1Ἀνεχώρησε δὲ ὁ Δαβὶδ ἐκεῖθεν καὶ διεσώθη εἰς τὸ σπήλαιον Ὀδολλάμ· καὶ ὅτε ἤκουσαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, κατέβησαν ἐκεῖ πρὸς αὐτόν.2Καὶ συνηθροίσθησαν πρὸς αὐτόν, πᾶς ὅστις ἦτο ἐν στενοχωρίᾳ καὶ πᾶς χρεωφειλέτης καὶ πᾶς δυσηρεστημένος· καὶ ἔγεινεν ἀρχηγὸς ἐπ᾿ αὐτῶν· καὶ ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ ἕως τετρακόσιοι ἄνδρες.
3Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ Δαβὶδ ἐκεῖθεν εἰς Μισπά τῆς Μωάβ· καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα Μωάβ, Ἄς ἔλθωσι, παρακαλῶ, ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου πρὸς ἐσᾶς, ἑωσοῦ γνωρίσω τί θέλει κάμει ὁ Θεὸς εἰς ἐμέ.4Καὶ ἔφερεν αὐτοὺς ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Μωὰβ καὶ κατῴκησαν μετ᾿ αὐτοῦ ὅλον τὸν καιρὸν καθ᾿ ὅν ὁ Δαβὶδ ἦτο ἐν τῷ ὀχυρώματι.
5Εἶπε δὲ Γὰδ ὁ προφήτης πρὸς τὸν Δαβίδ, Μή μένῃς ἐν τῷ ὀχυρώματι· ἀναχώρησον καὶ εἴσελθε εἰς τὴν γῆν Ἰούδα. Τότε ἀνεχώρησεν ὁ Δαβὶδ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ δάσος Ἀρέθ.
6Ἀκούσας δὲ ὁ Σαοὺλ ὅτι ἐφανερώθη ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ ἄνδρες οἱ μετ᾿ αὐτοῦ (ἐκάθητο δὲ ὁ Σαοὺλ ἐν Γαβαὰ ὑπὸ τὸ δένδρον ἐν Ῥαμά, ἔχων τὸ δόρυ αὑτοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ, καὶ πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἵσταντο ἐνώπιον αὐτοῦ),7τότε εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ τοὺς παρεστῶτας ἐνώπιον αὐτοῦ, Ἀκούσατε τώρα, Βενιαμῖται· μήπως εἰς ὅλους σας θέλει δώσει ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεσσαὶ ἀγροὺς καὶ ἀμπελῶνας, καὶ ὅλους σας θέλει κάμει χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους,8ὥστε σεῖς νὰ συνομόσητε πάντες ἐναντίον μου καὶ νὰ μή ἦναι μηδεὶς ὅστις νὰ ἀπαγγείλῃ εἰς ἐμὲ ὅτι ὁ υἱὸς μου ἔκαμε συνθήκην μετὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰεσσαί, καὶ μηδεὶς ἀπὸ σᾶς νὰ μή ἦναι ὅστις νὰ πονῇ δι᾿ ἐμὲ ἤ νὰ ἀπαγγείλῃ εἰς ἐμὲ ὅτι ὁ υἱὸς μου διήγειρε τὸν δοῦλόν μου ἐναντίον μου, διὰ νὰ ἐνεδρεύῃ καθὼς τὴν σήμερον;
9Καὶ ἀπεκρίθη Δωήκ ὁ Ἰδουμαῖος, ὅστις ἦτο διωρισμένος ἐπὶ τοὺς δούλους τοῦ Σαούλ, καὶ εἶπεν, Εἶδον τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαὶ ἐλθόντα εἰς Νώβ, πρὸς Ἀχιμέλεχ τὸν υἱὸν τοῦ Ἀχιτώβ·10ὅστις ἠρώτησε περὶ αὐτοῦ τὸν Κύριον, καὶ τροφὰς ἔδωκεν εἰς αὐτόν, καὶ τὴν ῥομφαίαν Γολιὰθ τοῦ Φιλισταίου ἔδωκεν εἰς αὐτόν.
11Τότε ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς νὰ καλέσωσιν Ἀχιμέλεχ τὸν υἱὸν τοῦ Ἀχιτώβ, τὸν ἱερέα, καὶ πάντα τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, τοὺς ἱερεῖς τοὺς ἐν Νώβ· καὶ ἦλθον πάντες πρὸς τὸν βασιλέα.12Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ, Ἄκουσον τώρα, υἱὲ τοῦ Ἀχιτώβ. Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Ἰδοὺ ἐγώ, κύριέ μου.13Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Σαούλ, Διὰ τί συνωμόσατε ἐναντίον μου, σὺ καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεσσαί, ὥστε νὰ δώσῃς εἰς αὐτὸν ἄρτον καὶ ῥομφαίαν καὶ νὰ ἐρωτήσῃς τὸν Θεὸν περὶ αὐτοῦ, ὥστε νὰ σηκωθῇ ἐναντίον μου, νὰ ἐνεδρεύῃ, καθὼς τὴν σήμερον;
14Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀχιμέλεχ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπε, Καὶ τίς μεταξὺ πάντων τῶν δούλων σου εἶναι καθὼς ὁ Δαβὶδ πιστός, καὶ γαμβρὸς τοῦ βασιλέως καὶ πορευόμενος εἰς τὸ πρόσταγμά σου καὶ τιμώμενος ἐν τῷ οἴκῳ σου;15σήμερον ἤρχισα νὰ ἐρωτῶ τὸν Θεὸν περὶ αὐτοῦ; μή γένοιτο· ἄς μή ἀναθέσῃ ὁ βασιλεὺς μηδὲν ἐπὶ τὸν δοῦλον αὑτοῦ μηδὲ ἐπὶ πάντα τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς μου· διότι ὁ δοῦλός σου δὲν ἐξεύρει οὐδὲν περὶ πάντων τούτων, οὔτε μικρὸν οὔτε μέγα.
16Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς, Ἐξάπαντος θέλεις ἀποθάνει, Ἀχιμέλεχ, σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς σου.
17Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς δορυφόρους τοὺς περιεστῶτας εἰς αὐτόν, Στρέψατε καὶ θανατώσατε τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου· ἐπειδή ἔχουσι καὶ αὐτοὶ τὴν χεῖρα αὑτῶν μετὰ τοῦ Δαβίδ, καὶ ἐπειδή ἐγνώρισαν ὅτι αὐτὸς ἔφευγε καὶ δὲν μοὶ ἀπήγγειλαν τοῦτο. Δὲν ἠθέλησαν ὅμως οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως νὰ ἐκτείνωσι τὰς χεῖρας αὑτῶν διὰ νὰ πέσωσιν ἐπὶ τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου.18Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Δωήκ, Στρέψον σὺ καὶ πέσον ἐπὶ τοὺς ἱερεῖς. Καὶ ἔστρεψε Δωήκ ὁ Ἰδουμαῖος καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τοὺς ἱερεῖς, καὶ ἐθανάτωσεν ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὀγδοήκοντα πέντε ἄνδρας φοροῦντας λινοῦν ἐφόδ.19Καὶ τὴν Νώβ, τὴν πόλιν τῶν ἱερέων, ἐπάταξεν ἐν στόματι μαχαίρας, ἄνδρας καὶ γυναῖκας, παιδία καὶ βρέφη θηλάζοντα, καὶ βόας καὶ ὄνους καὶ πρόβατα, ἐν στόματι μαχαίρας.
20Διεσώθη δὲ εἷς ἐκ τῶν υἱῶν τοῦ Ἀχιμέλεχ υἱοῦ τοῦ Ἀχιτώβ, ὀνόματι Ἀβιάθαρ, καὶ ἔφυγε κατόπιν τοῦ Δαβίδ.21Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ Ἀβιάθαρ πρὸς τὸν Δαβίδ, ὅτι ἐθανάτωσεν ὁ Σαοὺλ τοὺς ἱερεῖς τοῦ Κυρίου.22Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἀβιάθαρ, Ἤξευρον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, καθ᾿ ἥν Δωήκ ὁ Ἰδουμαῖος ἦτο ἐκεῖ, ὅτι ἤθελε βεβαίως ἀπαγγείλει πρὸς τὸν Σαούλ· ἐγὼ ἐστάθην αἰτία τοῦ θανάτου πάντων τῶν ἀνθρώπων τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς σου·23κάθου μετ᾿ ἐμοῦ, μή φοβοῦ· διότι ὁ ζητῶν τὴν ζωήν μου ζητεῖ καὶ τὴν ζωήν σου· πλήν σὺ θέλεις εἶσθαι μετ᾿ ἐμοῦ ἐν ἀσφαλείᾳ.