Επανάλαβε το εδ. Ψαλμός 63:3 κάμποσες φορές, μέχρι η αλήθεια του να διαμορφώσει τη σκέψη σου. Έπειτα, έλα στην προσευχή.
Ψαλμός 63
1[Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε εὑρίσκετο ἐν τῇ ἐρήμῳ Ἰούδα.] Θεέ, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου· ἀπὸ πρωΐας σὲ ζητῶ· σὲ διψᾷ ἡ ψυχή μου, σὲ ποθεῖ ἡ σὰρξ μου, ἐν γῇ ἐρήμῳ, ξηρᾷ καὶ ἀνύδρῳ·
2διὰ νὰ βλέπω τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου, καθὼς σὲ εἶδον ἐν τῷ ἁγιαστηρίῳ.
3Διότι τὸ ἔλεός σου εἶναι καλήτερον παρὰ τὴν ζωήν· τὰ χείλη μου θέλουσι σὲ ἐπαινεῖ.
4Οὕτω θέλω σὲ εὐλογεῖ ἐν τῇ ζωῇ μου· ἐν τῷ ὀνόματί σου θέλω ὑψόνει τὰς χεῖράς μου.
5Ὡς ἀπὸ πάχους καὶ μυελοῦ θέλει χορτασθῆ ἡ ψυχή μου καὶ διὰ χειλέων ἀγαλλιάσεως θέλει ὑμνεῖ τὸ στόμα μου,
6Ὅταν σὲ ἐνθυμῶμαι ἐπὶ τῆς στρωμνῆς μου, εἰς σὲ μελετῶ ἐν ταῖς φυλακαῖς τῆς νυκτός.
7Ἐπειδή ἐστάθης βοήθειά μου· διὰ τοῦτο ὑπὸ τὴν σκιάν τῶν πτερύγων σου θέλω χαίρει.
8Προσεκολλήθη ἡ ψυχή μου κατόπιν σου· ἡ δεξιὰ σου μὲ ὑποστηρίζει.
9Οἱ δὲ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσωσιν αὐτήν, θέλουσιν ἐμβῆ εἰς τὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς·
10θέλουσι πέσει διὰ ῥομφαίας· θέλουσιν εἶσθαι μερὶς ἀλωπέκων.
11Ὁ δὲ βασιλεὺς θέλει εὐφρανθῆ ἐπὶ τὸν Θεόν· θέλει δοξασθῆ πᾶς ὁ ὁμνύων εἰς αὐτόν· διότι θέλει φραχθῆ τὸ στόμα τῶν λαλούντων ψεῦδος.
Ο Δαβίδ βρίσκεται στην έρημο. Στη σημερινή εποχή, που οι εμπειρίες σε ερημικά μέρη έχουν γίνει της μόδας, πρέπει να σκεφτούμε τι σήμαινε αυτό τότε. Ο Δαβίδ δεν βρίσκεται εκεί από επιλογή του – προσπαθεί να δραπετεύσει. Καταδιώκεται από τον ίδιο του τον γιο, τον Αβεσσαλώμ. Αποκόπηκε από τις συνηθισμένες του ανέσεις, χωρίς να γνωρίζει πότε και αν θα τελειώσουν όλα αυτά. Επιπλέον, αναρωτιέται: πού είναι ο Θεός σε όλα αυτά;
Εγώ θα έπεφτα στην αυτολύπηση, αλλά ο Δαβίδ κοιτάζει ψηλά. Οι απαντήσεις στην επιθυμία του για ασφάλεια, τροφή και σωτηρία βρίσκονται στον Κύριο και Θεό του (εδ. 1). Δεν βλέπουμε μια ψηλαφητή αναζήτηση του Θεού στα τυφλά, αλλά έναν φίλο που θέλει να έρθει σε επαφή με τον φίλο του που αγαπά. Η δίψα του δεν θα σβηστεί με τίποτε άλλο. Ο Δαβίδ το γνωρίζει αυτό από την εμπειρία του. Είχε βρει τότε, παλιότερα, ικανοποίηση όχι στη χλιδή του παλατιού ή στη βασιλική του θέση, αλλά στον Θεό (εδ. 2, 3, 5). Στην ταραχώδη εμπειρία του στην έρημο, έστρεψε ξανά την κουρασμένη του καρδιά στον Θεό (εδ. 6). Έτσι, βλέπει ότι όχι μόνο αυτός στηρίζεται στον Θεό, αλλά ο Θεός ο ίδιος τον στηρίζει (εδ. 8). Και όταν αναφέρεται στον εαυτό του (εδ. 11), μιλά για την ελπίδα. Ο χρόνος που περνάει στην έρημο δεν είναι η τελευταία λέξη.
Ησαΐας 29–30, Εβραίους 1
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
