Εισαγωγή:
Το βιβλίο του Ιώβ είναι δύσκολο να το μελετήσεις, ειδικά αν ξέρεις ήδη πώς αρχίζει και πώς τελειώνει. Δεν ξέρουμε πολλά για την εποχή που γράφτηκε ούτε για τον συγγραφέα.
Αν δεν ξέρεις ήδη το βιβλίο, μάθε πως ξεκινάει με μια συζήτηση μεταξύ του Θεού και του σατανά, όπου ο Θεός ρωτάει τον σατανά «Είδες τον Ιώβ; Είναι ένας άνδρας που με αγαπάει και με υπηρετεί» (πρφρ 1:8). Και ο σατανάς απαντάει: «Εννοείται πως σε υπηρετεί, αφού του δίνεις μόνο όλα τα καλά. Αν δεν πήγαινε καλά η ζωή του, θα έβλεπες ποιος είναι πραγματικά» (πρφρ 1:9-11). Έτσι, ο Θεός επιτρέπει στον σατανά να αφαιρέσει τα πάντα από τον Ιώβ για να αποδείξει ότι η λατρεία του δεν ήταν επιφανειακή.
Εφόσον ξέρουμε τον λόγο για τις συμφορές του Ιώβ, τις βλέπουμε με πολύ διαφορετική ματιά. Για την ακρίβεια, μεγάλο μέρος του βιβλίου περιγράφει τον Ιώβ να ρωτάει «γιατί» και τους λεγόμενους παρηγορητές του να προσπαθούν να βρουν απάντηση. Προσπαθούν να βρουν το πρόβλημα και να βοηθήσουν τον Ιώβ να βρει τη λύση, αλλά οι απαντήσεις τους απέχουν από την αλήθεια. Στο τέλος του βιβλίου, ο Θεός τούς βάζει να απολογηθούν.
Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτά τα θυελλώδη κεφάλαια; Η Βίβλος μάς διδάσκει ότι «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης» (Β΄ Τιμόθεο 3:16). Έτσι, τα κεφάλαια 22-31 είναι χρήσιμα, έχουν κάποιο σκοπό. Τις επόμενες μέρες, θα ανακαλύψουμε κάποιες αλήθειες γεμάτες ελπίδα, καθώς μελετάμε και μαθαίνουμε πώς να σκεφτόμαστε με βιβλικό τρόπο για τον Θεό, τη δικαιοσύνη, τη νομιμότητα και τη συμφορά.
Σκέψου τρία δώρα από τον Κύριο για τα οποία είσαι ευγνώμων και δεν χρειαζόταν να σου δώσει. Ευχαρίστησέ Τον για την πλούσια χάρη Του.
Ιώβ 22:1-30
1Καὶ ἀπεκρίθη Ἐλιφὰς ὁ Θαιμανίτης καὶ εἶπε·
2Δύναται ἄνθρωπος νὰ ωφελήσῃ τὸν Θεόν, διότι φρόνιμος ὤν δύναται νὰ φελῇ ἑαυτόν;3Εἶναι εὐχαρίστησις εἰς τὸν Παντοδύναμον, ἐὰν ἦσαι δίκαιος; ἤ κέρδος, ἐὰν καθιστᾷς ἀμέμπτους τὰς ὁδοὺς σου; 4Μήπως φοβούμενός σε θέλει σὲ ἐλέγξει καὶ θέλει ἐλθεῖ εἰς κρίσιν μετὰ σοῦ;
5Ἡ κακία σου δὲν εἶναι μεγάλη; καὶ αἱ ἀνομίαι σου ἄπειροι;6Διότι ἔλαβες ἐνέχυρον παρὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου ἀναιτίως καὶ ἐστέρησας τοὺς γυμνοὺς ἀπὸ τοῦ ἐνδύματος αὐτῶν.7Δὲν ἐπότισας ὕδωρ τὸν διψῶντα, καὶ ἠρνήθης ἄρτον εἰς τὸν πεινῶντα.8Ὁ δὲ ἰσχυρὸς ἄνθρωπος ἀπελάμβανε τὴν γῆν· καὶ ὁ περίβλεπτος κατῴκει ἐν αὐτῇ.9Χήρας ἀπέβαλες ἀβοηθήτους, καὶ οἱ βραχίονες τῶν ὀρφανῶν συνετρίβησαν ὑπὸ σοῦ.10Διὰ τοῦτο παγίδες σὲ περιεκύκλωσαν, καὶ φόβος αἰφνίδιος σὲ ταράττει·11καὶ σκότος, ὥστε δὲν βλέπεις· καὶ πλημμύρα ὑδάτων σὲ σκεπάζει.12Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ὑψηλοῖς τοῦ οὐρανοῦ; καὶ θεώρησον τὸ ὕψος τῶν ἄστρων, πόσον ὑψηλὰ εἶναι!13Καὶ σὺ λέγεις, Τί γνωρίζει ὁ Θεὸς; δύναται νὰ κρίνῃ διὰ τοῦ γνόφου;
14Νέφη ἀποκρύπτουσιν αὐτόν, καὶ δὲν βλέπει, καὶ τὸν γῦρον τοῦ οὐρανοῦ διαπορεύεται.15Μήπως θέλεις φυλάξει τὴν παντοτεινήν ὁδόν, τὴν ὁποίαν ἐπάτησαν οἱ ἄνομοι;16Οἵτινες ἀφηρπάσθησαν ἀώρως, καὶ τὸ θεμέλιον αὐτῶν κατεπόντισε χείμαρρος·17οἵτινες εἶπον πρὸς τὸν Θεόν, ἀπόστηθι ἀφ᾿ ἡμῶν· καὶ τί θέλει κάμει ὁ Παντοδύναμος εἰς αὐτούς;18Ἀλλ᾿ αὐτὸς ἐνέπλησεν ἀγαθῶν τοὺς οἴκους αὐτῶν· πλήν μακρὰν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἡ βουλή τῶν ἀσεβῶν.19Οἱ δίκαιοι βλέπουσι καὶ ἀγάλλονται· καὶ οἱ ἀθῶοι μυκτηρίζουσιν αὐτούς.
20Ἡ μὲν περιουσία ἡμῶν δὲν ἠφανίσθη, τὸ ὑπόλοιπον ὅμως αὐτῶν κατατρώγει πῦρ.21Οἰκειώθητι λοιπὸν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἔσο ἐν εἰρήνῃ· οὕτω θέλει ἐλθεῖ καλὸν εἰς σέ.22Δέχθητι λοιπὸν τὸν νόμον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ, καὶ βάλε τοὺς λόγους αὐτοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ σου.23Ἐὰν ἐπιστρέψῃς πρὸς τὸν Παντοδύναμον, θέλεις ἀνοικοδομηθῆ, ἐκδιώξας τὴν ἀνομίαν μακρὰν ἀπὸ τῶν σκηνῶν σου.24Καὶ θέλεις ἐπισωρεύσει τὸ χρυσίον ὡς χῶμα καὶ τὸ χρυσίον τοῦ Ὀφεὶρ ὡς τὰς πέτρας τῶν χειμάρρων.25Καὶ ὁ Παντοδύναμος θέλει εἶσθαι ὁ ὑπερασπιστής σου, καὶ θέλεις ἔχει πλῆθος ἀργυρίου.26Διότι τότε θέλεις εὐφραίνεσθε εἰς τὸν Παντοδύναμον, καὶ θέλεις ὑψώσει τὸ πρόσωπόν σου πρὸς τὸν Θεόν.27Θέλεις δεηθῆ αὐτοῦ, καὶ θέλει σοῦ εἰσακούσει, καὶ θέλεις ἀποδώσει τὰς εὐχὰς σου.28Καὶ ὅ, τι ἀποφασίσῃς, θέλει κατορθοῦσθαι εἰς σέ· καὶ τὸ φῶς θέλει φέγγει ἐπὶ τὰς ὁδοὺς σου.29Ὅταν ταπεινωθῇ τις, τότε θέλεις εἰπεῖ, Εἶναι ὕψωσις· διότι θέλει σώσει τὸν κεκυφότα τοὺς ὀφθαλμούς.30Θέλει σώσει καὶ τὸν μή ἀθῷον· ναί, διὰ τῆς καθαρότητος τῶν χειρῶν σου θέλει σωθῆ.
«Δύναται άνθρωπος να ωφελήσει τον Θεόν» (εδ. 2); Μπορούμε να κάνουμε ή να πούμε κάτι που να βελτιώσει την ύπαρξη του Θεού;
Από τη μια, φυσικά, η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι – όπως υπονοεί η σαρκαστική ερώτηση του Ελιφάς. Ο Θεός είναι άπειρος, παντοδύναμος και πλήρης στον εαυτό Του. Δεν υπάρχει τίποτα που χρειάζεται ο Θεός! Και εμείς, τα κτίσματά Του, δεν μπορούμε να Του δώσουμε τίποτα το οποίο δεν έχει ήδη.
Ούτε μπορούμε να Του αφαιρέσουμε κάτι. Ο Θεός δεν μειώνεται αν κάποιο από εμάς, τα πλάσματά Του, αρνηθεί την αγάπη Του. Ούτε εξαντλείται καθώς παρέχει τα δώρα Του προς όλους εμάς.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως μας βλέπει με αδιαφορία. Μας αγαπά και παρόλο που εμείς, σαν μικρά, αδύναμα νεογέννητα, δεν μπορούμε να τον ωφελήσουμε, μπορούμε ωστόσο να Του δώσουμε μεγάλη χαρά και απόλαυση. Όπως οι γονείς χαίρονται όταν τα παιδιά τους φτιάχνουν μια ζωγραφιά με τις μπογιές τους, έτσι και ο Θεός χαίρεται με τα δώρα μας, όσο κι αν είναι ατελή. Η υπέροχη, μυστηριώδης και απελευθερωτική αλήθεια είναι ότι ο ουράνιος Πατέρας δεν χρειάζεται κάτι από εμάς, αλλά πανηγυρίζει ακόμα και με τις μικρότερες πράξεις αφοσίωσης και υπακοής μας προς Αυτόν.
Αριθμοί 8–9, Πράξεις 16
Τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας:
Αν θέλετε να λαμβάνετε καθημερινά τα Βιβλικά Αναγνώσματα στο email σας, μπορείτε να εγγραφείτε συμπληρώνοντας τα στοιχεία σας στην παρακάτω φόρμα.
[WORDPRESS_PDF]
