1Μετὰ δὲ ταῦτα ἡτοίμασεν εἰς ἑαυτὸν ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἁμάξας καὶ ἵππους καὶ πεντήκοντα ἄνδρας, διὰ νὰ τρέχωσιν ἔμπροσθεν αὐτοῦ.2Καὶ ἐσηκόνετο ὁ Ἀβεσσαλὼμ πρωΐ, καὶ ἵστατο εἰς τὰ πλάγια τῆς ὁδοῦ τῆς πύλης· καὶ ὁπότε τις ἔχων διαφορὰν τινα ἤρχετο πρὸς τὸν βασιλέα διὰ κρίσιν, τότε ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἐκάλει αὐτὸν πρὸς ἑαυτὸν καὶ ἔλεγεν, Ἐκ ποίας πόλεως εἶσαι; Ὁ δὲ ἀπεκρίνετο, Ὁ δοῦλός σου εἶναι ἐκ τῆς δεῖνος φυλῆς τοῦ Ἰσραήλ.3Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἀβεσσαλώμ, Ἰδέ, ἡ ὑπόθεσίς σου εἶναι καλή καὶ ὀρθή· πλήν δὲν εἶναι οὐδεὶς ὁ ἀκούων σε ἀπὸ μέρους τοῦ βασιλέως.4Ἔλεγε προσέτι ὁ Ἀβεσσαλώμ, Τίς νὰ μὲ ἐδιώριζε κριτήν τοῦ τόπου, διὰ νὰ ἔρχηται πρὸς ἐμὲ πᾶς ὅστις ἔχει διαφορὰν ἤ κρίσιν, καὶ νὰ δικαιόνω αὐτόν.5Καὶ ὁπότε τις ἐπλησίαζε διὰ νὰ προσκυνήσῃ αὐτόν, ἥπλονε τὴν χεῖρα αὑτοῦ καὶ ἐπίανεν αὐτὸν καὶ ἐφίλει αὐτόν.6Καὶ ἔκαμνεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον εἰς πάντα Ἰσραηλίτην ἐρχόμενον πρὸς τὸν βασιλέα διὰ κρίσιν· καὶ ὑπέκλεπτεν ὁ Ἀβεσσαλώμ τὰς καρδίας τῶν ἀνδρῶν Ἰσραήλ.
7Καὶ εἰς τὸ τέλος τεσσαράκοντα ἐτῶν εἶπεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ πρὸς τὸν βασιλέα, Ἄς ὑπάγω, παρακαλῶ, διὰ νὰ ἐκπληρώσω τὴν εὐχήν μου, τὴν ὁποίαν ηὐχήθην εἰς τὸν Κύριον, ἐν Χεβρών·8διότι ὁ δοῦλός σου ηὐχήθη εὐχήν, ὅτε κατῴκει ἐν Γεσσοὺρ ἐν Συρίᾳ, λέγων· Ἐὰν ὁ Κύριος μὲ ἐπιστρέψῃ τῳόντι εἰς Ἱερουσαλήμ, τότε θέλω προσφέρει θυσίαν εἰς τὸν Κύριον.9Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεύς, Ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ. Καὶ σηκωθείς, ὑπῆγεν εἰς Χεβρών.10Ἀπέστειλε δὲ ὁ Ἀβεσσαλὼμ κατασκόπους εἰς πάσας τὰς φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ, λέγων, Καθὼς ἀκούσητε τὴν φωνήν τῆς σάλπιγγος, θέλετε εἰπεῖ Ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἐβασίλευσεν ἐν Χεβρών.
11Καὶ ὑπῆγαν μετὰ τοῦ Ἀβεσσαλὼμ διακόσιοι ἄνδρες ἐξ Ἱερουσαλήμ, κεκλημένοι καὶ ὑπῆγαν ἐν τῇ ἁπλότητι αὑτῶν καὶ δὲν ἤξευραν οὐδέν.12Καὶ προσεκάλεσεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ Ἀχιτόφελ τὸν Γιλωναῖον, τὸν σύμβουλον τοῦ Δαβίδ, ἐκ τῆς πόλεως αὐτοῦ, ἐκ Γιλώ, ἐνῷ προσέφερε τὰς θυσίας. Καὶ ἡ συνωμοσία ἦτο δυνατή καὶ ὁ λαὸς ἐπληθύνετο ἀδιακόπως πλησίον τοῦ Ἀβεσσαλώμ.
13Ἦλθε δὲ μηνυτής πρὸς τὸν Δαβὶδ λέγων, Αἱ καρδίαι τῶν ἀνδρῶν Ἰσραήλ ἐστράφησαν κατόπιν τοῦ Ἀβεσσαλώμ.14Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς πάντας τοὺς δούλους αὑτοῦ τοὺς μεθ᾿ αὑτοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, Σηκώθητε, καὶ ἄς φύγωμεν· διότι δὲν θέλομεν δυνηθῆ νὰ διασωθῶμεν ἀπὸ προσώπου τοῦ Ἀβεσσαλώμ· σπεύσατε νὰ ἀναχωρήσωμεν, διὰ νὰ μή ἐπιταχύνῃ καὶ καταφθάσῃ ἡμᾶς καὶ σπρώξῃ τὸ κακὸν ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ πατάξῃ τὴν πόλιν ἐν στόματι μαχαίρας.15Καὶ οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως εἶπαν πρὸς τὸν βασιλέα, Εἰς πᾶν, ὅ, τι ἐκλέξῃ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς, ἰδού, οἱ δοῦλοί σου.16Καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ κατόπιν αὐτοῦ. Καὶ ἀφῆκεν ὁ βασιλεὺς τὰς δέκα γυναῖκας τὰς παλλακὰς διὰ νὰ φυλάττωσι τὸν οἶκον.
17Καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς ὁ λαὸς κατόπιν αὐτοῦ, καὶ ἐστάθησαν εἰς τόπον μακρὰν ἀπέχοντα.18Καὶ πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἐπορεύοντο πλησίον αὐτοῦ· καὶ πάντες οἱ Χερεθαῖοι καὶ πάντες οἱ Φελεθαῖοι καὶ πάντες οἱ Γετθαῖοι, ἑξακόσιοι ἄνδρες, οἱ ἐλθόντες ὀπίσω αὐτοῦ ἀπὸ Γάθ, προεπορεύοντο ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως.19Τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ἰτταΐ τὸν Γετθαῖον, Διὰ τί ἔρχεσαι καὶ σὺ μεθ᾿ ἡμῶν; ἐπίστρεψον καὶ κατοίκει μετὰ τοῦ βασιλέως, διότι εἶσαι ξένος, καὶ μάλιστα εἶσαι μετῳκισμένος ἐκ τοῦ τόπου σου·20χθὲς ἦλθες, καὶ σήμερον θέλω σὲ κάμει νὰ περιπλανᾶσαι μεθ᾿ ἡμῶν; ἐγὼ δὲ ὑπάγω ὅπου δυνηθῶ· ἐπίστρεψον καὶ λάβε καὶ τοὺς ἀδελφοὺς σου· ἔλεος καὶ ἀλήθεια μετὰ σοῦ.
21Ὁ δὲ Ἰτταΐ ἀπεκρίθη πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπε, Ζῇ Κύριος, καὶ ζῇ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς, ὅπου καὶ ἄν ἦναι ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς, εἴτε εἰς θάνατον, εἴτε εἰς ζωήν, βεβαίως ἐκεῖ θέλει εἶσθαι καὶ ὁ δοῦλός σου.22Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἰτταΐ, Ἐλθὲ λοιπόν, καὶ διάβαινε. Καὶ διέβη ὁ Ἰτταΐ ὁ Γετθαῖος καὶ πάντες οἱ ἄνδρες αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ παιδία τὰ μετ᾿ αὐτοῦ.23Ὅλος δὲ ὁ τόπος ἔκλαιε μετὰ φωνῆς μεγάλης, καὶ διέβαινε πᾶς ὁ λαός· διέβη καὶ ὁ βασιλεὺς τὸν χείμαρρον Κέδρων· καὶ πᾶς ὁ λαὸς διέβη κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς ἐρήμου.
24Καὶ ἰδού, προσέτι ὁ Σαδὼκ καὶ πάντες οἱ Λευΐται μετ᾿ αὐτοῦ, φέροντες τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Θεοῦ· καὶ ἔστησαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ· ἀνέβη δὲ ὁ Ἀβιάθαρ, ἀφοῦ ἐτελείωσε πᾶς ὁ λαὸς διαβαίνων ἀπὸ τῆς πόλεως. 25Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σαδώκ, Ἀπόστρεψον τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν πόλιν· ἐὰν εὕρω χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Κυρίου, θέλει μὲ κάμει νὰ ἐπιστρέψω καὶ νὰ ἴδω αὐτήν καὶ τὸ κατοικητήριον αὐτοῦ·26ἀλλ᾿ ἐὰν εἴπῃ οὕτω, Δὲν ἔχω εὐαρέσκειαν εἰς σέ, ἰδού, ἐγώ, ἄς κάμῃ εἰς ἐμὲ ὅ, τι φανῇ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.
27Ὁ βασιλεὺς εἶπεν ἔτι πρὸς Σαδὼκ τὸν ἱερέα, Δὲν εἶσαι σὺ ὁ βλέπων; ἐπίστρεψον εἰς τὴν πόλιν ἐν εἰρήνῃ, καὶ Ἀχιμάας ὁ υἱὸς σου καὶ Ἰωνάθαν ὁ υἱὸς τοῦ Ἀβιάθαρ, οἱ δύο υἱοὶ σας μεθ᾿ ὑμῶν·28ἰδέτε, ἐγὼ θέλω μένει εἰς τὰς πεδιάδας τῆς ἐρήμου, ἑωσοῦ ἔλθῃ λόγος παρ᾿ ὑμῶν διὰ νὰ μοὶ ἀναγγείλῃ.29Ὁ Σαδὼκ λοιπὸν καὶ ὁ Ἀβιάθαρ ἐπανέφεραν τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ καὶ ἔμειναν ἐκεῖ.
30Ὁ δὲ Δαβὶδ ἀνέβαινε διὰ τῆς ἀναβάσεως τῶν Ἐλαιῶν, ἀναβαίνων καὶ κλαίων καὶ ἔχων τὴν κεφαλήν αὑτοῦ κεκαλυμμένην καὶ περιπατῶν ἀνυπόδητος· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ εἶχεν ἕκαστος κεκαλυμμένην τὴν κεφαλήν αὑτοῦ, καὶ ἀνέβαινον πορευόμενοι καὶ κλαίοντες.
31Καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν Δαβίδ, λέγοντες, Ὁ Ἀχιτόφελ εἶναι μεταξὺ τῶν συνωμοτῶν μετὰ τοῦ Ἀβεσσαλώμ. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Κύριε, δέομαί σου, διασκέδασον τὴν βουλήν τοῦ Ἀχιτόφελ.
32Καὶ ὅτε ἦλθεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν κορυφήν τοῦ ὄρους, ὅπου προσεκύνησε τὸν Θεόν, ἰδού, ἦλθεν εἰς συνάντησιν αὐτοῦ Χουσαΐ ὁ Ἀρχίτης, ἔχων διεσχισμένον τὸν χιτῶνα αὑτοῦ καὶ χῶμα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὑτοῦ.33Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Δαβίδ, Ἐὰν διαβῇς μετ᾿ ἐμοῦ, θέλεις βεβαίως εἶσθαι φορτίον ἐπ᾿ ἐμέ·34ἐάν ὅμως ἐπιστρέψῃς εἰς τὴν πόλιν καὶ εἴπῃς πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, Θέλω εἶσθαι δοῦλός σου, βασιλεῦ· καθὼς ἐστάθην δοῦλος τοῦ πατρὸς σου μέχρι τοῦδε, οὕτω θέλω εἶσθαι τώρα δοῦλός σου· τότε δύνασαι ὑπὲρ ἐμοῦ νὰ ἀνατρέψῃς τὴν βουλήν τοῦ Ἀχιτόφελ·35καὶ δὲν εἶναι ἐκεῖ μετὰ σοῦ ὁ Σαδὼκ καὶ ὁ Ἀβιάθαρ, οἱ ἱερεῖς; πᾶν ὅ, τι λοιπὸν ἤθελες ἀκούσει ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως, θέλεις ἀναγγείλει πρὸς τὸν Σαδὼκ καὶ Ἀβιάθαρ, τοὺς ἱερεῖς·36ἰδού, ἐκεῖ μετ᾿ αὐτῶν οἱ δύο υἱοὶ αὐτῶν, Ἀχιμάας ὁ τοῦ Σαδώκ καὶ Ἰωνάθαν ὁ τοῦ Ἀβιάθαρ· καὶ δι᾿ αὐτῶν θέλετε ἀποστέλλει πρὸς ἐμὲ πᾶν ὅ, τι ἀκούσητε.
37Καὶ καθὼς εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν ὁ Χουσαΐ ὁ φίλος τοῦ Δαβίδ, ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ.