1Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἰὼβ καὶ εἶπεν·
2Ἕως πότε θέλετε θλίβει τὴν ψυχήν μου, καὶ θέλετε μὲ κατασυντρίβει μὲ λόγους;3Δεκάκις ἤδη μὲ ὠνειδίσατε· δὲν αἰσχύνεσθε νὰ σκληρύνησθε ἐναντίον μου;4Καὶ ἐὰν τῳόντι ἔσφαλα, τὸ σφάλμα μου μένει ἐν ἐμοί.5Ἀλλ᾿ ἐὰν θέλητε ἐξάπαντος νὰ μεγαλυνθῆτε ἐναντίον μου, καὶ νὰ ῥίπτητε κατ᾿ ἐμοῦ τὸ ὄνειδός μου,6μάθετε τώρα ὅτι ὁ Θεὸς μὲ κατέστρεψε, καὶ μὲ περιεκύκλωσε μὲ τὸ δίκτυον αὑτοῦ.7Ἰδού, φωνάζω, Ἀδικία· ἀλλὰ δὲν εἰσακούομαι· ἐπικαλοῦμαι, ἀλλ᾿ οὐδεμία κρίσις.8Ἔφραξε τὴν ὁδὸν μου, καὶ δὲν δύναμαι νὰ περάσω, καὶ ἔθεσε σκότος εἰς τὰς τρίβους μου.9Μὲ ἐξέδυσε τὴν δόξαν μου, καὶ ἀφῄρεσε τὸν στέφανον τῆς κεφαλῆς μου.10Μὲ ἠφάνισε πανταχόθεν, καὶ χάνομαι· καὶ ἐξερρίζωσε τὴν ἐλπίδα μου ὡς δένδρον.11Καὶ ἐξῆψε κατ᾿ ἐμοῦ τὸν θυμὸν αὑτοῦ, καὶ μὲ στοχάζεται ὡς ἐχθρὸν αὑτοῦ.12Τὰ τάγματα αὐτοῦ ἦλθον ὁμοῦ καὶ ἡτοίμασαν τὴν ὁδὸν αὑτῶν ἐναντίον μου, καὶ ἐστρατοπέδευσαν πέριξ τῆς σκηνῆς μου.13Ἀπεμάκρυνεν ἀπ᾿ ἐμοῦ τοὺς ἀδελφοὺς μου, καὶ ἠλλοτριώθησαν ὅλως ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ γνώριμοί μου.14Οἱ πλησίον μου μὲ ἀφῆκαν, καὶ οἱ γνωστοὶ μου μὲ ἐλησμόνησαν.15Οἱ κατοικοῦντες ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ αἱ θεράπαιναί μου μὲ στοχάζονται ὡς ξένον· ξένος κατεστάθην εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν.16Καλῶ τὸν ὑπηρέτην μου, καὶ δὲν ἀποκρίνεται· μὲ τὸ στόμα μου ἱκέτευσα αὐτόν.17Ἡ πνοή μου ἔγεινε ξένη εἰς τὴν γυναῖκά μου, καὶ αἱ παρακλήσεις μου εἰς τὰ τέκνα τῆς κοιλίας μου.18Καὶ αὐτὰ τὰ παιδάρια μὲ κατεφρόνησαν· ἐσηκώθην, καὶ ἐλάλησαν ἐναντίον μου.19Πάντες οἱ μυστικοὶ φίλοι μου μὲ ἐβδελύχθησαν· καὶ ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους ἠγάπησα, ἐστράφησαν ἐναντίον μου.20Τὰ ὀστᾶ μου ἐκολλήθησαν εἰς τὸ δέρμα μου καὶ εἰς τὴν σάρκα μου καὶ διεσώθην μὲ τὸ δέρμα τῶν ὁδόντων μου.21Ἐλεήσατέ με, ἐλεήσατέ με, σεῖς φίλοι μου· διότι χεὶρ Θεοῦ μὲ ἐπλήγωσε.22Διὰ τί μὲ κατατρέχετε ὡς ὁ Θεός, καὶ δὲν ἐχορτάσθητε ἀπὸ τῶν σαρκῶν μου;23Ὤ καὶ νὰ ἐγράφοντο οἱ λόγοι μου· νὰ ἐνετυποῦντο ἐν βιβλίῳ·
24νὰ ἐνεχαράττοντο ἐπὶ βράχον διὰ σιδηρᾶς γραφίδος καὶ μολύβδου διαπαντός!25Διότι ἐξεύρω ὅτι ζῇ ὁ Λυτρωτής μου, καὶ θέλει ἐγερθῆ ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς ἐπὶ τῆς γῆς·26καὶ ἀφοῦ μετὰ τὸ δέρμα μου τὸ σῶμα τοῦτο φθαρῆ, πάλιν μὲ τὴν σάρκα μου θέλω ἰδῆ τὸν Θεόν·27τὸν ὁποῖον αὐτὸς ἐγὼ θέλω ἰδεῖ, καὶ θέλουσι θεωρήσει οἱ ὀφθαλμοὶ μου, καὶ οὐχὶ ἄλλος· οἱ νεφροὶ μου κατατήκονται ἐν τῷ κόλπῳ μου.28Ἀλλὰ σεῖς ἔπρεπε νὰ εἴπητε, Διὰ τί κατατρέχομεν αὐτὸν; ἐπειδή ἡ ῥίζα τοῦ πράγματος εὑρίσκεται ἐν ἐμοί.29Φοβήθητε τὴν ῥομφαίαν· διότι ἡ ῥομφαία εἶναι ὁ ἐκδικητής τῶν ἀνομιῶν, διὰ νὰ γνωρίσητε ὅτι ὑπάρχει κρίσις.