Σε Σένα, Πατέρα, Υιέ και Άγιο Πνεύμα αφιερώνω ξανά τον εαυτό μου. Είσαι ο βράχος μου, το οχυρό, ο λυτρωτής μου.
Β΄ Σαμουήλ 22:1-16
1Καὶ ἐλάλησεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Κύριον τοὺς λόγους τῆς ᾠδῆς ταύτης, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ὁ Κύριος ἠλευθέρωσεν αὐτὸν ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ χειρὸς τοῦ Σαούλ·
2καὶ εἶπεν, Ὁ Κύριος εἶναι πέτρα μου καὶ φρούριόν μου καὶ ἐλευθερωτής μου·3ὁ Θεὸς εἶναι ὁ βράχος μου· ἐπ᾿ αὐτὸν θέλω ἐλπίζει· ἡ ἀσπὶς μου καὶ τὸ κέρας τῆς σωτηρίας μου, ὁ ὑψηλὸς πύργος μου καὶ ἡ καταφυγή μου, ὁ σωτήρ μου· σὺ ἔσωσάς με ἐκ τῆς ἀδικίας.4Θέλω ἐπικαλεσθῆ τὸν ἀξιΰμνητον Κύριον, καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου θέλω σωθῆ.5Ὅτε τοῦ θανάτου τὰ κύματα μὲ περιεκύκλωσαν, χείμαρροι ἀνομίας μὲ κατετρόμαξαν,6οἱ πόνοι τοῦ ᾅδου μὲ περιεκύκλωσαν, αἱ παγίδες τοῦ θανάτου μὲ ἔφθασαν,7ἐν τῇ στενοχωρίᾳ μου ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον, καὶ πρὸς τὸν Θεὸν μου ἐβόησα· καὶ ἤκουσε τῆς φωνῆς μου ἐκ τοῦ ναοῦ αὑτοῦ, καὶ ἡ κραυγή μου ἦλθεν εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.8Τότε ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἔγεινεν ἡ γῇ· τὰ θεμέλια τοῦ οὐρανοῦ ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, διότι ὠργίσθη.9Καπνὸς ἀνέβαινεν ἐκ τῶν μυκτήρων αὐτοῦ, καὶ πῦρ κατατρῶγον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ᾿ αὐτοῦ.10Καὶ ἔκλινε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.11Καὶ ἐπέβη ἐπὶ χερουβεὶμ καὶ ἐπέταξε, καὶ ἐφάνη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.12Καὶ ἔθεσε σκηνήν πέριξ αὑτοῦ τὸ σκότος, ὕδατα ζοφερά, νέφη πυκνὰ τῶν ἀέρων.13Ἄνθρακες πυρὸς ἐξεκαύθησαν ἐκ τῆς λάμψεως τῆς ἔμπροσθεν αὐτοῦ.14Ἐβρόντησεν ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ὁ Ὕψιστος ἔδωκε τὴν φωνήν αὑτοῦ.15Καὶ ἀπέστειλε βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτούς· ἀστραπάς, καὶ συνετάραξεν αὐτούς.
16Καὶ ἐφάνησαν οἱ πυθμένες τῆς θαλάσσης, ἀνεκαλύφθησαν τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης, εἰς τὴν ἐπιτίμησιν τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τοῦ φυσήματος τῆς πνοῆς τῶν μυκτήρων αὐτοῦ.
Αυτό το τραγούδι δοξολογίας έχει ενδιαφέρουσα θέση στη ζωή του Δαβίδ. Το ότι το συναντάμε σε αυτό το κεφάλαιο υπονοεί ότι αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του (βλ. 23:1). Αλλά αυτά που περιγράφει είναι έργα κάποιου νέου!
Με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, έχουμε εδώ τον Ψαλμό 18 που αποδίδεται στον Δαβίδ, καθώς δοξολογούσε τον Κύριο όταν τον είχε λυτρώσει από όλους τους εχθρούς του και από τον Σαούλ. Αυτό το περιστατικό περιγράφεται στο Α΄ Σαμουήλ κεφ. 31 και Β΄ Σαμουήλ κεφ. 1, αλλά θα μπορούσε να είχε γραφτεί κατά την περίοδο πριν από την ενθρόνιση του Δαβίδ (Β΄ Σαμουήλ κεφ. 2–5). Είναι ένας εκτεταμένος Ψαλμός, πλούσιας δοξολογίας και φαντασίας.
Όταν η κραυγή του Δαβίδ ακούγεται στον ναό του Θεού, ξεσπούν σεισμοί, φωτιά, καπνός και δράση, καθώς ο Κύριος ενεργεί για λογαριασμό του. Άρα, γιατί επανεμφανίζεται αυτός ο Ψαλμός στο τέλος της ζωής του;
Ίσως ο Δαβίδ θεωρούσε αυτό τον Ψαλμό κάτι σαν την υπογραφή του. Ίσως αυτός ο Ψαλμός περιείχε τον ύμνο της καρδιάς του. Ίσως έχουμε κι εμείς έναν προσωπικό ύμνο, που μιλάει για την παρουσία και τη δράση του Θεού στη δική μας ζωή.
Ησαΐας 61–62, Εβραίους 12
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
