Με ποια κριτήρια είναι σοφό να κρίνουμε τους πολιτικούς ηγέτες μας; Σκέψου ποιους θεωρείς καλούς ή κακούς.
Ιερεμίας 34:1-22
1Ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ἱερεμίαν παρὰ Κυρίου, ὅτε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος καὶ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ βασίλεια τῆς γῆς τὰ ὑποκείμενα ὑπὸ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ λαοὶ ἐπολέμουν κατὰ τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ κατὰ πασῶν τῶν πόλεων αὐτῆς, λέγων,2Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ὕπαγε καὶ λάλησον πρὸς τὸν Σεδεκίαν τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, θέλω παραδώσει τὴν πόλιν ταύτην εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, καὶ θέλει κατακαύσει αὐτήν ἐν πυρί·3καὶ σὺ δὲν θέλεις ἐκφύγει ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἐξάπαντος θέλεις πιασθῆ καὶ παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ· καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ σου θέλουσιν ἰδεῖ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ θέλει λαλήσει εἰς τὸ στόμα σου, καὶ θέλεις ὑπάγει εἰς τὴν Βαβυλῶνα.4Ἄκουσον ὅμως τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, Σεδεκία βασιλεῦ τοῦ Ἰούδα· οὕτω λέγει Κύριος περὶ σοῦ· Δὲν θέλεις ἀποθάνει διὰ μαχαίρας·5ἐν εἰρήνῃ θέλεις ἀποθάνει, καὶ κατὰ τὰς καύσεις τὰς εἰς τοὺς πατέρας σου, τοὺς προγενεστέρους βασιλεῖς, τοὺς ὑπάρξαντας πρὸ σοῦ, οὕτω θέλουσι κάμει καύσεις εἰς σέ· καὶ θέλουσι κλαύσει, λέγοντες, Οὐαί, Κύριε· διότι ἐγὼ ἐλάλησα τὸν λόγον, λέγει Κύριος.
6Καὶ ἐλάλησεν Ἱερεμίας ὁ προφήτης πρὸς Σεδεκίαν τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα πάντας τοὺς λόγους τούτους ἐν Ἱερουσαλήμ·7τὸ δὲ στράτευμα τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος ἐπολέμει κατὰ τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ κατὰ πασῶν τῶν πόλεων τοῦ Ἰούδα τῶν ἐναπολειφθεισῶν, κατὰ τῆς Λαχεὶς καὶ κατὰ τῆς Ἀζηκά· διότι αὗται ἐναπελείφθησαν ἐν ταῖς πόλεσιν Ἰούδα, πόλεις ὀχυραί.
8Ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς τὸν Ἱερεμίαν παρὰ Κυρίου, ἀφοῦ ὁ βασιλεὺς Σεδεκίας ἔκαμε συνθήκην μετὰ παντὸς τοῦ λαοῦ τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ κηρύξῃ εἰς αὐτοὺς ἄφεσιν·9ὥστε νὰ ἀποπέμψῃ ἕκαστος τὸν δοῦλον αὑτοῦ καὶ ἕκαστος τὴν δούλην αὑτοῦ, Ἑβραῖον ἤ Ἑβραίαν, ἐλευθέρους, διὰ νὰ μή ἔχῃ μηδεὶς δοῦλον Ἰουδαῖον ἀδελφὸν αὑτοῦ·10καὶ ἤκουσαν πάντες οἱ ἄρχοντες καὶ πᾶς ὁ λαός, οἱ εἰσελθόντες εἰς τὴν συνθήκην, τοῦ νὰ ἀποπέμψωσιν ἕκαστος τὸν δοῦλον αὑτοῦ καὶ ἕκαστος τὴν δούλην αὑτοῦ ἐλευθέρους, ὥστε νὰ μή ἔχωσι πλέον δούλους αὐτούς· ὑπήκουσαν λοιπὸν καὶ ἀπέπεμψαν·11μετὰ ταῦτα ὅμως τοὺς δούλους καὶ τὰς δούλας, τοὺς ὁποίους ἀπέπεμψαν ἐλευθέρους, ἔκαμον νὰ ἐπιστρέψωσι, καὶ καθυπέβαλον αὐτοὺς νὰ ἦναι δοῦλοι καὶ δοῦλαι·12καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ἱερεμίαν παρὰ Κυρίου, λέγων,
13Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἐγὼ ἔκαμον διαθήκην πρὸς τοὺς πατέρας σας, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἐξήγαγον αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας, λέγων,14Ἐν τῷ τέλει ἑπτὰ ἐτῶν ἀποπέμψατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ τὸν Ἑβραῖον, ὅστις ἐπωλήθη εἰς σὲ καὶ σὲ ὑπηρέτησεν ἕξ ἔτη· τότε θέλεις ἀποπέμψει αὐτὸν ἐλεύθερον ἀπὸ σοῦ· ἀλλ᾿ οἱ πατέρες σας δὲν μοῦ ἤκουσαν οὐδὲ ἔκλιναν τὸ τίον αὑτῶν.15Καὶ σεῖς τώρα εἴχετε ἐπιστρέψει καὶ κάμει τὸ εὐθὲς ἐνώπιόν μου, κηρύττοντες ἕκαστος ἄφεσιν εἰς τὸν πλησίον αὑτοῦ· καὶ εἴχετε κάμει συνθήκην ἐνώπιόν μου ἐν τῷ οἴκῳ, ἐφ᾿ ὅν ἐκλήθη τὸ ὄνομά μου·16ἀλλ᾿ ἐπεστρέψατε καὶ ἐμιάνατε τὸ ὄνομά μου, καὶ ἐκάμετε ἕκαστος τὸν δοῦλον αὑτοῦ καὶ ἕκαστος τὴν δούλην αὑτοῦ νὰ ἐπιστρέψωσι, τοὺς ὁποίους εἴχετε ἀποπέμψει ἐλευθέρους κατὰ τὴν θέλησιν αὐτῶν, καὶ καθυπεβάλετε αὐτοὺς διὰ νὰ ἦναι εἰς ἐσᾶς δοῦλοι καὶ δοῦλαι.17Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος· Σεῖς δὲν μοῦ ἠκούσατε, νὰ κηρύξητε ἄφεσιν ἕκαστος εἰς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ καὶ ἕκαστος εἰς τὸν πλησίον αὑτοῦ· ἰδοὺ λοιπόν, λέγει Κύριος, ἐγὼ κηρύττω ἄφεσιν ἐναντίον σας εἰς τὴν μάχαιραν, εἰς τὸν λοιμὸν καὶ εἰς τὴν πεῖναν· καὶ θέλω σᾶς παραδώσει εἰς διασπορὰν ἐν πᾶσι τοῖς βασιλείοις τῆς γῆς.18Καὶ θέλω παραδώσει τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀθετήσαντας τὴν διαθήκην μου, οἵτινες δὲν ἐξετέλεσαν τοὺς λόγους τῆς διαθήκης, τὴν ὁποίαν ἔκαμον ἐνώπιόν μου, ὅτε ἔσχισαν τὸν μόσχον εἰς δύο καὶ ἐπέρασαν μεταξὺ τῶν τμημάτων αὐτοῦ,19τοὺς ἄρχοντας τοῦ Ἰούδα καὶ τοὺς ἄρχοντας τῆς Ἱερουσαλήμ, τοὺς εὐνούχους καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ πάντα τὸν λαὸν τοῦ τόπου, οἵτινες ἐπέρασαν μεταξὺ τῶν τμημάτων τοῦ μόσχου·20καὶ θέλω παραδώσει αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρα τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ εἰς τὴν χεῖρα τῶν ζητούντων τὴν ψυχήν αὐτῶν· τὰ δὲ πτώματα αὐτῶν θέλουσιν εἶσθαι διὰ τροφήν εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς τὰ θηρία τῆς γῆς.21Καὶ Σεδεκίαν τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα καὶ τοὺς ἄρχοντας αὐτοῦ θέλω παραδώσει εἰς τὴν χεῖρα τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ εἰς τὴν χεῖρα τῶν ζητούντων τὴν ψυχήν αὐτῶν καὶ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ στρατεύματος τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, οἵτινες ἀνεχώρησαν ἀπὸ ἐσᾶς.22Ἰδού, θέλω προστάξει, λέγει Κύριος, καὶ θέλω ἐπιστρέψει αὐτοὺς εἰς τὴν πόλιν ταύτην· καὶ θέλουσι πολεμήσει κατ᾿ αὐτῆς καὶ κυριεύσει αὐτήν καὶ κατακαύσει αὐτήν ἐν πυρί· καὶ θέλω κάμει ἐρήμωσιν τὰς πόλεις τοῦ Ἰούδα, ὥστε νὰ μή ὑπάρχῃ ὁ κατοικῶν.
Κάποιες πτυχές του κεφαλαίου δεν είναι ξεκάθαρες. Πλησιάζει το τέλος της θλιβερής βασιλείας του Σεδεκία (εδ. 21-22), οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στο κεφ. 52. Από την άλλη, ο Θεός υπόσχεται στον προφήτη Του που αγαπάει, πως ο Σεδεκίας θα περάσει τις τελευταίες μέρες του με ειρήνη και τιμή (εδ. 4-5). Πώς κι έτσι; Μια ιδέα είναι ότι η εβραϊκή λέξη «υπόσχεση» (εδ. 4: νταμπάρ) προϋποθέτει την τήρηση των όρων της συνθήκης και ο Σεδεκίας έχει αγνοήσει κατάφωρα τις προϋποθέσεις που έθεσε ο Θεός. Όμως, ακόμα κι αυτός ο τυφλός, θλιμμένος αιχμάλωτος μπορεί τελικά να βρει ειρήνη με τον Κύριό του. Μακάρι, γιατί ως νεαρός ηγέτης αντιμετώπιζε φρικτές συνθήκες.
Το άλλο θέμα σε αυτό το κεφάλαιο, σχετικά με τους δούλους, δεν είναι τόσο απλό. Φαίνεται (εδ. 8) ότι ο Σεδεκίας έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην απελευθέρωση των δούλων, αν και δεν ξέρουμε γιατί (βλ. και Έξοδος 21:1-11, Δευτερονόμιο 15:12-15). Μάλλον οι αξιωματούχοι ανάγκασαν τον λαό να επιστρέψει στη δουλεία (εδ. 11) και μάλλον ο βασιλιάς είχε χάσει τον έλεγχο στην επικράτειά του, που συνεχώς συρρικνωνόταν. Όμως, φαίνεται ξεκάθαρα στα εδ. 12-14 πως η αρχική διαθήκη του Θεού δεν εφαρμόζεται πια και οι καιροί είναι δύσκολοι.
Ιεζεκιήλ 16–17, Ψαλμός 119:145-176
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
