Σταμάτα και θυμήσου ότι έρχεσαι ενώπιον του Θεού των θεών (Ψαλμός 50:1).
Ψαλμός 50
1[Ψαλμὸς τοῦ Ἀσάφ.] Ὁ Θεὸς τῶν θεῶν, ὁ Κύριος ἐλάλησε, καὶ ἐκάλεσε τὴν γῆν, ἀπὸ ἀνατολῆς ἡλίου ἕως δύσεως αὐτοῦ.
2Ἐκ τῆς Σιών, ἥτις εἶναι ἡ ἐντέλεια τῆς ὡραιότητος, ἔλαμψεν ὁ Θεός.
3Θέλει ἐλθεῖ ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ δὲν θέλει σιωπήσει· πῦρ κατατρῶγον θέλει εἶσθαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ πέριξ αὐτοῦ σφοδρὰ ἀνεμοζάλη,
4θέλει προσκαλέσει τοὺς οὐρανοὺς ἄνωθεν καὶ τὴν γῆν, διὰ νὰ κρίνῃ τὸν λαὸν αὑτοῦ.
5Συναθροίσατέ μοι τοὺς ὁσίους μου, οἵτινες ἔκαμον μετ᾿ ἐμοῦ συνθήκην ἐπὶ θυσίας.
6Καὶ οἱ οὐρανοὶ θέλουσιν ἀναγγέλλει τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ· διότι ὁ Θεός, αὐτὸς εἶναι ὁ Κριτής.
Διάψαλμα.
7Ἄκουσον, λαὲ μου, καὶ θέλω λαλήσει· Ἰσραήλ, καὶ θέλω διαμαρτυρήσει κατὰ σοῦ· Ὁ Θεός, ὁ Θεὸς σου εἶμαι ἐγὼ.
8Δὲν θέλω σὲ ἐλέγξει διὰ τὰς θυσίας σου, τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου εἶναι διαπαντὸς ἐνώπιόν μου.
9Δὲν θέλω δεχθῆ ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχον, τράγους ἐκ τῶν ποιμνίων σου.
10Διότι ἐμοῦ εἶναι πάντα τὰ θηρία τοῦ δάσους, τὰ κτήνη τὰ ἐπὶ χιλίων ὀρέων.
11Γνωρίζω πάντα τὰ πετεινὰ τῶν ὀρέων, καὶ τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ.
12Ἐὰν πεινάσω, δὲν θέλω εἰπεῖ τοῦτο πρὸς σέ· διότι ἐμοῦ εἶναι ἡ οἰκουμένη καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς.
13Μήπως ἐγὼ θέλω φάγει κρέας ταύρων ἤ πίει αἷμα τράγων;
14Θυσίασον εἰς τὸν Θεὸν θυσίαν αἰνέσεως, καὶ ἀπόδος εἰς τὸν Ὕψιστον τὰς εὐχὰς σου·
15καὶ ἐπικαλοῦ ἐμὲ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, θέλω σὲ ἐλευθερώσει, καὶ θέλεις μὲ δοξάσει.
16Πρὸς δὲ τὸν ἀσεβῆ εἶπεν ὁ Θεός· Τὶ πρὸς σέ, νὰ διηγῆσαι τὰ διατάγματά μου καὶ νὰ ἀναλαμβάνῃς τὴν διαθήκην μου ἐν τῷ στόματί σου;
17Σὺ δὲ μισεῖς παιδείαν καὶ ἀπορρίπτεις ὀπίσω σου τοὺς λόγους μου.
18Ἐὰν ἴδῃς κλέπτην, τρέχεις μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ μετὰ τῶν μοιχῶν εἶναι ἡ μερὶς σου.
19Παραδίδεις τὸ στόμα σου εἰς τὴν κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιπλέκει δολιότητα.
20Καθήμενος λαλεῖς κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου· βάλλεις σκάνδαλον κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρὸς σου.
21Ταῦτα ἔπραξας, καὶ ἐσιώπησα· ὑπέλαβες ὅτι εἶμαι τῷ ὄντι ὅμοιός σου· θέλω σὲ ἐλέγξει, καὶ θέλω παραστήσει πάντα ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σου.
22Θέσατε λοιπὸν τοῦτο εἰς τὸν νοῦν σας, οἱ λησμονοῦντες τὸν Θεόν, μήποτε σᾶς ἁρπάσω, καὶ οὐδεὶς ὁ λυτρώσων.
23Ὁ προσφέρων θυσίαν αἰνέσεως, οὗτος μὲ δοξάζει· καὶ εἰς τὸν εὐθετοῦντα τὴν ὁδὸν αὑτοῦ θέλω δείξει τὴν σωτηρίαν τοῦ Θεοῦ.
Στη Βίβλο, βλέπουμε την τάση των ανθρώπων η σχέση μας με τον Θεό να καταντά άδεια θρησκευτική πρακτική με νομικίστικη γλώσσα. Οι προφήτες και ο Ιησούς το κατέκριναν (π.χ. Ματθαίος 6:16), ο Παύλος ήταν αντίθετος. Ο Ψαλμός καλεί τον λαό του Θεού σε μια ζωντανή σχέση.
Εδώ έχουμε ένα δικαστήριο: Ο άγιος Θεός καλεί τη δημιουργία να ακούσει τις κατηγορίες ενάντια στον λαό του Θεού. Η εβραϊκή λέξη για το «τους οσίους μου» στο εδ. 5 σημαίνει «οι αποδέκτες της πιστής αγάπης μου» ή «αυτοί που έχουν βρει χάρη ενώπιόν μου». Η σχέση διαθήκης του λαού με τον Θεό βασίζεται στη δική Του πρωτοβουλία (βλ. Δευτερονόμιο 7:6)· δεν αποκτάται με δικές μας πράξεις.
Εύκολα χρησιμοποιούμε τις θυσίες για να αποκτήσουμε την εύνοια του Θεού, αλλά δεν μπορούμε να προσφέρουμε για τις «ανάγκες» του Θεού (εδ. 7-13). Ο Θεός προσφέρει μια σχέση αγάπης, όπου οι θυσίες είναι ένδειξη ευγνωμοσύνης· όπου ο λαός Του Τον καλεί και Αυτός τους σώζει. Πώς προσπαθούν οι χριστιανοί να κερδίσουν την εύνοια του Θεού μέσα από θρησκευτικές πρακτικές;
Η δεύτερη κατηγορία που ο Θεός απαγγέλλει ενάντια στον λαό Του είναι ότι γνωρίζουν και επαναλαμβάνουν τους νόμους Του, αλλά δεν τους εφαρμόζουν (εδ. 16-21). Ο λόγος του Θεού είναι σαν καθρέφτης, δείχνει τα θέματα που χρειάζονται προσοχή (Ιάκωβος 1:22-25).
Α΄ Χρονικών 24–27, Γαλάτες 3
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
