1Ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς τὸν Ἱερεμίαν παρὰ Κυρίου, λέγων,2Οὕτως εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, λέγων, Γράψον εἰς σεαυτὸν ἐν βιβλίῳ πάντας τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἐλάλησα πρὸς σέ·3διότι, ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος, καὶ θέλω ἐπιστρέψει τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ μου Ἰσραήλ καὶ Ἰούδα, λέγει Κύριος· καὶ θέλω ἐπιστρέψει αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν ἔδωκα εἰς τοὺς πατέρας αὐτῶν, καὶ θέλουσι κυριεύσει αὐτήν.
4Καὶ οὗτοι εἶναι οἱ λόγοι, τοὺς ὁποίους ἐλάλησε Κύριος περὶ τοῦ Ἰσραήλ καὶ περὶ τοῦ Ἰούδα.
5Διότι οὕτω λέγει Κύριος· Ἠκούσαμεν φωνήν τρομεράν, φόβον καὶ οὐχὶ εἰρήνην.6Ἐρωτήσατε τώρα καὶ ἰδέτε, ἐὰν ἄρσεν τίκτῃ· διὰ τί βλέπω ἕκαστον ἄνδρα μὲ τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἐπὶ τὴν ὀσφύν αὑτοῦ, ὡς τίκτουσαν, καὶ πάντα τὰ πρόσωπα ἐστράφησαν εἰς χρίασιν;7Οὐαί· διότι μεγάλη εἶναι ἡ ἡμέρα ἐκείνη· ὁμοία αὐτῆς δὲν ὑπῆρξε καὶ εἶναι καιρὸς τῆς στενοχωρίας τοῦ Ἰακώβ· πλήν θέλει σωθῆ ἐξ αὐτῆς.
8Καὶ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, θέλω συντρίψει τὸν ζυγὸν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ τραχήλου σου καὶ θέλω διασπάσει τὰ δεσμὰ σου καὶ ξένοι δὲν θέλουσι πλέον καταδουλώσει αὐτόν·9ἀλλὰ θέλουσι δουλεύει Κύριον τὸν Θεὸν αὑτῶν καὶ Δαβὶδ τὸν βασιλέα αὑτῶν, τὸν ὁποῖον θέλω ἀναστήσει εἰς αὐτούς.
10Σὺ δὲ μή φοβοῦ, δοῦλέ μου Ἰακώβ, λέγει Κύριος· μηδὲ δειλιάσῃς, Ἰσραήλ· διότι, ἰδού, θέλω σὲ σώσει ἀπὸ τοῦ μακρυνοῦ τόπου καὶ τὸ σπέρμα σου ἀπὸ τῆς γῆς τῆς αἰχμαλωσίας αὐτῶν· καὶ ὁ Ἰακὼβ θέλει ἐπιστρέψει καὶ θέλει ἡσυχάσει καὶ ἀναπαυθῆ καὶ δὲν θέλει ὑπάρχει ὁ ἐκφοβῶν.11Διότι ἐγὼ εἶμαι μετὰ σοῦ, λέγει Κύριος, διὰ νὰ σὲ σώσω· καὶ ἄν κάμω συντέλειαν πάντων τῶν ἐθνῶν ὅπου σὲ διεσκόρπισα, εἰς σὲ ὅμως δὲν θέλω κάμει συντέλειαν, ἀλλὰ θέλω σὲ παιδεύσει ἐν κρίσει καὶ δὲν θέλω ὅλως σὲ ἀθῳώσει.
12Διότι οὕτω λέγει Κύριος· Τὸ σύντριμμά σου εἶναι ἀνίατον, ἡ πληγή σου ἀλγεινή.13δὲν ὑπάρχει ὁ κρίνων τὴν κρίσιν σου, ὥστε νὰ ἀνορθωθῇς· δὲν ὑπάρχουσι διὰ σὲ φάρμακα θεραπευτικά.14Πάντες οἱ ἀγαπητοὶ σου σὲ ἐλησμόνησαν· δὲν σὲ ζητοῦσι· διότι σὲ ἐπλήγωσα ἐν πληγῇ ἐχθροῦ, ἐν τιμωρίᾳ σκληρᾷ, ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους τῶν ἀνομιῶν σου· αἱ ἁμαρτίαι σου ἐπληθύνθησαν.
15Τί βοᾷς διὰ τὸ σύντριμμά σου; ὁ πόνος σου εἶναι ἀνίατος ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους τῶν ἀνομιῶν σου· αἱ ἁμαρτίαι σου ἐπληθύνθησαν· διὰ τοῦτο ἔκαμον ταῦτα εἰς σέ.16Διὰ τοῦτο πάντες οἱ κατατρώγοντές σε θέλουσι καταφαγωθῆ· καὶ πάντες οἱ ἐναντίοι σου, πάντες ὁμοῦ θέλουσιν ὑπάγει εἰς αἰχμαλωσίαν· καὶ οἱ λαφυραγωγοῦντές σε θέλουσι γείνει λάφυρον καὶ πάντας τοὺς διαρπάζοντάς σε θέλω δώσει εἰς διαρπαγήν.17Διότι θέλω ἀποκαταστήσει τὴν ὑγίειαν εἰς σὲ καὶ θέλω σὲ ἰατρεύσει ἀπὸ τῶν πληγῶν σου, λέγει Κύριος· διότι αὐτοὶ σὲ νόμασαν Ἀπερριμμένην, λέγοντες, Αὕτη εἶναι ἡ Σιών· δὲν ὑπάρχει ὁ ζητῶν αὐτήν.
18Οὕτω λέγει Κύριος. Ἰδού, ἐγὼ θέλω ἐπιστρέψει ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας τὰς σκηνὰς τοῦ Ἰακὼβ καὶ θέλω οἰκτείρει τὰς κατοικίας αὐτοῦ· καὶ ἡ πόλις θέλει οἰκοδομηθῆ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων αὐτῆς, καὶ ὁ ναὸς θέλει ἀποκατασταθῆ κατὰ τὴν διάταξιν αὑτοῦ.19Καὶ ἐξ αὐτῶν θέλει ἐξέρχεσθαι εὐχαριστία καὶ φωνή ἀγαλλομένων· καὶ θέλω πολλαπλασιάσει αὐτοὺς καὶ δὲν θέλουσιν ὀλιγοστεύσει· καὶ θέλω δοξάσει αὐτοὺς καὶ δὲν θέλουσι σμικρυνθῆ.20Καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν θέλουσιν εἶσθαι ὡς τὸ πρότερον, καὶ ἡ συναγωγή αὐτῶν θέλει στερεωθῆ ἐνώπιόν μου, καὶ θέλω τιμωρήσει πάντας τοὺς καταθλίβοντας αὐτούς.21Καὶ ὁ ἄρχων αὐτῶν θέλει εἶσθαι ἐξ αὐτῶν καὶ ὁ ἐξουσιαστής αὐτῶν θέλει ἐξέρχεσθαι ἐκ μέσου αὐτῶν· καὶ θέλω κάμει αὐτὸν νὰ πλησιάζῃ καὶ θέλει πλησιάζει εἰς ἐμέ· διότι τίς εἶναι οὗτος, ὅστις ἐγγυᾶται τὴν καρδίαν αὑτοῦ διὰ νὰ πλησιάζῃ πρὸς ἐμέ; λέγει Κύριος.
22Καὶ θέλετε εἶσθαι λαὸς μου καὶ ἐγὼ θέλω εἶσθαι Θεὸς ὑμῶν.
23Ἰδού, ἀνεμοστρόβιλος παρὰ Κυρίου ἐξῆλθε μὲ ὁρμήν, ἀνεμοστρόβιλος ἀφανίζων· θέλει ἐξορμήσει ἐπὶ τὴν κεφαλήν τῶν ἀσεβῶν.24Ὁ φλογερὸς θυμὸς τοῦ Κυρίου δὲν θέλει ἐπιστρέψει, ἑωσοῦ ἐκτελέσῃ καὶ ἑωσοῦ ἐκπληρώσῃ τὰς βουλὰς τῆς καρδίας αὑτοῦ· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις θέλετε νοήσει τοῦτο.