Εισαγωγή:
Μας αρέσει όταν μοιάζει οι Γραφές να μιλούν προσωπικά σε εμάς – και δικαίως. Ο Θεός είναι όντως ζωντανός και εξακολουθεί να εργάζεται μέσω του λόγου Του και μέσω απλών ανθρώπων. Ο Ιερεμίας είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος, ντροπαλός χαρακτήρας και, μερικές φορές, αναποφάσιστος. Αυτοί είναι παράγοντες σημαντικοί για τον Θεό, ο οποίος καλεί τον Ιερεμία σε μια δυναμική, εμπνευσμένη διακονία. Αυτά τα στοιχεία θα εξερευνήσουμε τις ερχόμενες ημέρες και θα βρούμε ότι το βιβλίο του Ιερεμία είναι εξαιρετικά επίκαιρο.
Είναι, ωστόσο, σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι αυτά τα λόγια έρχονται από το βάθος του χρόνου. Οι σύγχρονες προκαταλήψεις δεν βοηθούν. Μόλις αναφέρθηκα σε «βιβλίο», αλλά, στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στην εποχή της Παλιάς Διαθήκης. Καλό θα ήταν να μην περιμένουμε ξεκάθαρη αφηγηματική ροή ή λογική εξέλιξη των ιδεών του Ιερεμία. Ούτε να ξαφνιαζόμαστε, αν οι άνθρωποι σε αυτές τις περικοπές συμπεριφέρονται και εκφράζουν συναισθήματα με τρόπους που φαντάζουν ξένοι ή και αηδιαστικοί σε εμάς. Ομολογώ ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν τα καταλαβαίνω. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά σε κάθε σελίδα μέσω των οποίων το Άγιο Πνεύμα μπορεί να ευλογήσει την εκκλησία. Επομένως, ας προσεγγίσουμε αυτό το ιερό κείμενο με δέος, ταπείνωση, αλλά και βεβαιότητα. Οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ από την εποχή του Ιερεμία μέχρι σήμερα – και ο σοφός και γεμάτος αγάπη Θεός μας δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο.
Πώς θα απαντούσες στα γρήγορα στην ερώτηση: «Τι είδους προσωπικότητα έχει ο Θεός;». Σκέψου το προτού διαβάσεις τα σημερινά εδάφια.
Ιερεμίας 18:1-12, 19:1-13
1Ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ἱερεμίαν παρὰ Κυρίου, λέγων,2Σηκώθητι καὶ κατάβηθι εἰς τὸν οἶκον τοῦ κεραμέως, καὶ ἐκεῖ θέλω σὲ κάμει νὰ ἀκούσῃς τοὺς λόγους μου.3Τότε κατέβην εἰς τὸν οἶκον τοῦ κεραμέως, καὶ ἰδού, εἰργάζετο ἔργον ἐπὶ τοὺς τροχούς.4Καὶ ἐχαλάσθη τὸ ἀγγεῖον, τὸ ὁποῖον ἔκαμνεν ἐκ πηλοῦ, ἐν τῇ χειρὶ τοῦ κεραμέως, καὶ πάλιν ἔκαμεν αὐτὸ ἄλλο ἀγγεῖον, καθὼς ἤρεσεν εἰς τὸν κεραμέα νὰ κάμῃ.
5Τότε ἔγεινε λόγος Κύριου πρὸς ἐμέ, λέγων,6Οἶκος Ἰσραήλ, δὲν δύναμαι νὰ κάμω εἰς ἐσᾶς, καθὼς οὗτος ὁ κεραμεύς; λέγει Κύριος. Ἰδού, ὡς ὁ πηλὸς ἐν τῇ χειρὶ τοῦ κεραμέως, οὕτω σεῖς, οἶκος Ἰσραήλ, εἶσθε ἐν τῇ χειρὶ μου.7Ἐν τῇ στιγμῇ, καθ᾿ ἥν ἤθελον λαλήσει κατὰ ἔθνους ἤ κατὰ βασιλείας, διὰ νὰ ἐκριζώσω καὶ νὰ κατασκάψω καὶ νὰ καταστρέψω,8ἐὰν τὸ ἔθνος ἐκεῖνο, κατὰ τοῦ ὁποίου ἐλάλησα, ἐπιστρέψῃ ἀπὸ τῆς κακίας αὑτοῦ, θέλω μετανοήσει περὶ τοῦ κακοῦ, τὸ ὁποῖον ἐβουλεύθην νὰ κάμω εἰς αὐτὸ.9Καὶ ἐν τῇ στιγμῇ, καθ᾿ ἥν ἤθελον λαλήσει περὶ ἔθνους ἤ περὶ βασιλείας, νὰ οἰκοδομήσω καὶ νὰ φυτεύσω,10ἐὰν κάμῃ κακὸν ἐνώπιόν μου, ὥστε νὰ μή ὑπακούῃ τῆς φωνῆς μου, τότε θέλω μετανοήσει περὶ τοῦ καλοῦ, μὲ τὸ ὁποῖον εἶπα ὅτι θέλω ἀγαθοποιήσει αὐτὸ.
11Καὶ τώρα εἰπὲ πρὸς τοὺς ἄνδρας Ἰούδα καὶ πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, ἐγὼ ἑτοιμάζω κακὸν καθ᾿ ὑμῶν καὶ βουλεύομαι βουλήν καθ᾿ ὑμῶν· ἐπιστρέψατε λοιπὸν ἕκαστος ἀπὸ τῆς πονηρᾶς ὁδοῦ αὑτοῦ καὶ διορθώσατε τὰς ὁδοὺς ὑμῶν καὶ τὰς πράξεις ὑμῶν.12Οἱ δὲ εἶπον, Εἰς μάτην· διότι ὀπίσω τῶν διαβουλίων ἡμῶν θέλομεν περιπατεῖ καὶ ἕκαστος τὰς ὀρέξεις τῆς καρδίας αὑτοῦ τῆς πονηρᾶς θέλομεν πράττει.
1Οὕτω λέγει Κύριος· Ὕπαγε καὶ ἀπόκτησον λάγηνον πηλίνην κεραμέως, καὶ φέρε τινὰς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τῶν ἱερέων·2καὶ ἔξελθε εἰς τὴν φάραγγα τοῦ υἱοῦ Ἐννόμ, τὴν πλησίον τῆς εἰσόδου τῆς ἀνατολικῆς πύλης, καὶ διακήρυξον ἐκεῖ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους θέλω λαλήσει πρὸς σέ.
3Καὶ εἰπέ, Ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, βασιλεῖς Ἰούδα καὶ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ. Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἰδού, θέλω φέρει ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον κακά, τὰ ὁποῖα παντὸς ἀκούοντος θέλουσιν ἠχήσει τὰ ὦτα αὐτοῦ.4Διότι ἐγκατέλιπον ἐμὲ καὶ ἐβεβήλωσαν τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐθυμίασαν ἐν αὐτῷ εἰς ἄλλους θεούς, τοὺς ὁποίους δὲν ἐγνώρισαν, αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες αὐτῶν καὶ οἱ βασιλεῖς Ἰούδα, καὶ ἐγέμισαν τὸν τόπον τοῦτον ἀπὸ αἵματος ἀθώων.5Καὶ ᾠκοδόμησαν τοὺς ὑψηλοὺς τόπους τοῦ Βάαλ, διὰ νὰ καίωσι τοὺς υἱοὺς αὑτῶν ἐν πυρί, ὁλοκαυτώματα πρὸς τὸν Βάαλ· τὸ ὁποῖον δὲν προσέταξα οὐδὲ ἐλάλησα οὐδὲ ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν μου.6Διὰ τοῦτο, ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος, καὶ ὁ τόπος οὗτος δὲν θέλει καλεῖσθαι πλέον Τοφὲθ οὐδὲ Φάραγξ τοῦ υἱοῦ Ἐννόμ, ἀλλ᾿ Ἡ φάραγξ τῆς σφαγῆς.7Καὶ θέλω ματαιώσει τὴν βουλήν τοῦ Ἰούδα καὶ τῆς Ἱερουσαλήμ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ· καὶ θέλω κάμει αὐτοὺς νὰ πέσωσι διὰ μαχαίρας ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν αὑτῶν καὶ διὰ τῶν χειρῶν τῶν ζητούντων τὴν ζωήν αὐτῶν· τὰ δὲ πτώματα αὐτῶν θέλω δώσει βρῶσιν εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς τὰ θηρία τῆς γῆς.8Καὶ θέλω καταστήσει τὴν πόλιν ταύτην ἐρήμωσιν καὶ συριγμόν· πᾶς ὁ διαβαίνων δι᾿ αὐτῆς θέλει μένει ἔκθαμβος καὶ θέλει συρίξει διὰ πάσας τὰς πληγὰς αὐτῆς.9καὶ θέλω κάμει αὐτοὺς νὰ φάγωσι τὴν σάρκα τῶν υἱῶν αὑτῶν καὶ τὴν σάρκα τῶν θυγατέρων αὑτῶν, καὶ θέλουσι φάγει ἕκαστος τὴν σάρκα τοῦ φίλου αὑτοῦ ἐν τῇ πολιορκίᾳ καὶ στενοχωρίᾳ, μὲ τὴν ὁποίαν οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν καὶ οἱ ζητοῦντες τὴν ζωήν αὐτῶν θέλουσι στενοχωρήσει αὐτούς.
10Τότε θέλεις συντρίψει τὴν λάγηνον ἔμπροσθεν τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐξελθόντων μετὰ σοῦ·11καὶ θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτούς, Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων. Οὕτω θέλω συντρίψει τὸν λαὸν τοῦτον καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καθὼς συντρίβει τις τὸ ἀγγεῖον τοῦ κεραμέως, τὸ ὁποῖον δὲν δύναται νὰ διορθωθῇ πλέον· καὶ θέλουσι θάπτει αὐτοὺς ἐν Τοφέθ, ἑωσοῦ νὰ μή ὑπάρχῃ τόπος εἰς ταφήν.12Οὕτω θέλω κάμει εἰς τὸν τόπον τοῦτον, λέγει Κύριος, καὶ εἰς τοὺς κατοίκους αὐτοῦ, καὶ θέλω κάμει τὴν πόλιν ταύτην ὡς τὴν Τοφέθ·13καὶ οἱ οἶκοι τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ οἱ οἶκοι τῶν βασιλέων τοῦ Ἰούδα θέλουσι μιανθῆ, καθὼς ὁ τόπος τῆς Τοφέθ· μετὰ πασῶν τῶν οἰκιῶν, ἐπὶ τῶν δωμάτων τῶν ὁποίων ἐθυμίασαν πρὸς ἅπασαν τὴν στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔκαμαν σπονδὰς εἰς ἄλλους θεούς.
Υπάρχει ένα μεγάλο και ενδιαφέρον πρόβλημα για οποιονδήποτε διαβάζει τη Βίβλο ως σύνολο και το οποίο πολλοί χριστιανοί αποφεύγουν. Από τη μια, πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι γεμάτος χάρη και αγάπη. Από την άλλη, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ότι η Παλιά Διαθήκη συχνά περιγράφει έναν Θεό που μοιάζει οργισμένος και βίαιος. Σήμερα διαβάζουμε την προφητεία ότι ο Θεός θα αναγκάσει τον λαό Του σε ανθρωποφαγία, να φάνε δηλαδή τα ίδια τους τα παιδιά (19:9)! Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Η σημερινή περικοπή επιβεβαιώνει, πρώτον, την αλήθεια ότι ο Θεός είναι απόλυτα κυρίαρχος (18:5-10). Από Εκείνον εξαρτάται πώς θα οργανωθεί το σύμπαν που δημιούργησε. Πράγματι, είμαστε «πηλός εν τη χειρί του κεραμέως» (18:6). Αυτά τα εδάφια περιγράφουν τη βαθιά αμαρτωλότητα της ανθρωπότητας.
Διάβασε προσεκτικά και θα συνειδητοποιήσεις ότι καθεμιά από τις συμφορές εδώ είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης συμπεριφοράς (19:4-5). Φυσικά, ο Θεός θέλει μόνο το καλό για τον λαό Του. Η συμφωνία – από την αρχή της δημιουργίας – είναι να επιλέξουμε μεταξύ καλού και κακού. Το θαύμα του ευαγγελίου είναι ότι ο ίδιος ο Θεός είναι έτοιμος (18:8) να αλλάξει τα σχέδιά Του για εμάς.
Ιερεμίας 32–33, Ιωάννης 12
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
