1Οὕτως εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ· Ὕπαγε καὶ ἀπόκτησον εἰς σεαυτὸν ζώνην λινήν καὶ περίβαλε αὐτήν ἐπὶ τὴν ὀσφὺν σου καὶ εἰς ὕδωρ μή βάλῃς αὐτήν.2Ἀπέκτησα λοιπὸν τὴν ζώνην κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου καὶ περιέβαλον ἐπὶ τὴν ὀσφὺν μου.3Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμὲ ἐκ δευτέρου, λέγων,4Λάβε τὴν ζώνην τὴν ὁποίαν ἀπέκτησας, τὴν ἐπὶ τὴν ὀσφὺν σου, καὶ σηκωθεὶς ὕπαγε εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ κρύψον αὐτήν ἐκεῖ ἐν τῇ ὀπῇ τοῦ βράχου.5Ὑπῆγα λοιπὸν καὶ ἔκρυψα αὐτήν πλησίον τοῦ Εὐφράτου, καθὼς προσέταξεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος.6Καὶ μετὰ πολλὰς ἡμέρας εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ, Σηκωθεὶς ὕπαγε εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ λάβε ἐκεῖθεν τὴν ζώνην, τὴν ὁποίαν προσέταξα εἰς σὲ νὰ κρύψῃς ἐκεῖ.7Καὶ ὑπῆγα εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ ἔσκαψα καὶ ἔλαβον τὴν ζώνην ἐκ τοῦ τόπου ὅπου ἔκρυψα αὐτήν· καὶ ἰδού, ἡ ζώνη ἦτο ἐφθαρμένη, δὲν ἦτο χρήσιμος εἰς οὐδέν.
8Τότε ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,9Οὕτω λέγει Κύριος· κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον θέλω φθείρει τὴν ὑπερηφανίαν τοῦ Ἰούδα καὶ τὴν μεγάλην ὑπερηφανίαν τῆς Ἱερουσαλήμ.10Ὁ κακὸς οὗτος λαός, οἵτινες ἀρνοῦνται τὸ νὰ ὑπακούωσιν εἰς τοὺς λόγους μου, καί περιπατοῦσιν ἐν ταῖς ὀρέξεσι τῆς καρδίας αὑτῶν καὶ ὑπάγουσιν ὀπίσω ἄλλων θεῶν, διὰ νὰ λατρεύωσιν αὐτοὺς καὶ νὰ προσκυνῶσιν αὐτούς, θέλει εἶσθαι ἐξάπαντος ὡς ἡ ζώνη αὕτη, ἥτις δὲν εἶναι χρήσιμος εἰς οὐδέν.11Διότι καθὼς ἡ ζώνη κολλᾶται εἰς τὴν ὀσφὺν τοῦ ἀνθρώπου, οὕτως ἐκόλλησα εἰς ἐμαυτὸν πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ καὶ πάντα τὸν οἶκον Ἰούδα, λέγει Κύριος· διὰ νὰ ἦναι εἰς ἐμὲ λαὸς καὶ ὄνομα καὶ καύχημα καὶ δόξα· ἀλλὰ δὲν ὑπήκουσαν.
12Διὰ τοῦτο θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτοὺς τὸν λόγον τοῦτον· Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· πᾶς ἀσκὸς θέλει γεμισθῆ οἴνου· καὶ αὐτοὶ θέλουσιν εἰπεῖ πρὸς σέ, Μήπως τῳόντι δὲν γνωρίζομεν ὅτι πᾶς ἀσκὸς θέλει γεμισθῆ οἴνου;13Τότε θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτούς, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, θέλω γεμίσει πάντας τοὺς κατοίκους τῆς γῆς ταύτης καὶ τοὺς βασιλεῖς τοὺς καθημένους ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ Δαβὶδ καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς προφήτας καὶ πάντας τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀπὸ μεθυσμοῦ.14Καὶ θέλω συντρίψει αὐτοὺς μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τοὺς πατέρας καὶ τοὺς υἱοὺς ὁμοῦ, λέγει Κύριος· δὲν θέλω σπλαγχνισθῆ οὐδὲ φεισθῆ οὐδὲ ἐλεήσει, ἀλλὰ θέλω ἐξολοθρεύσει αὐτούς.
15Ἀκούσατε καὶ ἀκροάσθητε· μή ἐπαίρεσθε· διότι ὁ Κύριος ἐλάλησε.16Δότε δόξαν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, πρὶν φέρῃ σκότος καὶ πρὶν οἱ πόδες σας προσκόψωσιν ἐπὶ τὰ σκοτεινὰ ὄρη, καὶ ἐνῷ προσμένετε φῶς, μετατρέψῃ αὐτὸ εἰς σκιὰν θανάτου καὶ καταστήσῃ αὐτὸ πυκνὸν σκότος.17Ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν ἀκούσητε τοῦτο, ἡ ψυχή μου θέλει κλαύσει κρυφίως διὰ τὴν ὑπερηφανίαν ὑμῶν, καὶ ὁ ὀφθαλμὸς μου θέλει κλαύσει πικρὰ καὶ καταρρεύσει δάκρυα, διότι τὸ ποίμνιον τοῦ Κυρίου φέρεται εἰς αἰχμαλωσίαν.
18Εἴπατε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ πρὸς τὴν βασίλισσαν, Ταπεινώθητε, καθήσατε· διότι θέλει καταβιβασθῆ ἀπὸ τῶν κεφαλῶν ὑμῶν ὁ στέφανος τῆς δόξης ὑμῶν.19Αἱ πόλεις τοῦ νότου θέλουσι κλεισθῆ καὶ δὲν θέλει εἶσθαι ὁ ἀνοίγων· ὁ Ἰούδας ἅπας θέλει φερθῆ εἰς αἰχμαλωσίαν, ὁλοκλήρως θέλει φερθῆ αἰχμάλωτος.
20Ὑψώσατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεωρήσατε τοὺς ἐρχομένους ἀπὸ βορρᾶ· ποῦ εἶναι τὸ ποίμνιον τὸ δοθὲν εἰς σέ, τὰ ὡραῖά σου πρόβατα;21Τί θέλεις εἰπεῖ, ὅταν σὲ ἐπισκεφθῆ; διότι σὺ ἐδίδαξας αὐτοὺς νὰ ἄρχωσιν ἐπὶ σοῦ ὡς ἡγεμόνες· δὲν θέλουσι σὲ συλλάβει πόνοι, ὡς γυναῖκα τίκτουσαν;22Καὶ ἐὰν εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, Διὰ τί συνέβησαν εἰς ἐμὲ ταῦτα; διὰ τὸ πλῆθος τῆς ἀνομίας σου ἐσηκώθησαν τὰ κράσπεδά σου καὶ ἐγυμνώθησαν αἱ πτέρναι σου.
23Δύναται ὁ Αἰθίοψ νὰ ἀλλάξῃ τὸ δέρμα αὑτοῦ ἤ ἡ πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὑτῆς; τότε δύνασθε καὶ σεῖς νὰ κάμητε καλόν, οἱ μαθόντες τὸ κακόν.24Διὰ τοῦτο θέλω σκορπίσει αὐτοὺς ὡς ἄχυρον φερόμενον ὑπὸ ἀνέμου τῆς ἐρήμου.
25Οὗτος εἶναι παρ᾿ ἐμοῦ ὁ κλῆρός σου, τὸ μερίδιον τὸ μεμετρημένον εἰς σέ, λέγει Κύριος· διότι μὲ ἐλησμόνησας καὶ ἤλπισας ἐπὶ τὸ ψεῦδος.26Διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ θέλω σηκώσει τὰ κράσπεδά σου ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ θέλει φανῆ ἡ αἰσχύνη σου.27Εἶδον τὰς μοιχείας σου καὶ τοὺς χρεμετισμοὺς σου, τὴν αἰσχρότητα τῆς πορνείας σου, τὰ βδελύγματά σου ἐπὶ τοὺς λόφους, ἐπὶ τὰς πεδιάδας. Οὐαὶ εἰς σέ, Ἱερουσαλήμ! δὲν θέλεις καθαρισθῆ; μετά, πότε ἔτι;