Αν δεν υπάρχει ανάσταση, τότε είμαστε χαμένοι. Ευχαρίστησε τον Ιησού που αναστήθηκε για σένα.
Ιώβ 14
1Ἄνθρωπος γεγεννημένος ἐκ γυναικὸς εἶναι ὀλιγόβιος καὶ πλήρης ταραχῆς·2ἀναβλαστάνει ὡς ἄνθος καὶ κόπτεται· φεύγει ὡς σκιὰ καὶ δὲν διαμένει.3Καὶ ἐπὶ τοιοῦτον ἀνοίγεις τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, καὶ μὲ φέρεις εἰς κρίσιν μετὰ σοῦ;4Τίς δύναται νὰ ἐξαγάγῃ καθαρὸν ἀπὸ ἀκαθάρτου; οὐδείς.5Ἐπειδή αἱ ἡμέραι αὐτοῦ εἶναι προσδιωρισμέναι, ὁ ἀριθμὸς τῶν μηνῶν αὐτοῦ εὑρίσκεται παρὰ σοί, καὶ σὺ ἔθεσας τὰ ὅρια αὐτοῦ, καὶ δὲν δύναται νὰ ὑπερβῇ αὐτὰ, 6ἀπόστρεψον ἀπ᾿ αὐτοῦ, διὰ νὰ ἡσυχάσῃ, ἑωσοῦ χαίρων ἐκπληρώσῃ ὡς μισθωτὸς τὴν ἡμέραν αὑτοῦ.7Διότι περὶ τοῦ δένδρου, ἐὰν κοπῇ, εἶναι ἐλπὶς ὅτι θέλει ἀναβλαστήσει, καὶ ὅτι ὁ τρυφερὸς αὐτοῦ βλαστὸς δὲν θέλει ἐκλείψει.8Καὶ ἄν ἡ ῥίζα αὐτοῦ παλαιωθῇ ἐν τῇ γῇ καὶ ὁ κορμὸς αὐτοῦ ἀποθάνῃ ἐν τῷ χώματι,9ὅμως διὰ τῆς ὀσμῆς τοῦ ὕδατος θέλει ἀναβλαστήσει καὶ θέλει ἐκβάλει κλάδους ὡς νεόφυτον.10Ἀλλ᾿ ὁ ἄνθρωπος ἀποθνήσκει καὶ παρέρχεται· καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐκπνέει, καὶ ποῦ εἶναι;11Καθὼς τὰ ὕδατα ἐκλείπουσιν ἐκ τῆς θαλάσσης καὶ ὁ ποταμὸς στειρεύει καὶ ξηραίνεται,
12οὕτως ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ κοιμηθῇ, δὲν ἀνίσταται· ἑωσοῦ οἱ οὐρανοὶ μή ὑπάρξωσι, δὲν θέλουσιν ἐξυπνήσει, καὶ δὲν θέλουσιν ἐγερθῆ ἐκ τοῦ ὕπνου αὑτῶν.13Εἴθε νὰ μὲ ἔκρυπτες ἐν τῷ τάφῳ, νὰ μὲ ἐσκέπαζες ἑωσοῦ παρέλθῃ ἡ ὀργή σου, νὰ προσδιώριζες εἰς ἐμὲ προθεσμίαν, καὶ τότε νὰ μὲ ἐνθυμηθῇς!14Ἐὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρωπος, θέλει ἀναζήσει; πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ἐκστρατείας μου θέλω περιμένει, ἑωσοῦ ἔλθῃ ἡ ἀπαλλαγή μου.15Θέλεις καλέσει, καὶ ἐγὼ θέλω σοὶ ἀποκριθῆ· θέλεις ἐπιβλέψει εἰς τὸ ἔργον τῶν χειρῶν σου.16Διότι τώρα ἀριθμεῖς τὰ διαβήματά μου· δὲν παραφυλάττεις τὰς ἁμαρτίας μου;
17Ἡ παράβασίς μου εἶναι ἐπεσφραγισμένη ἐν βαλαντίῳ, καὶ ἐπισημειόνεις τὴν ἀνομίαν μου.18Βεβαίως τὸ μὲν ὄρος πίπτον ἐξουδενοῦται, ὁ δὲ βράχος μετακινεῖται ἀπὸ τοῦ τόπου αὑτοῦ.19Τὰ ὕδατα τρώγουσι τὰς πέτρας· αἱ πλημμύραι αὐτῶν παρασύρουσι τὸ χῶμα τῆς γῆς· οὕτω σὺ καταστρέφεις τὴν ἐλπίδα τοῦ ἀνθρώπου,20ὑπερισχύεις πάντοτε ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς παρέρχεται· μεταβάλλεις τὴν ὄψιν αὐτοῦ καὶ ἀποπέμπεις αὐτόν.21Οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὑψοῦνται, καὶ αὐτὸς δὲν ἐξεύρει· καὶ ταπεινοῦνται, καὶ αὐτὸς δὲν ἐννοεῖ οὐδὲν περὶ αὐτῶν.22Μόνον ἡ σὰρξ αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτοῦ θέλει πονεῖ, καὶ ἡ ψυχή αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θέλει πενθεῖ.
Όσο λαμπρός και μεγαλοπρεπής και να είναι κάποιος, πάλι θα πεθάνει. Όπως λέει ο Εκκλησιαστής, όλα είναι ματαιότητα (Εκκλησιαστής 2:11,17-26). Ο Ιώβ έχει την ίδια απογοήτευση εξαιτίας της συναισθηματικής, σωματικής και πνευματικής πάλης του. Αν η ζωή είναι τόσο περαστική, ατελής και περιορισμένη (εδ. 2, 4, 5), γιατί δεν μας αφήνει ήσυχους ο Θεός (εδ. 6); Ακόμα και τα δέντρα είναι σε καλύτερη κατάσταση από μας (εδ. 7-10). Κάποιες φορές η ζωή μάς παρασέρνει και λέμε πράγματα που δεν έχουν και πολλή ισορροπία. Αυτή είναι έκφραση του συναισθήματος, που προκύπτει όταν η σχέση μας με τον Θεό δεν είναι αρμονική και αναρωτιόμαστε γιατί.
Εμείς γνωρίζουμε τον θάνατο, την ανάσταση και την ανάληψη του Ιησού και αυτή είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας. Όμως, ο Ιώβ έχει μόνο μια υποψία για την ανάσταση του σώματος. Η κραυγή του Ιώβ για τα εάν, τις υποθέσεις και τις αναζητήσεις του (εδ. 13-14) δείχνουν πόσο έντονα επιθυμεί αυτό που μόνο ο Κύριος Ιησούς μπορεί να χαρίσει.
Ιώβ 20–21, Λουκάς 20
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
