πρὸς τὸν Ἱερεμίαν καὶ ἠρώτησαν αὐτόν· καὶ ἀνήγγειλε πρὸς αὐτοὺς κατὰ πάντας τοὺς λόγους ἐκείνους, τοὺς ὁποίους προσέταξεν ὁ βασιλεύς. Καὶ αὐτοὶ ἔπαυσαν νὰ ὁμιλῶσι μετ᾿ αὐτοῦ, διότι δὲν ἠκούσθη τὸ πρᾶγμα.28Καὶ ἔμεινεν ὁ Ἱερεμίας ἐν τῇ αὐλῇ τῆς φυλακῆς, ἕως τῆς ἡμέρας καθ᾿ ἥν ἐκυριεύθη ἡ Ἱερουσαλήμ· καὶ ἦτο ἐκεῖ, ὅτε ἡ Ἱερουσαλήμ ἐκυριεύθη.
Η ιδέα της δύναμης είναι τόσο δελεαστική, που πολλοί ηγέτες, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν δύναμη, έκαναν πολλές φρικιαστικές πράξεις – βλέπε Χίτλερ, Στάλιν, Μάο, Πολ Ποτ. Και μετά έχουμε τον βασιλιά Σεδεκία. Του ανήκει ο θρόνος, αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν θέλει την ευθύνη που του αναλογεί: «ο βασιλεύς δεν δύναται ουδέν εναντίον σας» (εδ. 5). Νίπτει τας χείρας του με τον Ιερεμία όπως προσπάθησε να κάνει ο Πιλάτος με τον Ιησού (Ματθαίος 27:24). Αργότερα, συνεχίζει να εφησυχάζει, ενώ γνωρίζει ότι αν παραδοθεί στη Βαβυλώνα, θα μπορέσει να σώσει τον εαυτό του, την Ιερουσαλήμ και τους κατοίκους της. Η άρνησή του να πάρει αποφάσεις ήταν, προφανώς, η απόφασή του.
Δεν έχουν μόνο οι βασιλιάδες εξουσία. Όλοι μας έχουμε, είτε ηγείσαι μιας οργάνωσης, μιας μικρής ομάδας της εκκλησίας ή μιας οργανωτικής επιτροπής εκδηλώσεων, είτε είσαι γονιός, μέλος μιας παρέας ή μιας αθλητικής ομάδας, είτε είσαι δικαστής ή απλά έχεις δικαίωμα ψήφου. Και κάθε μέρα έχουμε την επιλογή πώς να ασκήσουμε την εξουσία μας στο πεδίο επιρροής μας. Μπορούμε να ασκήσουμε την ηγεσία με τον τρόπο που ο Θεός κυβερνά τη βασιλεία Του ή με «κοσμικές μεθόδους» (Ρωμαίους 12:2). Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει.
Ωσηέ 13–14, Αποκάλυψη 4
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
