6Ὁ Κύριος εἶπεν ἔτι πρὸς ἐμὲ ἐν ταῖς ἡμέραις Ἰωσίου τοῦ βασιλέως, Εἶδες ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα Ἰσραήλ ἡ ἀποστάτις ἔπραξεν; ὑπῆγεν ἐπὶ πᾶν ὑψηλὸν ὄρος καὶ ὑποκάτω παντὸς πρασίνου δένδρου καὶ ἐπόρνευσεν ἐκεῖ.7Καὶ ἀφοῦ ἔπραξε πάντα ταῦτα, εἶπα, Ἐπίστρεψον πρὸς ἐμέ· καὶ δὲν ἐπέστρεψε. Καὶ εἶδε τοῦτο Ἰούδας ἡ ἄπιστος αὐτῆς ἀδελφή.8Καὶ εἶδον ὅτι ἐνῷ (ἐπειδή Ἰσραήλ ἡ ἀποστάτις ἐμοίχευσεν) ἐγὼ ἀπέπεμψα αὐτήν καὶ ἔδωκα εἰς αὐτήν τὸ γράμμα τοῦ διαζυγίου αὐτῆς, Ἰούδας ἡ ἄπιστος αὐτῆς ἀδελφή δὲν ἐφοβήθη ἀλλ᾿ ὑπῆγε καὶ ἐπόρνευσε καὶ αὐτή.9Καὶ μὲ τὴν διαφήμισιν τῆς πορνείας αὑτῆς ἐμίανε τὸν τόπον καὶ ἐμοίχευσε μετὰ τῶν λίθων καὶ μετὰ τῶν ξύλων.10Καὶ ἐν πᾶσι τούτοις Ἰούδας ἡ ἄπιστος αὐτῆς ἀδελφή δὲν ἐπέστρεψε πρὸς ἐμὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας αὑτῆς ἀλλὰ ψευδῶς, λέγει Κύριος.
11Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ, Ἰσραήλ ἡ ἀποστάτις ἐδικαίωσεν ἑαυτήν περισσότερον παρὰ Ἰούδας ἡ ἄπιστος.12Ὕπαγε καὶ διακήρυξον τοὺς λόγους τούτους πρὸς τὸν βορρᾶν καὶ εἰπέ, Ἐπίστρεψον, Ἰσραήλ ἡ ἀποστάτις, λέγει Κύριος, καὶ δὲν θέλω κάμει νὰ πέσῃ ἡ ὀργή μου ἐφ᾿ ὑμᾶς· διότι ἐλεήμων εἶμαι, λέγει Κύριος· δὲν θέλω φυλάττει τὴν ὀργήν διαπαντός.13Μόνον γνώρισον τὴν ἀνομίαν σου, ὅτι ἡμάρτησας εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σου, καὶ διῄρεσας τὰς ὁδοὺς σου εἰς τοὺς ξένους ὑποκάτω παντὸς πρασίνου δένδρου, καὶ δὲν ὑπηκούσατε εἰς τὴν φωνήν μου, λέγει Κύριος.
14Ἐπιστρέψατε, υἱοὶ ἀποστάται, λέγει Κύριος, ἄν καὶ ἐγὼ σᾶς ἀπεστράφην· καὶ θέλω σᾶς λάβει ἕνα ἐκ πόλεως καὶ δύο ἐκ συγγενείας καὶ θέλω σᾶς εἰσάξει εἰς τὴν Σιών·15καὶ θέλω σᾶς δώσει ποιμένας κατὰ τὴν καρδίαν μου καὶ θέλουσι σᾶς ποιμάνει ἐν γνώσει καὶ συνέσει.
16Καὶ ὅταν πληθυνθῆτε καὶ αὐξηνθῆτε ἐπὶ τῆς γῆς, ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις, λέγει Κύριος, δὲν θέλουσι προφέρει πλέον, Ἡ κιβωτὸς τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου, οὐδὲ θέλει ἀναβῆ ἐπὶ καρδίαν αὐτῶν, οὐδὲ θέλουσιν ἐνθυμηθῆ αὐτήν, οὐδὲ θέλουσιν ἐπισκεφθῆ, οὐδὲ θέλει κατασκευασθῆ πλέον.17Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ θέλουσιν ὀνομάσει τὴν Ἱερουσαλήμ· θρόνον τοῦ Κυρίου· καὶ πάντα τὰ ἔθνη θέλουσι συναχθῆ πρὸς αὐτήν ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου, πρὸς τὴν Ἱερουσαλήμ· καὶ δὲν θέλουσι περιπατήσει πλέον ὀπίσω τῆς ὀρέξεως τῆς πονηρᾶς αὑτῶν καρδίας.18Ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ὁ οἶκος Ἰούδα θέλει περιπατήσει μετὰ τοῦ οἴκου Ἰσραήλ, καὶ θέλουσιν ἐλθεῖ ὁμοῦ ἀπὸ τῆς γῆς τοῦ βορρᾶ, εἰς τὴν γῆν τὴν ὁποίαν ἐκληροδότησα εἰς τοὺς πατέρας σας.
19Ἀλλ᾿ ἐγὼ εἶπα, Πῶς θέλω σὲ κατατάξει μεταξὺ τῶν τέκνων καὶ δώσει εἰς σὲ γῆν ἐπιθυμητήν, ἔνδοξον κληρονομίαν τῶν δυνάμεων τῶν ἐθνῶν; Καὶ εἶπα, Σὺ θέλεις μὲ κράξει, Πάτερ μου· καὶ δὲν θέλεις ἀποστρέψει ἀπὸ ὄπισθέν μου.20Βεβαίως καθὼς γυνή ἀθετεῖ εἰς τὸν ἄνδρα αὑτῆς, οὕτως ἠθετήσατε εἰς ἐμέ, οἶκος Ἰσραήλ, λέγει Κύριος.
21Φωνή ἠκούσθη ἐπὶ τῶν ὑψηλῶν τόπων, κλαυθμὸς καὶ δεήσεις τῶν υἱῶν Ἰσραήλ· διότι διέστρεψαν τὴν ὁδὸν αὑτῶν, ἐλησμόνησαν Κύριον τὸν Θεὸν αὑτῶν.
22Ἐπιστρέψατε, υἱοὶ ἀποστάται, καὶ θέλω ἰατρεύσει τὰς ἀποστασίας σας. Ἰδού, ἡμεῖς ἐρχόμεθα πρὸς σέ· διότι σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν.23Τῳόντι εἰς μάτην ἐλπίζεται σωτηρία ἐκ τῶν λόφων καὶ ἐκ τοῦ πλήθους τῶν ὀρέων· μόνον ἐν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ Ἰσραήλ. 24Διότι ἡ αἰσχύνη κατέφαγε τὸν κόπον τῶν πατέρων ἡμῶν ἐκ τῆς νεότητος ἡμῶν· τὰ ποίμνια αὐτῶν καὶ τὰς ἀγέλας αὐτῶν, τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν.25Ἐν τῇ αἰσχύνῃ ἡμῶν κατακείμεθα, καὶ ἡ ἀτιμία ἡμῶν καλύπτει ἡμᾶς· διότι ἡμαρτήσαμεν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, ἡμεῖς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν, ἐκ τῆς νεότητος ἡμῶν ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, καὶ δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνήν Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.