1Ἐπειδή οἱ καιροὶ δὲν εἶναι κεκρυμμένοι ἀπὸ τοῦ Παντοδυνάμου, διὰ τί οἱ γνωρίζοντες αὐτὸν δὲν βλέπουσι τὰς ἡμέρας αὐτοῦ;2Μετακινοῦσιν ὅρια· ἁρπάζουσι ποίμνια καὶ ποιμαίνουσιν·3ἀφαιροῦσι τὴν ὄνον τῶν ὀρφανῶν· λαμβάνουσι τὸν βοῦν τῆς χήρας εἰς ἐνέχυρον·
4ἐξωθοῦσι τοὺς ἐνδεεῖς ἀπὸ τῆς ὁδοῦ· οἱ πτωχοὶ τῆς γῆς ὁμοῦ κρύπτονται.5Ἰδού, ὡς ἄγριοι ὄνοι ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐξέρχονται εἰς τὰ ἔργα αὑτῶν ἐγειρόμενοι πρωΐ διὰ ἁρπαγήν· ἡ ἔρημος δίδει τροφήν δι᾿ αὐτοὺς καὶ διὰ τὰ τέκνα αὐτῶν.6Θερίζουσιν ἀγρὸν μή ὄντα ἑαυτῶν, καὶ τρυγῶσιν ἄμπελον ἀδικίας.7Κάμνουσι τοὺς γυμνοὺς νὰ νυκτερεύωσιν ἄνευ ἱματίου, καὶ δὲν ἔχουσι σκέπασμα εἰς τὸ ψῦχος.
8Ὑγραίνονται ἐκ τῶν βροχῶν τῶν ὀρέων καὶ ἐναγκαλίζονται τὸν βράχον, μή ἔχοντες καταφύγιον.9Ἐκεῖνοι ἁρπάζουσι τὸν ὀρφανὸν ἀπὸ τοῦ μαστοῦ, καὶ λαμβάνουσιν ἐνέχυρον παρὰ τοῦ πτωχοῦ·10κάμνουσιν αὐτὸν νὰ ὑπάγῃ γυμνὸς ἄνευ ἱματίου, καὶ οἱ βαστάζοντες τὰ χειρόβολα μένουσι πεινῶντες.11Οἱ ἐκπιέζοντες τὸ ἔλαιον ἐντὸς τῶν τοίχων αὐτῶν καὶ πατοῦντες τοὺς ληνοὺς αὐτῶν, διψῶσιν.
12Ἄνθρωποι στενάζουσιν ἐκ τῆς πόλεως, καὶ ἡ ψυχή τῶν πεπληγωμένων βοᾷ· ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς δὲν ἐπιθέτει εἰς αὐτοὺς ἀφροσύνην.13Οὗτοι εἶναι ἐκ τῶν ἀνθισταμένων εἰς τὸ φῶς· δὲν γνωρίζουσι τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, καὶ δὲν μένουσιν ἐν ταῖς τρίβοις αὐτοῦ.14Ὁ φονεὺς ἐγειρόμενος τὴν αὐγήν φονεύει τὸν πτωχὸν καὶ τὸν ἐνδεῆ, τὴν δὲ νύκτα γίνεται ὡς κλέπτης.15Ὁ ὀφθαλμὸς ὁμοίως τοῦ μοιχοῦ παραφυλάττει τὸ νύκτωμα, λέγων, Ὀφθαλμὸς δὲν θέλει μὲ ἰδεῖ· καὶ καλύπτει τὸ πρόσωπον αὑτοῦ.16Ἐν τῷ σκότει διατρυπῶσι τὰς οἰκίας, τὰς ὁποίας τὴν ἡμέραν ἐσημείωσαν δι᾿ ἑαυτούς. Δὲν γνωρίζουσι φῶς·
17διότι ἡ αὐγή εἶναι εἰς πάντας αὐτοὺς σκιὰ θανάτου· ἐὰν τις γνωρίσῃ αὐτούς, εἶναι τρόμοι σκιᾶς θανάτου.18Εἶναι ἐλαφροὶ ἐπὶ τὸ πρόσωπον τῶν ὑδάτων· ἡ μερὶς αὐτῶν εἶναι κατηραμένη ἐπὶ τῆς γῆς· δὲν βλέπουσι τὴν ὁδὸν τῶν ἀμπέλων.19Ἡ ξηρασία καὶ ἡ θερμότης ἁρπάζουσι τὰ ὕδατα τῆς χιόνος, ὁ δὲ τάφος τοὺς ἁμαρτωλούς.20Ἡ μήτρα θέλει λησμονήσει αὐτούς· ὁ σκώληξ θέλει βόσκεσθαι ἐπ᾿ αὐτούς· δὲν θέλουσιν ἐλθεῖ πλέον εἰς ἐνθύμησιν· καὶ ἡ ἀδικία θέλει συντριφθῆ ὡς ξύλον.
21Κακοποιοῦσι τὴν στεῖραν τὴν ἄτεκνον· καὶ δὲν ἀγαθοποιοῦσι τὴν χήραν·22καὶ κατακρατοῦσι τοὺς δυνατοὺς διὰ τῆς δυνάμεως αὑτῶν· ἐγείρονται, καὶ δὲν εἶναι οὐδεὶς ἀσφαλής ἐν τῇ ζωῇ αὑτοῦ.23Ἔδωκε μὲν ὁ Θεὸς εἰς αὐτοὺς ἀσφάλειαν καὶ ἀναπαύονται· ὅμως οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἶναι ἐπὶ τὰς ὁδοὺς αὐτῶν.24Ὑψόνονται ὀλίγον καιρὸν καὶ δὲν ὑπάρχουσι, καὶ καταβάλλονται ὡς πάντες· σηκόνονται ἐκ τοῦ μέσου καὶ ἀποκόπτονται ὡς ἡ κεφαλή τῶν ἀσταχύων·25καὶ ἐὰν τώρα δὲν ἦναι οὕτω, τίς θέλει μὲ διαψεύσει καὶ ἐξουθενίσει τοὺς λόγους μου;