1Καὶ ὁ Ἀχιτόφελ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, Ἄς ἐκλέξω τώρα δώδεκα χιλιάδας ἀνδρῶν καὶ σηκωθείς, ἄς καταδιώξω ὀπίσω τοῦ Δαβὶδ τὴν νύκτα·2καὶ θέλω ἐπέλθει κατ᾿ αὐτοῦ, ἐνῷ εἶναι ἀποκαμωμένος καὶ ἐκλελυμένος τὰς χεῖρας, καὶ θέλω κατατρομάξει αὐτόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ θέλει φύγει, καὶ θέλω πατάξει τὸν βασιλέα μεμονωμένον·3καὶ θέλω ἐπιστρέψει πάντα τὸν λαὸν πρὸς σέ· διότι ὁ ἀνήρ, τὸν ὁποῖον σὺ ζητεῖς, εἶναι ὡς ἐὰν πάντες ἐπέστρεφον· πᾶς δὲ ὁ λαὸς θέλει εἶσθαι ἐν εἰρήνῃ.
4Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος εἰς τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ εἰς πάντας τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰσραήλ.5Τότε εἶπεν ὁ Ἀβεσσαλώμ, Κάλεσον τώρα καὶ Χουσαΐ τὸν Ἀρχίτην, καὶ ἄς ἀκούσωμεν τί λέγει καὶ αὐτός.6Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν ὁ Χουσαΐ πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἀβεσσαλώμ, λέγων, Ὁ Ἀχιτόφελ ἐλάλησε κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον· πρέπει νὰ κάμωμεν κατὰ τὸν λόγον αὐτοῦ ἤ οὐχί; λάλησον σύ.
7Καὶ εἶπεν ὁ Χουσαΐ πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, Δὲν εἶναι καλή ἡ συμβουλή, τὴν ὁποίαν ἔδωκεν ὁ Ἀχιτόφελ ταύτην τὴν φοράν.8Καὶ εἶπεν ὁ Χουσαΐ, σὺ ἐξεύρεις τὸν πατέρα σου καὶ τοὺς ἄνδρας αὐτοῦ, ὅτι εἶναι δυνατοὶ καὶ κατάπικροι τὴν ψυχήν, ὡς ἄρκτος στερηθεῖσα τῶν τέκνων αὑτῆς ἐν τῇ πεδιάδι καὶ ὁ πατήρ σου εἶναι ἀνήρ πολεμιστής καὶ δὲν θέλει μείνει τὴν νύκτα μετὰ τοῦ λαοῦ·9ἰδοὺ, τώρα εἶναι κεκρυμμένος ἐν λάκκῳ τινὶ ἤ ἐν ἄλλῳ τινὶ τόπῳ· καὶ ἐὰν πέσωσί τινες ἐξ αὐτῶν εἰς τὴν ἀρχήν, πᾶς ὅστις ἀκούσῃ θέλει εἰπεῖ, θραῦσις ἔγεινεν εἰς τὸν λαόν, τὸν ἀκολουθοῦντα τὸν Ἀβεσσαλώμ·10τότε καὶ ὁ ἀνδρεῖος, τοῦ ὁποίου ἡ καρδία εἶναι ὡς ἡ καρδία τοῦ λέοντος, θέλει παντάπασι νεκρωθῆ· διότι πᾶς ὁ Ἰσραήλ ἐξεύρει, ὅτι ὁ πατήρ σου εἶναι δυνατός· καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ, ἄνδρες δυνάμεως·11διὰ ταῦτα ἐγὼ συμβουλεύω νὰ συναχθῇ πρὸς σὲ πᾶς ὁ Ἰσραήλ, ἀπὸ Δάν ἕως Βήρ-σαβεέ, ὡς ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὴν θάλασσαν κατὰ τὸ πλῆθος, καὶ νὰ ὑπάγῃς προσωπικῶς νὰ πολεμήσῃς·12οὕτω θέλομεν ἐπέλθει κατ᾿ αὐτοῦ εἰς ὅντινα τόπον εὑρεθῇ, καὶ θέλομεν πέσει ἐπ᾿ αὐτὸν ὡς πίπτει ἡ δρόσος ἐπὶ τὴν γῆν· ὥστε ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐκ πάντων τῶν ἀνθρώπων τῶν μετ᾿ αὐτοῦ δὲν θέλει μείνει οὐδὲ εἷς·13ἐὰν δὲ καταφύγῃ εἰς πόλιν τινά, τότε πᾶς ὁ Ἰσραήλ θέλει φέρει κατὰ τῆς πόλεως ἐκείνης σχοινία, καὶ θέλομεν σύρει αὐτήν ἕως τοῦ χειμάρρου, ὥστε νὰ μή μείνῃ ἐκεῖ οὐδὲ λιθάριον.
14Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ καὶ πάντες οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ, Καλητέρα εἶναι ἡ συμβουλή τοῦ Χουσαΐ τοῦ Ἀρχίτου παρὰ τὴν συμβουλήν τοῦ Ἀχιτόφελ. Διότι ὁ Κύριος διέταξε νὰ διασκεδάσῃ τὴν καλήν συμβουλήν τοῦ Ἀχιτόφελ, διὰ νὰ ἐπιφέρῃ ὁ Κύριος τὸ κακὸν ἐπὶ τὸν Ἀβεσσαλώμ.
15Καὶ εἶπεν ὁ Χουσαΐ πρὸς τὸν Σαδὼκ καὶ πρὸς τὸν Ἀβιάθαρ τοὺς ἱερεῖς, Οὕτω καὶ οὕτω συνεβούλευσεν ὁ Ἀχιτόφελ τὸν Ἀβεσσαλὼμ καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰσραήλ, καὶ οὕτω καὶ οὕτω συνεβούλευσα ἐγώ·16τώρα λοιπὸν ἀποστείλατε ταχέως καὶ ἀναγγείλατε πρὸς τὸν Δαβίδ, λέγοντες, Μή μείνῃς τὴν νύκτα ταύτην ἐν ταῖς πεδιάσι τῆς ἐρήμου, ἀλλὰ σπεῦσον νὰ διαπεράσῃς, διὰ νὰ μή καταποθῇ ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ.
17Ὁ δὲ Ἰωνάθαν καὶ ὁ Ἀχιμάας ἵσταντο πλησίον τῆς Ἔν-ρωγήλ, διότι δὲν ἐτόλμων νὰ φανῶσιν ὅτι εἰσήρχοντο εἰς τὴν πόλιν· καὶ ὑπῆγε παιδίσκη τίς καὶ ἀπήγγειλε πρὸς αὐτοὺς τὸ πρᾶγμα· οἱ δὲ ὑπῆγαν καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν βασιλέα Δαβίδ.18Νέος τίς δὲ ἰδὼν αὐτούς, ἀπήγγειλε πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ· πλήν καὶ οἱ δύο ὑπῆγαν ταχέως καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν οἰκίαν τινὸς ἐν Βαουρείμ, ὅστις εἶχε φρέαρ ἐν τῇ αὐλῇ αὑτοῦ, καὶ κατέβησαν ἐκεῖ.19Καὶ ἡ γυνή λαβοῦσα κάλυμμα ἐξήπλωσεν ἐπὶ τὸ στόμιον τοῦ φρέατος, καὶ ἔχυσεν ἐπ᾿ αὐτὸ κοπανισμένον σῖτον· ὥστε δὲν ἐγνώσθη τὸ πρᾶγμα.
20Καὶ ἐλθόντες οἱ δοῦλοι τοῦ Ἀβεσσαλὼμ εἰς τὴν οἰκίαν πρὸς τὴν γυναῖκα, εἶπον, Ποῦ εἶναι ὁ Ἀχιμάας καὶ ὁ Ἰωνάθαν; Ἡ δὲ γυνή εἶπε πρὸς αὐτούς, Διέβησαν τὸ ῥυάκιον τοῦ ὕδατος. Καὶ ἀφοῦ ἐζήτησαν καὶ δὲν εὕρηκαν αὐτούς, ἐπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ.
21Ἀφοῦ δὲ ἐκεῖνοι ἀνεχώρησαν, ἀνέβησαν ἐκ τοῦ φρέατος καὶ ὑπῆγαν καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν βασιλέα Δαβὶδ καὶ εἶπον πρὸς τὸν Δαβίδ, Σηκώθητε καὶ περάσατε ταχέως τὸ ὕδωρ· διότι οὕτω συνεβούλευσεν ἐναντίον σας ὁ Ἀχιτόφελ.22Τότε ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ διέβησαν τὸν Ἰορδάνην· μέχρι τοῦ χαράγματος τῆς ἡμέρας δὲν ἔλειψεν οὐδὲ εἷς ἐξ αὐτῶν, ὅστις δὲν διέβη τὸν Ἰορδάνην.
23Ὁ δὲ Ἀχιτόφελ, ἰδὼν ὅτι ἡ συμβουλή αὐτοῦ δὲν ἐξετελέσθη, ἐσαμάρωσε τὸν ὄνον αὑτοῦ καὶ σηκωθείς, ἀνεχώρησε πρὸς τὸν οἶκον αὑτοῦ, εἰς τὴν πόλιν αὑτοῦ· καὶ ἀφοῦ διέταξε τὰ τοῦ οἴκου αὑτοῦ, ἐκρεμάσθη καὶ ἀπέθανε καὶ ἐτάφη ἐν τῷ τάφῳ τοῦ πατρὸς αὑτοῦ.
24Καὶ ὁ Δαβὶδ ἦλθεν εἰς Μαχαναΐμ· ὁ δὲ Ἀβεσσαλὼμ διέβη τὸν Ἰορδάνην, αὐτὸς καὶ πάντες οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ μετ᾿ αὐτοῦ.25Καὶ κατέστησεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἀρχιστράτηγον τὸν Ἀμασὰ ἀντὶ τοῦ Ἰωάβ. Ἦτο δὲ ὁ Ἀμασὰ υἱὸς ἀνδρὸς ὀνομαζομένου Ἰθρά, Ἰσραηλίτου, ὅστις εἰσῆλθε πρὸς τὴν Ἀβιγαίαν, θυγατέρα τοῦ Νάας, ἀδελφήν Σερουΐας, τῆς μητρὸς τοῦ Ἰωάβ.26Καὶ ἐστρατοπέδευσαν ὁ Ἰσραήλ καὶ ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἐν γῇ Γαλαάδ.
27Ὅτε δὲ ἦλθεν ὁ Δαβὶδ εἰς Μαχαναΐμ, Σωβεί, ὁ υἱὸς τοῦ Νάας ἀπὸ Ῥαββὰ ἐκ τῶν υἱῶν Ἀμμών, καὶ Μαχείρ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμμήλ ἀπὸ Λὸ-δεβάρ, καὶ Βαρζελλαΐ ὁ Γαλααδίτης ἀπὸ Ῥωγελλίμ,28ἔφεραν κλίνας καὶ λεκάνας καὶ σκεύη πήλινα καὶ σῖτον καὶ κριθήν καὶ ἄλευρον καὶ σῖτον πεφρυγανισμένον καὶ κυάμους καὶ φακήν καὶ ὄσπρια πεφρυγανισμένα,29καὶ μέλι καὶ βούτυρον καὶ πρόβατα καὶ τυροὺς βοὸς πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ πρὸς τὸν λαὸν τὸν μετ᾿ αὐτοῦ, διὰ νὰ φάγωσι διότι εἶπον, Ὁ λαὸς εἶναι πεινασμένος καὶ ἐκλελυμένος καὶ διψασμένος ἐν τῇ ἐρήμῳ.