1Καὶ ἀπεκρίθη Σωφὰρ ὁ Νααμαθίτης καὶ εἶπε·
2Διὰ τοῦτο οἱ στοχασμοὶ μου μὲ κινοῦσιν εἰς τὸ νὰ ἀποκριθῶ, καὶ διὰ τοῦτο σπεύδω.
3Ἤκουσα τὴν εἰς ἐμὲ ὀνειδιστικήν ἐπίπληξιν, καὶ τὸ πνεῦμα τῆς συνέσεως μου μὲ κάμνει νὰ ἀποκριθῶ. 4Δὲν γνωρίζεις τοῦτο παλαιόθεν ἀφ᾿ ὅτου ὁ ἄνθρωπος ἐτέθη ἐπὶ τῆς γῆς,5ὅτι ὁ θρίαμβος τῶν ἀσεβῶν εἶναι ὀλιγοχρόνιος, καὶ ἡ χαρὰ τοῦ ὑποκριτοῦ στιγμαία.6Καὶ ἄν τὸ μεγαλεῖον αὐτοῦ ἀναβῇ εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἡ κεφαλή αὐτοῦ φθάσῃ ἕως τῶν νεφελῶν,7θέλει ἀφανισθῆ διαπαντὸς ὡς κόπρος αὐτοῦ· ὅσοι ἔβλεπον αὐτὸν θέλουσι λέγει, Ποῦ ἐκεῖνος;8θέλει πετάξει ὡς ὄνειρον καὶ δὲν θέλει εὑρεθῆ· καὶ, ὡς ὄρασις τῆς νυκτὸς θέλει ἐξαφανισθῆ.9Καὶ ὁ ὀφθαλμὸς ὅστις ἔβλεπεν αὐτὸν δὲν θέλει ἰδεῖ αὐτὸν πλέον· καὶ ὁ τόπος αὐτοῦ δὲν θέλει πλέον γνωρίσει αὐτόν.10Οἱ υἱοὶ αὐτοῦ θέλουσι ζητήσει τὴν εὔνοιαν τῶν πτωχῶν, καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ θέλουσιν ἐπιστρέψει τὰ ἀγαθὰ αὐτῶν.
11Τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ γέμουσιν ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων τῆς νεότητος αὐτοῦ, καὶ θέλουσι κοιμηθῆ μετ᾿ αὐτοῦ ἐν χώματι.12Ἄν καὶ ἡ κακία ἦναι γλυκεῖα ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ, κρύπτῃ αὐτήν ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὑτοῦ·13ἄν καὶ περιθάλπῃ αὐτήν καὶ δὲν ἀφίνῃ αὐτήν, ἀλλὰ κρατῇ αὐτήν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ οὐρανίσκου αὑτοῦ·14ὅμως ἡ τροφή αὐτοῦ θέλει ἀλλοιωθῆ εἰς τὰ ἐντόσθια αὐτοῦ· χολή ἀσπίδων θέλει γείνει ἐν αὐτῷ.15Τὰ πλούτη ὅσα κατέπιε, θέλει ἐξεμέσει· ὁ Θεὸς θέλει ἐκσπάσει αὐτὰ ἀπὸ τῆς κοιλίας αὐτοῦ.16Φαρμάκιον ἀσπίδων θέλει θηλάσει· γλῶσσα ἐχίδνης θέλει θανατώσει αὐτόν.17Δὲν θέλει ἰδεῖ τοὺς ποταμούς, τοὺς ῥύακας τοὺς ῥέοντας μέλι καὶ βούτυρον.18Ἐκεῖνο, διὰ τὸ ὁποῖον ἐκοπίασε, θέλει ἀποδώσει καὶ δὲν θέλει καταπίει αὐτό· κατὰ τὴν ἀπόκτησιν θέλει γείνει ἡ ἀπόδοσις αὐτοῦ, καὶ δὲν θέλει χαρῆ.
19Διότι κατέθλιψεν, ἐγκατέλιπε τοὺς πένητας· ἥρπασεν οἰκίαν, τὴν ὁποίαν δὲν ᾠκοδόμησε.20Βεβαίως δὲν θέλει γνωρίσει ἀνάπαυσιν ἐν τῇ κοιλίᾳ αὑτοῦ· δὲν θέλει διασώσει οὐδὲν ἐκ τῶν ἐπιθυμητῶν αὑτοῦ.21Δὲν θέλει μείνει εἰς αὐτὸν οὐδὲν πρὸς τροφήν· ὅθεν δὲν θέλει ἐλπίσει ἐπὶ τὰ ἀγαθὰ αὑτοῦ.22Ἐν τῇ πλήρει ἀφθονίᾳ αὐτοῦ θέλει ἐπέλθει ἐπ᾿ αὐτὸν στενοχωρίᾳ· πᾶσα ἡ δύναμις τῆς ταλαιπωρίας θέλει ἐπιπέσει ἐπ᾿ αὐτόν.23Ἐνῷ καταγίνεται νὰ ἐμπλήσῃ τὴν κοιλίαν αὑτοῦ, ὁ Θεὸς θέλει ἀποστείλει τὸν θυμὸν τῆς ὀργῆς αὑτοῦ ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ θέλει ἐπιβρέξει αὐτὸν κατ᾿ αὐτοῦ ἐνῷ τρώγει.24Ἐνῷ φεύγει τὸ ὅπλον τὸ σιδηροῦν, τὸ χάλκινον τόξον θέλει διαπεράσει αὐτόν.25Τὸ βέλος σύρεται καὶ διαπερᾷ τὸ σῶμα, καὶ ἡ ἀστράπτουσα ἀκμή ἐξέρχεται ἐκ τῆς χολῆς αὐτοῦ. Τρόμοι εἶναι ἐπ᾿ αὐτόν,26πᾶν σκότος κρύπτεται ἐν τοῖς ταμείοις αὐτοῦ· πῦρ ἄσβεστον θέλει κατατρώγει αὐτόν· ὅσοι ἐναπελείφθησαν ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θέλουσι δυστυχεῖ.27Ὁ οὐρανὸς θέλει ἀνακαλύψει τὴν ἀνομίαν αὐτοῦ· καὶ ἡ γῆ θέλει σηκωθῆ κατ᾿ αὐτοῦ.28Ἡ περιουσία τοῦ οἴκου αὐτοῦ θέλει ἀφανισθῆ· θέλει διαρρεύσει ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κατ᾿ αὐτοῦ ὀργῆς.29Αὕτη εἶναι ἡ παρὰ τοῦ Θεοῦ μερὶς τοῦ ἀσεβοῦς ἀνθρώπου, καὶ ἡ κληρονομία ἡ διωρισμένη εἰς αὐτὸν παρὰ τοῦ Θεοῦ.