1Καὶ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ, Οἰκοδόμησόν μοι ἐνταῦθα ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἑτοίμασόν μοι ἐνταῦθα ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριούς.2Καὶ ἔκαμεν ὁ Βαλὰκ καθὼς εἶπεν ὁ Βαλαάμ· καὶ προσέφεραν ὁ Βαλὰκ καὶ ὁ Βαλαὰμ μόσχον καὶ κριὸν ἐφ᾿ ἕκαστον βωμόν.
3Καὶ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ, Στῆθι πλησίον τοῦ ὁλοκαυτώματός σου καὶ ἐγὼ θέλω ὑπάγει ἴσως φανῇ ὁ Κύριος εἰς συνάντησίν μου· καὶ ὅ, τι δείξῃ εἰς ἐμέ, τοῦτο θέλω σοὶ ἀναγγείλει. Καὶ ὑπῆγεν εἰς τόπον ὑψηλόν.4Καὶ συνήντησεν ὁ Θεὸς τὸν Βαλαάμ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἡτοίμασα τοὺς ἑπτὰ βωμούς, καὶ προσέφερα μόσχον καὶ κριὸν ἐφ᾿ ἕκαστον βωμόν.5Καὶ ἔβαλεν ὁ Κύριος λόγον εἰς τὸ στόμα τοῦ Βαλαὰμ καὶ εἶπεν, Ἐπίστρεψον πρὸς τὸν Βαλάκ, καὶ οὕτω θέλεις εἰπεῖ.6Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς αὐτόν, καὶ ἰδού, ἵστατο πλησίον τοῦ ὁλοκαυτώματος αὑτοῦ, αὐτὸς καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες τοῦ Μωάβ.
7Καὶ ἤρχισε τὴν παραβολήν αὑτοῦ καὶ εἶπε, Βαλὰκ μὲ ἔφερεν ἐκ τῆς Ἀράμ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Μωὰβ ἐκ τῶν ὀρέων τῶν πρὸς ἀνατολάς, λέγων, Ἐλθέ, καταράσθητί μοι τὸν Ἰακώβ· καὶ ἐλθέ, ἀναθεμάτισον τὸν Ἰσραήλ.8Πῶς νὰ καταρασθῶ τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς δὲν καταρᾶται; ἤ πῶς νὰ ἀναθεματίσω τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος δὲν ἀνεθεμάτισε;9Διότι ἀπὸ τῆς κορυφῆς τῶν ὀρέων βλέπω αὐτόν, καὶ ἀπὸ τῶν λόφων θεωρῶ αὐτόν· ἰδού, λαός, ὅστις θέλει κατοικήσει μόνος, καὶ δὲν θέλει λογαριασθῆ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν·10τίς δύναται νὰ ἀριθμήσῃ τὴν ἄμμον τοῦ Ἰακώβ, καὶ τὸν ἀριθμὸν τοῦ τετάρτου τοῦ Ἰσραήλ; εἴθε νὰ ἀποθάνω κατὰ τὸν θάνατον τῶν δικαίων, καὶ τὸ τέλος μου νὰ ἦναι ὅμοιον μὲ τὸ τέλος αὐτοῦ.
11Καὶ εἶπεν ὁ Βαλὰκ πρὸς τὸν Βαλαάμ, Τί μοὶ ἔκαμες; διὰ νὰ καταρασθῇς τοὺς ἐχθροὺς μου σὲ παρέλαβον· καὶ ἰδού, σὺ εὐλογῶν εὐλόγησας αὐτούς.12Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε, Δὲν πρέπει νὰ προσέξω ὅ, τι ὁ Κύριος ἔβαλεν εἰς τὸ στόμα μου, τοῦτο νὰ εἴπω;
13Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Βαλάκ, Ἐλθέ, παρακαλῶ, μετ᾿ ἐμοῦ εἰς ἄλλον τόπον, ὅθεν θέλεις ἰδεῖ αὐτόν· μόνον τὴν ἄκραν αὐτοῦ θέλεις ἰδεῖ, τὸ δὲ ὅλον αὐτοῦ δὲν θέλεις ἰδεῖ· καὶ καταράσθητί μοι αὐτὸν ἐκεῖθεν.14Καὶ ἔφερεν αὐτὸν εἰς τὴν πεδιάδα Ζοφὶμ ἐπὶ τὴν κορυφήν τοῦ Φασγά, καὶ ᾠκοδόμησεν ἑπτὰ βωμοὺς καὶ προσέφερε μόσχον καὶ κριὸν ἐφ᾿ ἕκαστον βωμόν.15Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ, Στῆθι αὐτοῦ πλησίον τοῦ ὁλοκαυτώματός σου καὶ ἐγὼ θέλω συναντήσει ἐκεῖ τὸν Κύριον.
16Καὶ συνήντησεν ὁ Κύριος τὸν Βαλαάμ, καὶ ἔβαλε λόγον εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ εἶπεν, Ἐπίστρεψον πρὸς τὸν Βαλὰκ καὶ εἰπὲ οὕτω.17Καὶ ἦλθε πρὸς αὐτόν· καὶ ἰδού, αὐτὸς ἵστατο πλησίον τοῦ ὁλοκαυτώματος αὑτοῦ καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ Μωὰβ μετ᾿ αὐτοῦ. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Βαλάκ, Τί ἐλάλησεν ὁ Κύριος;
18Καὶ ἀρχίσας τὴν παραβολήν αὑτοῦ εἶπε, Σηκώθητι, Βαλάκ, καὶ ἄκουσον· δὸς ἀκρόασιν εἰς ἐμέ, σὺ ὁ υἱὸς τοῦ Σεπφώρ·19ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἄνθρωπος νὰ ψευσθῇ, οὕτε υἱὸς ἀνθρώπου νὰ μεταμεληθῇ· αὐτὸς εἶπε καὶ δὲν θέλει ἐκτελέσει; ἤ ἐλάλησε καὶ δὲν θέλει ἐμμείνει;20Ἰδού, εὐλογίαν παρέλαβον· καὶ εὐλόγησε· καὶ ἐγὼ δὲν δύναμαι νὰ μεταστρέψω αὐτήν.21Δὲν ἐθεώρησεν ἀνομίαν εἰς τὸν Ἰακὼβ, οὐδὲ εἶδε διαστροφήν εἰς τὸν Ἰσραήλ· Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ εἶναι μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἀλαλαγμὸς βασιλέως εἶναι μεταξὺ αὐτῶν.22Ὁ Θεὸς ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐξ Αἰγύπτου· ἔχουσιν ὡς δύναμιν μονοκέρωτος.23Βεβαίως οὐδεμία γοητεία δὲν ἰσχύει κατὰ τοῦ Ἰακώβ, οὐδὲ μαντεία κατὰ τοῦ Ἰσραήλ· κατὰ καιρὸν θέλει λαληθῆ περὶ τοῦ Ἰακὼβ καὶ περὶ τοῦ Ἰσραήλ, Τί κατώρθωσεν ὁ Θεός.24Ἰδού, ὁ λαὸς θέλει σηκωθῆ ὡς λέων, καὶ θέλει ἐγερθῆ ὡς σκύμνος· δὲν θέλει κοιμηθῆ ἑωσοῦ φάγῃ τὸ θήραμα, καὶ πίῃ τὸ αἷμα τῶν πεφονευμένων.
25Καὶ εἶπεν ὁ Βαλὰκ πρὸς τὸν Βαλαάμ, Μήτε νὰ καταρασθῇς αὐτοὺς διόλου μήτε νὰ εὐλογήσῃς αὐτοὺς διόλου.26Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τὸν Βαλάκ, Δὲν σὲ ἐλάλησα, λέγων, Πᾶν ὅ, τι μοὶ εἴπῃ ὁ Κύριος, τοῦτο πρέπει νὰ κάμω;
27Καὶ εἶπεν ὁ Βαλὰκ πρὸς τὸν Βαλαάμ, Ἐλθέ, παρακαλῶ, θέλω σὲ φέρει εἰς ἄλλον τόπον, ἴσως θέλει ἀρέσει εἰς τὸν Θεὸν νὰ μοὶ καταρασθῇς αὐτὸν ἐκεῖθεν.28Καὶ ἔφερεν ὁ Βαλὰκ τὸν Βαλαὰμ ἐπὶ τὴν κορυφήν τοῦ Φεγώρ, τὸ ὁποῖον βλέπει πρὸς Γεσιμών.29Καὶ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ, Οἰκοδόμησόν μοι ἐνταῦθα ἑπτὰ βωμοὺς καὶ ἑτοίμασόν μοι ἐνταῦθα ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριούς.30καὶ ἔκαμεν ὁ Βαλὰκ ὡς εἶπεν ὁ Βαλαὰμ καὶ προσέφερε μόσχον καὶ κριὸν ἐφ᾿ ἕκαστον βωμόν.