«Γι’ αυτό ας πλησιάσουμε τον Θεό με ειλικρινή διάθεση και με βεβαιότητα στην πίστη μας» (Εβραίους 10:22).
Λευιτικό 17:1-16
Οι περιορισμοί στην αρχή του κεφαλαίου είναι κατανοητοί. Αν ο λαός πρόσφερε ο ίδιος τις θυσίες του, θα ήταν εύκολο οι προσφορές στον Κύριο να συγχέονται με τις θυσίες των γειτονικών λαών στους δικούς τους θεούς και σύντομα ο λαός του Κυρίου θα προσκυνούσε ψεύτικους θεούς. Οι περιορισμοί στους τρόπους με τους οποίους οι θυσίες θα γίνονταυν δεκτές εξασφάλιζαν την αγνότητα της λατρείας.
Δυσνόητη φαίνεται η απαγόρευση της κατανάλωσης του αίματος και οι αυστηρές οδηγίες για τη σφαγή των ζώων που θα καταναλωνόταν το κρέας τους. Όμως το αίμα κατείχε κεντρική θέση στο σύστημα των θυσιών. Ως απαραίτητο στοιχείο της ζωής, χρησιμοποιήθηκε σαν σύμβολο της κάθαρσης την ημέρα του Εξιλασμού (εδ. 11). Η σφαγή ενός ζώου για να καταναλωθεί το κρέας του έπρεπε να γίνει έτσι, ώστε το αίμα να στραγγιστεί και κανείς να μην μπορεί να το φάει (εδ. 14β).
Φανταστείτε το σοκ των Ιουδαίων όταν ο Ιησούς ανέτρεψε αυτή τη διδασκαλία, λέγοντας: «αν δεν φάτε τη σάρκα του Υιού του Ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε συμμετοχή στη ζωή» (Ιωάννης 6:53). Το αίμα των ζώων, που καθόλου δεν αποτελούσε μόνιμη λύση για την αμαρτία, έδειχνε τη θυσία του Ιησού (βλ. Εβραίους 10:4). Το να πιεις το αίμα Του, που συμβολίζει το να χυθεί το αίμα, σημαίνει ότι οικειοποιείσαι το όφελος της θυσίας Του.
Δευτερονόμιο 23–24, Ρωμαίους 5
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]